Ραν ταν πλαν έγραψε:Το μεγαλύτερο έγκλημα των κομμουνιστοσυμμοριτών εν Ελλάδι.
Στις 13-15 Σεπτέμβρη του 1944 οι κομμουνιστές συμμορίτες εισέβαλαν απρόκλητα στην μεσσηνιακή κωμόπολη του Μελιγαλά και αφού συγκέντρωσαν μέγα πλήθος αθώων πατριωτών, και τις οικογένειες τους, τους κατέσφαξαν με κονσερβοκούτια και τους πέταξαν ημιθανείς σε ξεροπήγαδο λίγο έξω από την πόλη, το ονομαζόμενο και Πηγάδα.
Ας γίνει αυτό το ποστ μνημείο στο φρη για τους αγρίως και μαρτυρικώς σφαγιασθέντες υπό αναρχικών στοιχείων εθνικόφρονες πατριώτες, που θυσιασθέντες διά το μεγαλείον και την ελευθερίαν της Πατρίδος ανακηρύχθηκαν Ηρωες και Μάρτυρες (από την παγκόσμιαν ελευθέραν κοινότηταν), οίτινες προσεφέρθησαν ολοκαύτωμα εις τον βωμόν της υπερτάτης θυσίας διά την ελευθερίαν της Πατρίδος και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που κατεπάτουν βαναύσως οι ξενοκίνητοι εβραιομπολσεβίκοι κομμουνιστοσυμμορίται που ενεδύθησαν οι λύκοι (κατά την περίοδο εις την οποίαν ο Ελληνικός λαός απελάμβανε πλήρη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίας κάτω από την προστασία των Γερμανών απελευθερωτών του) την προβιά του απελευθερωτή για να επιβάλλουν δια της βίας τον απεχθή εβραιομπολσεβικισμό εις την πολυαγαπημένη μας πατρίδα.
Η Πατρίς ευγνωμονούσα.
Πηγή:
https://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono ... y-meligala
Υ.Γ. Θα συνεχίσωμεν με Φενεόν και λοιπά κομμουνιστικά ειδεχθή εγκλήματα.
Μην παραλείψει ουδείς να αναγνώσει το παρόν πατριωτικό αφιέρωμα.
Άλλωστε η είσοδος είναι δωρεάν διότι λαμβάνωμεν υπ' όψιν και το ότι οι εθνικόφρονες πατριώτες είναι ολίγον τι τσίπηδες.
Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα εγκλήματα πχ στον Φενεό ορεινής Κορινθίας στο «Ματωμένο Μοναστήρι» του Αγίου Γεωργίου. Στρατοπεδάρχης ήταν ο αξιωματικός του ΕΛΑΣ Κωνσταντίνος Γληνός και ο Γ. Πισογιαννάκης. Η εποπτεία των στρατοπέδων της περιοχής ανήκε στον τον Θεόδωρο Ζέγκο, Γραμματέα Περιφερειακής Επιτροπής Αργολιδοκορινθίας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, [ΚΚΕ], ο οποίος δρούσε με το ψευδώνυμο Στάθης ή Τριαντάφυλλος.
Η εκκλησία είναι ντυμένη με πλάκες ονομάτων από τα θύματα.
3000-4000 είναι αδύνατο να γίνει ακριβής προσδιορισμός των δολοφονηθέντων. Ομάδες τυραννισμένων ανθρώπων, που δαρμένοι, βασανισμένοι, νηστικοί και διψασμένοι, με τα χέρια δεμένα πίσω από τις πλάτες , βάδιζαν χιλιόμετρα προς τον θάνατο.
Αρχικώς οι πολίτες εκτελούνταν στην χαράδρα του μοναστηρίου του Αγίου Γεωργίου, στο Διάσελο της Ζαρούχλας, στη Μακριά Λάκα της Ζήρειας, στις περιοχές γύρω από τα χωριά Καλύβια και Γκούρα, ενώ αργότερα ανακαλύφθηκε το βάραθρο Τρύπα του Κοκκοβουνίου πλησίον του χωριού Καλύβια, που απείχε 8-9 χιλιόμετρα, στο όρος Δαροδυμάνα, όπου ρίχνονταν τα πτώματα μετά την εκτέλεση των αιχμαλώτων.
Ο αριθμός των συλληφθέντων υπολογίζεται περίπου σε 3.000 πολίτες που προέρχονταν από όλη την περιοχή της Πελοποννήσου, ενώ άγνωστο παραμένει πόσοι ήταν οι νεκροί, επειδή πολλά πτώματα δεν αναγνωρίζονταν λόγω της προπχωρημένης αποσυνθέσεως.
Στις 29 Μαΐου 1945 μετέβη στην περιοχή ειδικό συνεργείο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για να ανασύρει τα πτώματα. Η ιατροδικαστική υπηρεσία απαρτιζόταν από τους ιατροδικαστές Ι. Λουκόπουλο, Φατούρο, Κωνσταντέλο, Αστυνόμο Ν. Χαρλαύτη και άλλους. Η διαδικασία διήρκεσε από τις 4 Ιουνίου έως τις 15 Ιουνίου 1945 και ανασύρθηκαν 260 πτώματα τα οποία αναγνωρίστηκαν από τους συγγενείς τους, ενώ για 180 πτώματα δεν κατέστη δυνατή η αναγνώριση τους.
Αυτός ο Θεόδωρος Ζέγκος, ήταν ένα μεσαίο στέλεχος του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Ζέγκος ή Στάθης ή Τριαντάφυλλος είχε οργανώσει στην περιοχή ευθύνης του, την Αργολίδα και την Κορινθία, έναν αντίστοιχο μαζικό μηχανισμό θανάτου, με πλήρη και αυστηρή γραφειοκρατική τεκμηρίωση και καθιερωμένες τυπικές διαδικασίες.
Το φθινόπωρο του 1944, ο Ζέγγος κυριολεκτικά εξαφανίστηκε από προσώπου γης, ενώ το ΚΚΕ τον διέγραψε από μέλος του. Φήμες τον θέλουν στη Ρούμελη και στη συνέχεια στο Μπούλκες ή την Πολωνία, όπου πέθανε με φυσικό θάνατο. Ο Χ Φλωράκης λέει ότι στον ΔΣΕ ήταν στο πυροβολικό.
Γράφει ο Μήτσος Ρήγας από το Λουτράκι νεαρός αντάρτης τότε :
Ο Στάθης, ψηλός, αδύνατος μου έκανε κακή εντύπωση σε μία σύσκεψη, που είπε:
«Θα πρέπει να χτυπήσουμε την αντίδραση. Ένα 10% τουλάχιστον σε κάθε χωριό πρέπει να χτυπηθεί».Πώς θα βγάλεις αυτό το 10% ; Κι αν δεν υπάρχει ; Τι είναι, δεν είναι άνθρωποι ; Ποσοστά είναι ; Μας χτύπησε άσχημα.....
Ο Εμμανουήλ Βαζαίος στρατιωτικός διοικητής του 6ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου με το προσωνύμιο «Καπετάν Βαζαίος» .
Στο βιβλίο του σημειώνει :
«Είχαμε την ατυχία επιπλέον στην περιοχή μας να διοριστεί απ΄το Πελοποννησιακό Γραφείο του ΕΑΜ ένας υπεύθυνος πολιτικός, πραγματικός δικτάτορας με το ψευδώνυμο Τριαντάφυλλος ή Στάθης, ο οποίος είχε το δικαίωμα ζωής ή θανάτου επί πάντων στην περιοχή. Οι δε διάφοροι διαννοούμενοι κομμουνιστές καταγόμενοι απ΄την περιοχή (γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές, δάσκαλοι κτλ) οι οποίοι πύκνωσαν τις τάξεις μας όταν φούντωσε το κίνημα, και κατέλαβαν τις επίκαιρες θέσεις των καπεταναίων και των πολιτικών σε όλα τα κλιμάκια της πολιτικής οργάνωσεως και του συντάγματος, ήταν όλοι τους πιστά ανδρείκελα του Στάθη, τον έτρεμαν κυριολεκτικά και ουδείς εξ’αυτών τόλμησε ποτέ να τον συγκρατήσει απ΄τον σαδιστικό κατήφορο του να βασανίζει και να εκτελεί κατά το δοκούν...... Η κατάσταση αυτή έδινε το δικαίωμα στον Στάθη να διατάσσει αθρόες συλλήψεις ατόμων τα οποία βασανίζονταν και κάποια μάλιστα εκτελούνταν εν αγνοία μας. Ως στρατωτικός αρχηγός δεν λάμβανα επισήμως γνώση των συλλήψεων διότι αυτό ήταν έργο των πολιτικών οργανώσεων και της πολιτοφυλακής η οποία ήταν ανεξάρτηση και εκτελούσε τις διαταγές του Στάθη.
Κάποια μέρα πληροφορήθηκα ότι ο Στάθης προτίθεται να εκτελέσει ένα 5-10% των κατοίκων κάθε χωριού για να εξουδετερώσει την παρουσιαζόμενη αντίδραση. Μετά από δύο μέρες τον συναντώ και του δηλώνω απερίφραστα ότι σε τέτοια ενδεχόμενη εγκληματική του ενέργεια θα με βρει αντιμέτωπον.
Αυτός εξαγριώθηκε και μου είπε: Συναγωνιστή αρχηγέ, πρόσεχε το κεφάλι σου και μην αναμειγνύεσαι σε αλλότρια καθήκοντα.
Του επανέλαβα την δήλωσή μου με απειλητικό τρόπο και έφυγα.
Η επέμβασή μου αυτή εμπόδισε τελικά τον Στάθη να προβεί στην εγκληματική του ενέργεια, αύξησε όμως την καχυποψία των κομμουνιστών προς εμάς τους αξιωματικούς»
Οι εκτιμήσεις δεν συμπίπτουν. Ο Μούτουλας [3] γράφει: Σε όλη την περιοχή ο αριθμός των θυμάτων της εξτρεμιστικής απόφασης του Ζέγκου δεν ξεπέρασε τα 100 με 150 άτομα.
Ο Στάθης Καλύβας αναφέρει έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό: Μέσα σε έναν χρόνο (Σεπτέμβριος 1943 – Σεπτέμβριος 1944) και σε δύο μόνο επαρχίες (Άργος και Ναυπλία) του σημερινού Νομού Αργολίδος, όπου διεξήγαγα λεπτομερή έρευνα, φονεύθηκαν πάνω από 650 άνθρωποι (
σχεδόν το 2% του συνολικού αγροτικού πληθυσμού της περιοχής). Αντίστοιχα είναι τα μεγέθη στην Κορινθία και σε ορισμένες άλλες περιοχές της Πελοποννήσου και της υπόλοιπης Ελλάδας.
(…)
εσωτερική έκθεση στο Πολιτικό Γραφείο του KKE που υπέβαλε στις 15 Μαρτίου του 1946 κομματικό στέλεχος
(βρίσκεται στο αρχείο του KKE, στα ΑΣΚΙ): «Άλλη υπόθεση… είναι οι εκτελέσεις της Αργολιδοκορινθίας. Ο γραμματέας της Π.E. Κορίνθου δηλώνει υπεύθυνα… ότι απ’ τη μελέτη που έχει κάνει μέχρι τώρα, διαπιστώνει ότι
έγιναν πάνου από 1.200 εκτελέσεις ανθρώπων, που εμείς σήμερα δεν μπορούμε με κανένα στοιχείο να δικαιολογήσουμε. Εκτελέστηκε γραμματέας K.Ο. χωριού, γιατί υποστήριζε με επιμονή πως στο χωριό του δεν έχει αντίδραση για κόψιμο, η οποία κατά τον Σέγγο έπρεπε απαραίτητα να υπάρχει σε ποσοστό 10-15% σε όλο το χωριό».
Για αυτό το εκλεκτά στέλεχος του ΚΚΕ έχουν γράψει πάρα πολλά πράγματα όλοι και ο Άρης και ο Φλωράκης ....
Ο κομμουνιστής που είχε βγάλει ποσόστωση εκτελέσεων ανά χωρίο Θεόδωρος Ζέγκος
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: «Τελειώνουμε σήμερα ότι δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το ΕΑΜ. Είναι δική μας επιλογή οι Πρέσπες».
