Αυτό που η πρώην μου...

[Προέλλην]

Αυτό που παρατηρώ ότι βγαίνει σαν συμπέρασμα από την όλη συζήτηση είναι ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο να μπορεί κάποιος ή κάποια να βρει σύντροφο/γκόμενο ή ότι άλλο θέλει. Είσαι γυναίκα σε ηλικία τριάντα κάτι , ψάχνεις για κάποιον προς τεκνοποίηση. Αμα πατήσεις τα σαράντα σε πιάνει πανικός. Κάνεις παιδιά , χωρίζεις στα σαράντα πέντε και είναι μικρά; θες μαμά για τα παιδιά σου και εκεί μπορεί να καθίσει κάποια με αντίστοιχη οικογενειακή κατάσταση

Αν εισαι αντρας και χωρισεις τοτε τα παιδια θα μεινουν με την μανα τους. Εκτος και αν μιλας για χηρους.

Δράμα το να ζεις σε υπανάπτυκτη-αρχαϊκή κοινωνία όπου πρέπει να φορτώνεται η γυναίκα τα παιδιά.

Τα παιδιά μετά το χωρισμό τα αναλαμβάνει ο ικανότερος να τα κάνει ανθρώπους, και αν είναι και δύο ικανοί, μπορούν να τα μοιραστούν.

Επίσης, σε μια πολιτισμένη κοινωνία, το να έχεις παιδιά χωρισμένος, δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για να ξανακάνεις σχέση ή/και να ξαναπαντρευτείς.

Αυτά, σε κοινωνίες παραδίπλα είναι αυτονόητα πράγματα που δεν χωρούν την παραμικρή σπέκουλα.

[Λαχουρένιος]

Δράμα το να ζεις σε υπανάπτυκτη-αρχαϊκή κοινωνία όπου πρέπει να φορτώνεται η γυναίκα τα παιδιά.

Τα παιδιά μετά το χωρισμό τα αναλαμβάνει ο ικανότερος να τα κάνει ανθρώπους, και αν είναι και δύο ικανοί, μπορούν να τα μοιραστούν.

Επίσης, σε μια πολιτισμένη κοινωνία, το να έχεις παιδιά χωρισμένος, δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για να ξανακάνεις σχέση ή/και να ξαναπαντρευτείς.

Αυτά, σε κοινωνίες παραδίπλα είναι αυτονόητα πράγματα που δεν χωρούν την παραμικρή σπέκουλα.

Δε θα θελα να μπλεξω με μια χωρισμενη με μικρα παιδια παντως. Οχι γιατι εχω κακη γνωμη αλλα γιατι δε θα ηθελα να ανακατευτω με τα κουτσουβελα.

[Προέλλην]

Δράμα το να ζεις σε υπανάπτυκτη-αρχαϊκή κοινωνία όπου πρέπει να φορτώνεται η γυναίκα τα παιδιά.

Τα παιδιά μετά το χωρισμό τα αναλαμβάνει ο ικανότερος να τα κάνει ανθρώπους, και αν είναι και δύο ικανοί, μπορούν να τα μοιραστούν.

Επίσης, σε μια πολιτισμένη κοινωνία, το να έχεις παιδιά χωρισμένος, δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για να ξανακάνεις σχέση ή/και να ξαναπαντρευτείς.

Αυτά, σε κοινωνίες παραδίπλα είναι αυτονόητα πράγματα που δεν χωρούν την παραμικρή σπέκουλα.

Δε θα θελα να μπλεξω με μια χωρισμενη με μικρα παιδια παντως. Οχι γιατι εχω κακη γνωμη αλλα γιατι δε θα ηθελα να ανακατευτω με τα κουτσουβελα.

Θες μερικούς κοινωνικούς κοινωνικούς λειτουργούς να σε περιλάβουν + να ζεις σε κοινωνία όπου αυτό συμβαίνει σταθερά τριγύρω σου και θεωρείται νορμάλ.

Τα κουτσούβελα, σε μεγάλο βαθμό τα αναλαμβάνει το κράτος, στις πολιτισμένες κοινωνίες. Αν είχες στάνταρ πάρκινγκ σε παιδικό σταθμό, ολοήμερα σχολεία, 300 ευρώ το κεφάλι + την βεβαιότητα ότι στα 18 ξεκουβαλάνε οριστικά και αμετάκλητα, χωρίς να θέλει να τα αφήσεις περιουσία, να γλύψεις να τα βρείς δουλειά, κλπ, δεν θα είχες κάποιο ιδιαίτερο θέμα. Απλά θα τα αράδιαζες, εντός, εκτός και επι τα αυτά.

[Λαχουρένιος]

Θες μερικούς κοινωνικούς κοινωνικούς λειτουργούς να σε περιλάβουν + να ζεις σε κοινωνία όπου αυτό συμβαίνει σταθερά τριγύρω σου και θεωρείται νορμάλ.

Τα κουτσούβελα, σε μεγάλο βαθμό τα αναλαμβάνει το κράτος, στις πολιτισμένες κοινωνίες. Αν είχες στάνταρ πάρκινγκ σε παιδικό σταθμό, ολοήμερα σχολεία, 300 ευρώ το κεφάλι + την βεβαιότητα ότι στα 18 ξεκουβαλάνε οριστικά και αμετάκλητα, χωρίς να θέλει να τα αφήσεις περιουσία, να γλύψεις να τα βρείς δουλειά, κλπ, δεν θα είχες κάποιο ιδιαίτερο θέμα. Απλά θα τα αράδιαζες, εντός, εκτός και επι τα αυτά.

Ετσι σιγουρα θα ηταν πιο ανεκτα τα πραγματα, αλλα γενικα δεν μου αρεσουν τα παιδια, ποσο μαλλον να ζω με παιδια που δεν ειναι δικα μου.

[Προέλλην]

Θες μερικούς κοινωνικούς κοινωνικούς λειτουργούς να σε περιλάβουν + να ζεις σε κοινωνία όπου αυτό συμβαίνει σταθερά τριγύρω σου και θεωρείται νορμάλ.

Τα κουτσούβελα, σε μεγάλο βαθμό τα αναλαμβάνει το κράτος, στις πολιτισμένες κοινωνίες. Αν είχες στάνταρ πάρκινγκ σε παιδικό σταθμό, ολοήμερα σχολεία, 300 ευρώ το κεφάλι + την βεβαιότητα ότι στα 18 ξεκουβαλάνε οριστικά και αμετάκλητα, χωρίς να θέλει να τα αφήσεις περιουσία, να γλύψεις να τα βρείς δουλειά, κλπ, δεν θα είχες κάποιο ιδιαίτερο θέμα. Απλά θα τα αράδιαζες, εντός, εκτός και επι τα αυτά.

Ετσι σιγουρα θα ηταν πιο ανεκτα τα πραγματα, αλλα γενικα δεν μου αρεσουν τα παιδια, ποσο μαλλον να ζω με παιδια που δεν ειναι δικα μου.

Τα παιδιά σε μεγάλο βαθμό (πέρα της βρεφικής ηλικίας) τα μεγαλώνει το κράτος. Στον παιδικό και στο σχολείο θα μάθουν να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι, οι γονείς είναι κάτι σαν συγκάτοικοι. Διαμορφώνουν μεν, αλλά όχι απόλυτα τον χαρακτήρα τους.
Το λάθος στην Ελλάδα είναι ότι το κράτος αναφέτει τους μελλοντικούς του πολίτες αποκλειστικά σε γονείς, οι οποίοι κατά κανόνα δεν είναι ικανοί να φέρουν σε πέρας μόνοι τους την αποστολή. Τα χαλάνε τα παιδιά, τα κακομαθαίνουν. Βλέπεις παιδιά Δημοτικού και συμπεριφέρονται σαν βρέφη.
Στο πολιτισμένο κόσμο, τα 14χρονα ψάχνουν να προσανατολιστούν επαγγελματικά, στα 18-20 είναι ανεξάρτητα. Στην Ελλάδα τα έχουν ακόμη με το γάλα και τα σιδερώνουν τα ρουχάκια μέχρι να τους τα κλέψει καμιά νύφη.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κοινωνικό κράτος, δεν φταίνε οι γονείς, το καλύτερο προσπαθούν να κάνουν, έστω κι αν δεν τους βγαίνει ή τελικά κάνουν το χειρότερο.

[vallon]

Αν εισαι αντρας και χωρισεις τοτε τα παιδια θα μεινουν με την μανα τους. Εκτος και αν μιλας για χηρους.

Δράμα το να ζεις σε υπανάπτυκτη-αρχαϊκή κοινωνία όπου πρέπει να φορτώνεται η γυναίκα τα παιδιά.

Τα παιδιά μετά το χωρισμό τα αναλαμβάνει ο ικανότερος να τα κάνει ανθρώπους, και αν είναι και δύο ικανοί, μπορούν να τα μοιραστούν.

Επίσης, σε μια πολιτισμένη κοινωνία, το να έχεις παιδιά χωρισμένος, δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για να ξανακάνεις σχέση ή/και να ξαναπαντρευτείς.

Αυτά, σε κοινωνίες παραδίπλα είναι αυτονόητα πράγματα που δεν χωρούν την παραμικρή σπέκουλα.

Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να υποκαταστήσει τον πατέρα παιδιών , είτε υπάρχει εκείνος είτε δεν υπάρχει. Όμως μπορεί να υπάρξει σαν αντρικό πρότυπο δίπλα σε μια οικογένεια που για να προχωρήσει κατά την άποψή μου είναι αναγκαίο να υπάρχει αν όχι καθοριστικό. Η μητέρα δίνει αγάπη αλλά ο πατέρας δίνει την σιγουριά για να βγουν έξω στην κοινωνία πολύ πιο εύκολα τα παιδιά.

Απ την άλλη και σε περιπτώσεις χωρισμένων αντρών που έχουν παιδιά το ζήτημα είναι η οριοθέτηση αυτών.

Έχω υπ όψιν μου ζευγάρι από η γυναίκα είναι χήρα και έχει τρία παιδιά, γύρω στα είκοσι και ο άντρας είναι χωρισμένος και έχει δύο κόρες κοντά στα τριάντα. Η Πηνελόπη έχει τα παιδιά της κοντρολαρισμένα, είναι απίστευτα αξιοπρεπής και συνειδητή και ο Κωστάκης που την περνάει και δεκαπέντε χρόνια τον τρέχουν οι κόρες του από την μύτη και δεν τον αφήνουν να κάνει Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά με την σχέση του. Δεν φαντάζεστε τι περίεργη κατάσταση είναι αυτή.

[Λαχουρένιος]

Τα παιδιά σε μεγάλο βαθμό (πέρα της βρεφικής ηλικίας) τα μεγαλώνει το κράτος. Στον παιδικό και στο σχολείο θα μάθουν να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι, οι γονείς είναι κάτι σαν συγκάτοικοι. Διαμορφώνουν μεν, αλλά όχι απόλυτα τον χαρακτήρα τους.

Ισχυουν αυτα αλλα δεν υποκαθισταται τελειως ο γονιος ποτε. Αν ειμαι με μια γυναικα θελω να εχω ολο τον χρονο της και αν εχει παιδια θα ασχολειται με αυτα και οχι με μενα. Ειναι αλλο να ζεις με μια γυναικα, και αλλο με μια γυναικα και 2-3 παιδια που δεν ειναι καν δικα σου.

[Προέλλην]

Έχω υπ όψιν μου ζευγάρι από η γυναίκα είναι χήρα και έχει τρία παιδιά, γύρω στα είκοσι και ο άντρας είναι χωρισμένος και έχει δύο κόρες κοντά στα τριάντα. Η Πηνελόπη έχει τα παιδιά της κοντρολαρισμένα, είναι απίστευτα αξιοπρεπής και συνειδητή και ο Κωστάκης που την περνάει και δεκαπέντε χρόνια τον τρέχουν οι κόρες του από την μύτη και δεν τον αφήνουν να κάνει Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά με την σχέση του. Δεν φαντάζεστε τι περίεργη κατάσταση είναι αυτή.

Γιατί δεν κάνουν όλοι μαζί;

[Προέλλην]

Τα παιδιά σε μεγάλο βαθμό (πέρα της βρεφικής ηλικίας) τα μεγαλώνει το κράτος. Στον παιδικό και στο σχολείο θα μάθουν να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι, οι γονείς είναι κάτι σαν συγκάτοικοι. Διαμορφώνουν μεν, αλλά όχι απόλυτα τον χαρακτήρα τους.

Ισχυουν αυτα αλλα δεν υποκαθισταται τελειως ο γονιος ποτε. Αν ειμαι με μια γυναικα θελω να εχω ολο τον χρονο της και αν εχει παιδια θα ασχολειται με αυτα και οχι με μενα.

Θα βαρεθείς γρήγορα. Σίγουρα χρειάζεται χρόνος μαζί, απο την άλλη ο καθένας πρέπει να έχει και τον δικό του μικρόκοσμο. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο απο ζευγάρια που είναι όλη μέρα μαζί και αποκόπτονται απο τους φίλους τους, τα ενδιαφέροντά τους, κάνουν παρέα μόνο με άλλα τέτοια βαρετά ζευγάρια κλπ.

Ειναι αλλο να ζεις με μια γυναικα, και αλλο με μια γυναικα και 2-3 παιδια που δεν ειναι καν δικα σου.

Προφανώς, αλλά αν σου αρέσει η γυναίκα και τα παιδιά δεν έχουν ψυχολογικά λόγω κοινωνίας, αν έχουν μάθει απο νωρίς ότι ο χωρισμός και οι patchwork οικογένειες δεν είναι του σατανά, τότε δεν διαφέρει και τόσο απο το να ζεις με τα δικά σου παιδιά.

[Ραν ταν πλαν]

Η επιτυχημένη συμβίωση επιβάλλει χωριστά δωμάτια και κρεβάτια και σεξ αποκλειστικά με άλλους μετά από καμιά δεκαριά χρόνια.
Αν γίνεται και ξεχωριστά σπίτια. Το ιδανικό.