Λαχουρένιος έγραψε:Ο χριστιανισμος εχει ενα θεολογικο και φιλοσοφικο υποβαθρο διαφορετικο απο τις παγανιστικες και τις αλλες μονοθειστικες θρησκειες, το οποιο πρακτικα αποδειχθηκε αδυνατο να το χωνεψουν οι μαζες.
Οι μαζες που δηλωνουν χριστιανικες αντιμετωπιζουν το θειο με παγανιστικο τροπο, οπως πχ οι αρχαιοι ελληνες τους δικους τους θεους κατα καποιο τροπο.
Βλεπουν τον χριστιανικο θεο, την Παναγια και τους αγιους, καθαρα σαν προστατες τους ή φορεις τυχης και τιμωρους των εχθρων τους.
Ο Θεος συμφωνα με τον χριστιανισμο, δε νοιαζεται για την υγεια σου, την τσεπη σου, ουτε για το αν η χωρα σου θα μεγαλωσει τα συνορα της. Και σιγουρα δε θα βοηθησει να πεθανει η κατσικα του γειτονα επειδη εσυ το θες.
Αν θεωρει οτι η φτωχεια, η αρρωστια, ή ο θανατος θα βοηθησουν την ψυχη σου, τοτε θα σου επιτρεψει να σου συμβουν.
Δεν ειναι Διας ξερω γω που αν τον γλειψεις με θυσιες θα τον κολακεψεις.
Ουτε ειναι Αρης ο θεος του πολεμου να βοηθησει την χωρα σου να γαμησει τους ''προαιωνιους'' εχθρους της.
Αλλο παγανιστικο καταλοιπο (δεν ξερω αν ειναι σωστη λεξη γιατι εν τελει ο χριστιανισμος εχει γινει καταλοιπο μεσα στον παγανισμο) ειναι η λατρεια των λειψανων, παντοφλων, καστανων (!) και αλλων ''αγιασμενων'' αντικειμενων, που η εκκλησια εκμεταλευεται οικονομικα και ιδεολογικα.
Απ' οτι εχω καταλαβει, το ιερατειο και ο κοσμος προσαρμοσε τον χριστιανισμο στον παγανισμο, οχι μονο στα εξωτερικα στοιχεια (πχ ημερομηνιες εορτων) αλλα και στην καθημερινη πρακτικη, ωστε να μπορεσει να εξαπλωθει ευκολα.
Ο μεσος πιστος δυσκολα δεχεται εναν θεο ο οποιος ειναι πρακτικα αδιαφορος για ολα τα εγκοσμια και ασχολειται μονο με την ψυχη του. Θελει να νομιζει οτι ο θεος θα τον βοηθησει να βγαλει λεφτα ή να τον ξελασπωσει σε οτιδηποτε.
Ειναι σαν τον μεσο βουδιστη που θελει απλα να εξασφαλισει καλυτερη μετενσαρκωση και οχι να φτασει την νιρβανα και να μην ξαναγεννηθει.
Ενδιαφέρον θέμα ! Αλλά ίσως αδικεί λίγο τους αρχαιόθρησκους. Ποια είναι η δική μου η αίσθηση :
Η δεισιδαιμονία των αρχαιόθρησκων και μόνο, ήταν η εκκίνηση ! Δεν έμειναν στάσιμοι σε αυτήν ! Και ο λόγος έιναι πως στις αρχαίες θρησκείες δεν υπήρχε το ενιαίο και απαράβατο δόγμα. Οι αρχαιόθρησκοι γρήγορα αντιλήφθησαν ότι στην κατανόηση των θεών μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την εκτενή φιλοσοφία τους ! Κατά συνέπεια η δεισιδαιμονία, η ειδωλολατρεία (με την κυριολεκτική έννοια της και όχι με την πλαστή των χριστιανών), η κατανόηση του σύμπαντος μέσω των θεών, όλα έφθιναν και αποκτούσαν μυθική χρειά και όχι ρεαλιστική. Η αίσθηση που έχω είναι πως οι αρχαιόθρησκοι μέχρι να έρθει ο χριστιανισμός, είχαν πορεία στην οποία η θρησκεία έτεινε να καταπωθεί σιγά σιγά από την φιλοσοφία. Οι Στωικοί έλεγαν πως όλοι οι θεοί ήταν απλά μορφές έκφρασης του ίδιου ενός Σχεδιαστή Νου του Σύμπαντος που μπορεί να αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους μέσω των οιονών, ενώ στους ανθρώπους έδινε έναν ρόλο στον κόσμο που απλά έπρεπε να τον φέρουν εις πέρας. Οι Επικούρειοι έλεγαν πως οι θεοί ήταν τέλεια όντα μακάρια που υπάκουγαν και αυτά στη φύση του σύμπαντος αλλά ΔΕΝ αλληλεπιδρούσαν, δεν χαίρονταν, ούτε οργίζονταν με τους ανθρώπους, και απλά στόχος του κάθε ανθρώπου που ζει μια φορά μόνο, ήταν να ζήσει μια ζωή με ευδαιμονία.
Η κατανόηση των θεών ήταν αντικείμενο της φιλοσοφίας και ΟΧΙ της θρησκείας ! Αντίθετα οι χριστιανοί ξεκίνησαν από την αφετηρία των αρχαιόθρησκων και τράβηξαν αντίστροφη πορεία, μέχρι να γίνει το αντίστροφο : η θρησκεία να καταπιει την φιλοσοφία ώστε να διυλιστεί το θεολογικό δόγμα και αυτό σαν αναγκαιότητα λόγω των αιρέσεων, αλλιώς απλά θα είχαν σβήσει κάθε φιλοσοφία. Αφού πρώτα περιφρόνησαν το ενοχλητικό κομμάτι της φιλοσοφίας, επέστρεψαν στην αρχική δεισιδαιμονία και την επέκτειναν μεταστρέφοντας γρήγορα την έννοια του θαύματος, πρακτικά σε μαγεία, (υπό την έννοια πως το θαύμα θεραπεύει, ενώ η μαγεία μπορούσε και να τιμωρεί), πήραν την κατόνομα ειδωλολατρεία που πλαστώς απέδωσαν στους αρχαιόθρησκους μέχρι να τους εξαφανίσουν και την έκαναν αληθινή ειδωλολατρεία όπου συγκεκριμένα είδωλα είχαν μαγικές ιδιότητες, ενώ δημιουργήθηκε παράλληλα και η αυτοτιμωριτική μυστικιστική λατρεία των μοναχών, με απαρχές στον Συμεών Στυλίτη, Παχώμιο, Αντώνιο της Ερήμου κλπ. και με νέες προεκτάσεις της ειδωλολατρείας σε πτωματολατρεία, ρεύμα το οποίο στερείτο κάθε στοιχειώδους επίγνωσης του χριστιανισμού.
Όλα αυτά κατέστησαν την μεταστροφή στον χριστιανισμό από τις μάζες εντελώς ασυνείδητη. Η θεολογία ήταν μη προσβάσιμη από το ποίμνιο, το οποίο εξαιτίας της αμορφωσιάς που αυξήθηκε και αυτή λόγω της περιφρόνησης της φιλοσοφίας και των γραμμάτων, δεν είχε πρόσβαση ούτε καν σε στοιχειώδη επίγνωση του χριστιανισμου, ενώ απτην άλλη τα σώματα (ιερατεία) που διαχειρίζονταν την θεολογία βολεύτηκαν με αυτό, αφού πλέον είχαν τεράστια πρόσβαση σε διαχείριση πλούτου και πολιτικής εξουσίας σε βαθμό που τα μαντεία της αρχαιοθρησκείας ούτε καν μπορούσαν να φανταστούν.
Έτσι, για το ασυνείδητο πλειοψηφικά ποίμνιο, ο θεός εξακολουθούσε να αντιμετώπιζεται όπως στην πρώιμη δεισιδαιμονία της αρχαιοθρησκείας. Με τα ιδιοτελή και αφελή χαρακτηριστικά που περιγράφεις, τα οποία ωστόσο πρέπει να σου επισημάνω πως ενθαρρύνονταν και από σημεία των Γραφών τα οποία χρησιμοποιούνταν κατά βούληση και συμφέρον απ'το εκάστοτε ιερατείο κλπ. (Δεν είναι λίγα τα σημεία που οι τιμωρίες ενάντια των απίστων, δεν διαφέρουν και πολύ από τον θεό του πολέμου Άρη)
