Η σκέψη γεννά το γεγονός ή το γεγονός τη σκέψη;

[nemo]

δεν ειχα τον χρονο για να ασχοληθω περισσοτερο αλλα πολλες φορες η σκεψη προηγειται των γεγονότων
ο ανθρωπος απο εξαρχης θελει και επιζητει το ακατορθωτο και η πιστη ειναι η αρχη και δημιουργος δεν εχει σημασια
το ειδος της πιστης που ξεκινησε απο την εξηγηση των φυσικων πεπραγματων και συνεχιζεται το ιδιο αμειωτη
και σημερα προσπαθωντας να εξηγησει και να προλαμμβανει τα γεγονοτα προτου καν εμφανιστουν
ειμαστε πολυ εγωιστικο ειδος με αρκετη περιπλοκη σκεψη και εκ τουτου οι πολεμοι θα συνεχιστουν
δλδ η αδικια που δημιουργει την ανισοτητα και που δημιουργουν τα γεγονοτα ........το αιωνιο ερωτημα
οι ανθρωποι=σκεψη δημιουργουν τις εξελιξεις ή οι εξελιξεις ειναι προδιαγραμενες να συμβουν ;
ασχετα με την ανθρωπινη συμπεριφορα ; ..συνυπάρχουν;ή μπορει καποτε στο μελλον να τα διαχωρισουμε;
αφου ακομη και σημερα ειμαστε πρωτόγονοι μπρος στα μυστηρια της ζωης
κρινω οτι ο δυτικος τροπος σκεψης που επικρατεί σημερα βρισκεται σε ενα μεταιχμιο σημειο
και ηδη ξεκινησε η αυτοδιαλυσης του

η ιστορια παντα ειναι η ιδια που καθοριζει τςι εξελιξεις αυτα που αλλαζουν ειναι τα ονοματα και οι τοποθεσιες
οπως και στο παραμυθι της κοκκινοσκουφίτσας οι βασικοι πυλωνες δεν αλλαζουν
ο αρρωστος ο ανημπορος και αυτος που καλειται σε βοηθεια και ο παντα πρωταγωνιστης ο κακος λυκος
που προσπαθει να οικειοποιηθει το κερδος

γινεται να αφαιρεθεί καποιος απο τους τρεις πρωταγωνιστές .; χωρις να χαθει η ταξη και το νοημα ;
οπως προσπαθουν να μας πεισουν σημερα; αν δεν ηταν η γιαγια ανημπορη δεν θα ξεκινουσε
το κοριτσακι με τα κοκκινα να της φερει φαγητο και αυτο το γεγονος σηματοδοτησε και την παρουσια
του κακου λυκου ... γιατι ολες οι ιστοριες και τα παραμυθια ακολουθουν και καταληγουν με το ιδιο μοτιβο
γιατι δεν μπορει να συμβει αλλιως εντιτ ..και αυτο το δεν μπορει να κανει αλλιως δεν το αποδεχεται
λογω του εγωισμου που διαθετει απο τον καιρο της ευας

[bizeli]

Οχι δεν το θεωρω απαραιτητο, αλλα μονο αν η σκεψη γινει πραξη μπορει να επηρεασει τον κοσμο. Αλλιως επηρεαζει μονο την διαθεση μας.

Τα γεγονοτα ειναι αντικειμενικα. Το πως τα εκλαμβανουμε φιλτραρεται απο διαφορους υποκειμενικους παραγοντες.

Οι σκεψεις δεν ξεκινουν αυθαιρετα ομως. Εχουν εξωτερικα ερεθισματα.

Ποιος τις οριζει?

Ενταξει ισχυουν αυτα αλλα εχουν εξηγηθει απο τους γιατρους και τους ψυχιατρους. Δεν εχουν κατι το μεταφυσικο. Ο εγκεφαλος εχει δυναμη στον βαθμο που επηρεαζει εμας αλλα τον εξω κοσμο δεν μπορει να τον επηρεασει.

Η αντικειμενικη πραγματικοτητα παντως (πχ συμπαν, πλανητες, φυση) υπηρχε πριν την πρωτη εμφανιση της συνειδησης (ζωα, ανθρωπος κλπ) αρα δεν χρειαζεται την συνειδηση για να υπαρξει.

Θα προσπαθήσω να δώσω μια απάντηση σε όλα αυτά.
Καταρχάς ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι δε μιλάμε για τίποτα paranormal activity και τέτοια. Ας βγει έξω από τη συζήτηση αυτό το πράγμα.
Σαφώς υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα αλλά αυτό που ισχυρίζομαι εγώ είναι ότι ο άνθρωπος στην τελική είναι αιχμάλωτος του εγκεφάλου του.
Δεν μπορεί να δει την όποια πραγματικότητα "έξω" από τον εγκέφαλό του. Ναι μεν υπάρχει μια αντικειμενικότητα ανεξάρτητα από εμάς, μοιραία όμως ο άνθρωπος την αντιλαμβάνεται μόνο μέσω του εγκεφάλου του. Είναι η μοναδική πύλη μέσα από την οποία η πραγματικότητα παίρνει υπόσταση.
Αυτό εννοούσα πριν ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενική πραγματικότητα από μόνη της σε ό,τι αφορά τον άνθρωπο.
Ναι, υπάρχουν πράγματα που εξηγούνται με τους νόμους της φυσικής, υπάρχουν πράγματα πριν από τον άνθρωπο αλλά το σημείο 0 είναι από τότε που ο άνθρωπος ξεκίνησε να έχει αντίληψη.
Τότε απέκτησαν νόημα όλα αυτά. Και η αντίληψη είναι μια λειτουργία του εγκεφάλου.
Και τι γίνεται με αυτά τα πράγματα που ο άνθρωπος δεν έχει ακόμα αντίληψη; Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν;
Άρα η πραγματικότητα ορίζεται ως εκεί που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη σκέψη.

Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο.
Σε πρακτικό επίπεδο τον άνθρωπο δεν τον απασχολούν μόνο πώς φτιάχτηκαν οι πλανήτες, τα φυσικά φαινόμενα και άλλα τέτοια μεγάλα ζητήματα. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα για τον απλό άνθρωπο αλλά η καθημερινότητά του. Και δυστυχώς τα περισσότερα πράγματα στη ζωή του δεν είναι άσπρο μαύρο ούτε εξηγούνται με φυσικούς νόμους αλλά είναι καθαρά θέμα νοητικής επεξεργασίας. Ναι εξωτερικών ερεθισμάτων αλλά και αυτά δε στέκονται μόνα τους. Επιδέχονται ερμηνείας.

Για παράδειγμα έχουμε ένα αρχικό γεγονός πχ έναν χωρισμό. Οκ είναι ένα αντικειμενικό γεγονός αλλά ο ανθρώπινος εγκέφαλος δε θα μείνει σε αυτό. Θα ερμηνεύσει το γεγονός είτε θετικά είτε αρνητικά. Θα δημιουργηθούν αντίστοιχα συναισθήματα και αυτά με τη σειρά τους σε επιλογές και εν τέλει σε πράξεις.
Άρα όταν με ρωτάς ποιος ορίζει τις επιλογές μας η απάντηση είναι η ερμηνεία που δίνουμε στα γεγονότα πρωτογενώς.
Δεν είναι σκέτα γεγονότα. Είναι γεγονότα που έχει ερμηνεύσει ο εγκέφαλός μας. Βλέπεις τη διαφορά;
(εδώ το γεγονός γέννησε τη σκέψη)

Στην περίπτωση της αυθυποβολής τι γίνεται;
Στην περίπτωση της προσευχής;
Στην περίπτωση της σχιζοφρένειας;
Σε αυτές τις περιπτώσεις η σκέψη δε γεννά ένα αποτέλεσμα;

Δε λέω ότι τα παραπάνω είναι ορθή αντίληψη της πραγματικότητας αλλά ότι ο εγκέφαλος μπορεί να φτιάξει τη δική του πραγματικότητα έστω και ψευδή.
Για τον άνθρωπο που την βιώνει είναι πραγματικότητα όμως.

Σε έκαψα τελείως έτσι;


Εντάξει στη φιλοσοφία βρισκόμαστε. Δικαιούται το θέμα ένα τέντωμα.

[bizeli]

οι ανθρωποι=σκεψη δημιουργουν τις εξελιξεις ή οι εξελιξεις ειναι προδιαγραμενες να συμβουν ;

Αααα εσύ το πας τελείως αλλού.

[Λαχουρένιος]

Θα προσπαθήσω να δώσω μια απάντηση σε όλα αυτά.
Καταρχάς ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι δε μιλάμε για τίποτα paranormal activity και τέτοια. Ας βγει έξω από τη συζήτηση αυτό το πράγμα.
Σαφώς υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα αλλά αυτό που ισχυρίζομαι εγώ είναι ότι ο άνθρωπος στην τελική είναι αιχμάλωτος του εγκεφάλου του.
Δεν μπορεί να δει την όποια πραγματικότητα "έξω" από τον εγκέφαλό του. Ναι μεν υπάρχει μια αντικειμενικότητα ανεξάρτητα από εμάς, μοιραία όμως ο άνθρωπος την αντιλαμβάνεται μόνο μέσω του εγκεφάλου του. Είναι η μοναδική πύλη μέσα από την οποία η πραγματικότητα παίρνει υπόσταση.
Αυτό εννοούσα πριν ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενική πραγματικότητα από μόνη της σε ό,τι αφορά τον άνθρωπο.
Ναι, υπάρχουν πράγματα που εξηγούνται με τους νόμους της φυσικής, υπάρχουν πράγματα πριν από τον άνθρωπο αλλά το σημείο 0 είναι από τότε που ο άνθρωπος ξεκίνησε να έχει αντίληψη.
Τότε απέκτησαν νόημα όλα αυτά. Και η αντίληψη είναι μια λειτουργία του εγκεφάλου.
Και τι γίνεται με αυτά τα πράγματα που ο άνθρωπος δεν έχει ακόμα αντίληψη; Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν;
Άρα η πραγματικότητα ορίζεται ως εκεί που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη σκέψη.

Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο.
Σε πρακτικό επίπεδο τον άνθρωπο δεν τον απασχολούν μόνο πώς φτιάχτηκαν οι πλανήτες, τα φυσικά φαινόμενα και άλλα τέτοια μεγάλα ζητήματα. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα για τον απλό άνθρωπο αλλά η καθημερινότητά του. Και δυστυχώς τα περισσότερα πράγματα στη ζωή του δεν είναι άσπρο μαύρο ούτε εξηγούνται με φυσικούς νόμους αλλά είναι καθαρά θέμα νοητικής επεξεργασίας. Ναι εξωτερικών ερεθισμάτων αλλά και αυτά δε στέκονται μόνα τους. Επιδέχονται ερμηνείας.

Για παράδειγμα έχουμε ένα αρχικό γεγονός πχ έναν χωρισμό. Οκ είναι ένα αντικειμενικό γεγονός αλλά ο ανθρώπινος εγκέφαλος δε θα μείνει σε αυτό. Θα ερμηνεύσει το γεγονός είτε θετικά είτε αρνητικά. Θα δημιουργηθούν αντίστοιχα συναισθήματα και αυτά με τη σειρά τους σε επιλογές και εν τέλει σε πράξεις.
Άρα όταν με ρωτάς ποιος ορίζει τις επιλογές μας η απάντηση είναι η ερμηνεία που δίνουμε στα γεγονότα πρωτογενώς.
Δεν είναι σκέτα γεγονότα. Είναι γεγονότα που έχει ερμηνεύσει ο εγκέφαλός μας. Βλέπεις τη διαφορά;
(εδώ το γεγονός γέννησε τη σκέψη)

Στην περίπτωση της αυθυποβολής τι γίνεται;
Στην περίπτωση της προσευχής;
Στην περίπτωση της σχιζοφρένειας;
Σε αυτές τις περιπτώσεις η σκέψη δε γεννά ένα αποτέλεσμα;

Δε λέω ότι τα παραπάνω είναι ορθή αντίληψη της πραγματικότητας αλλά ότι ο εγκέφαλος μπορεί να φτιάξει τη δική του πραγματικότητα έστω και ψευδή.
Για τον άνθρωπο που την βιώνει είναι πραγματικότητα όμως.

Σε έκαψα τελείως έτσι;


Εντάξει στη φιλοσοφία βρισκόμαστε. Δικαιούται το θέμα ένα τέντωμα.

Δεν ειναι περιεργο αυτο που λες. Αυτη ειναι η διαφορα αναμεσα στο γεγονος καθ'εαυτο και στο πως το αντιλαμβανομαστε εμεις. Αλλα στην αρχη το διατυπωνες με τετοιο τροπο που φαινοταν οτι η σκεψη απο μονη της επηρεαζει την καθ'εαυτη πραγματικοτητα.

[nemo]

εγραψα κατι αλλα κολλησε και οταν το ξανανοιξα ειχαν εξαφανιστει ηταν μιση σελιδα τα οποια
τα περισσοτερα δεν τα θυμαμαι ..λοιπον οκ θα αρχισω με καποια σειρα που ειδα
ολοκληρη και μονομιας για ενα τσιρκο στις νοτιες πολιτειες των ηπα στον καιρο της κρισης
27-28 -δεν θυμαμαι ακριβως και περιέγραφε τις περιπέτειες που τριγυρνούσαν στις πολεις
και στα χωρια εκαναν τις παραστασεις τους και ξαναεφευγαν ξανα για την επομενη πολη
(καθε σκηνη του εργου ηταν γυρισμενη εξωτερικα και αυτο την προσδιδε μια ξεχωριστη φυσικοτητα )
ειχε σχεση και με την εκκλησια των μεθοδιστων οπου αυτοι οι ανθρωποι πιστευουν σε θεραπευτες
και ετελη εχουν περισσοτερη πιστη απο τους κοινους χριστιανους στην βιβλο οπου και την πιστευουν
κυριολεκτικως -να την δειτε αξιζει τον κοπο

στο τσιρκο υπηρχε και ενα νεαρος θεραπευτης που εψαχνε τ ιχνη του πατερα του που ηταν και αυτος
θεραπευτης αλλα κρυβοταν γιατι ειχε την πιστη πως καποιος τον κυνηγουσε να τον σκοτωσει

δεν σας λεω περισσοτερα για να την δειτε χωρις να γνωριζετε το τελος το οποιο οι μκλες δεν το γυρισαν
εικοσι επεισοδια χωρις να γυρισουν το τελος -δεν ξερω για ποιο λογο το εκαναν !!
σημασια εχει πως ολοκληρος ο κοσμος ηταν εκει και για ολες τις εποχες ισχυουν τα ιδια πραγματα
σκεψη =πιστη= γεγονος
ο λαχου πιστευει μαλλον οτι ολα συμβαινουν χωρις την συμμετοχη καποιου ή κατι
οτι ο ανθρωπος ειναι ενα ον που δεν μπορει να επηρεασει τιποτα κλπ
ενω συμβαινει το ακριβως αντιθετο και ειναι ικανος να δημιουργησει την ζωη και να την καταστρεψει
αυτη η σειρα με εκανε να κατανοησω στο γιατι οι ανθρωποι στρεφονται στο κακο ή στον σατανα
ή παλι πως θα ηταν ο κοσμος αν δεν υπηρχε καθε ειδους κακιας που διεπει τον κοσμο μας
αυτη η συνεχη παλη του καλου με το κακο το δικαιο με το αδικο δημιουργει την σκεψη
και η σκεψη το γεγονος και οι αρχαιοι ελ το διατυπωσαν με την τραγωδια

τι κοσμο θα ειχαμε αν δεν μπορουσαμε να συλλαβουμε το νοημα μιας τραγωδιας ;

[nemo]

οι ανθρωποι=σκεψη δημιουργουν τις εξελιξεις ή οι εξελιξεις ειναι προδιαγραμενες να συμβουν ;

Αααα εσύ το πας τελείως αλλού.

και αυτο παιζει να συμβαινει απο την αλληλουχία των σκεψεων ή αντιδρασεων προς αυτην

[bizeli]

Από γυμναστήριο

[nemo]

για κοιλιακους;

[Χρίστος Έλ]

Η σκέψη είναι το γεγονός. Ότι σκέφτεσαι γίνεται.

[nemo]

ΑΡΧΙΚΗΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
ΓΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΤΕΣ
ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ
FB EVENTS
ΑΦΥΠΝΙΣΗΒΙΤΑΜΙΝΕΣ ΣΟΦΙΑΣ
10 χρυσοί κανόνες ευτυχίας από τον Μάρκο Αυρήλιο
Η φιλοσοφία του Μάρκου Αυρήλιου σε δέκα σύντομα αποσπάσματα
6 views

«Μην σπαταλάς άλλο χρόνο λογομαχώντας πώς πρέπει να είναι ένας καλός άνθρωπος. Γίνε ένας.”
Η φιλοσοφία του Μάρκου Αυρήλιου σε δέκα αποσπάσματα
Παρακάτω θα δούμε ένα «τοπ 10» αποφθεγμάτων του Μάρκου Αυρήλιου. Κάθε απόσπασμα συνοδεύει μια σύντομη ερμηνεία που θα παρουσιάσει τις βασικές αρχές της στωικής φιλοσοφίας με μια προσεκτική σταδιακή ερμηνεία. Αυτές οι ερμηνείες θα σας δώσουν μια καλύτερη εξήγηση για το πώς τα ρητά θα μπορούσαν να σας βοηθήσουν να στοχαστείτε πάνω στη ζωή.

1. Η ενότητα όλων των πραγμάτων
«Όλα τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους και αυτή η ενότητα είναι ιερή»
Η ενότητα του σύμπαντος είναι μια αρχαία ιδέα στη φιλοσοφία. Αυτό ονομάζεται «μονισμός». Μονισμός είναι η πεποίθηση ότι υπάρχει τελικά μια ουσία που εκδηλώνεται σε μια πληθώρα εμφανίσεων (όπως φωτιά, νερό, γη και σάρκα). Οι περισσότεροι Στωικοί πίστευαν ότι η μόνη ουσία ήταν ο Θεός.

Ο Αυρήλιος έγραψε:

«Υπάρχει μία ουσία και ένας νόμος, δηλαδή, ο κοινός λόγος σε όλα τα σκεπτόμενα πλάσματα, και όλη η αλήθεια είναι μία εάν, όπως πιστεύουμε, υπάρχει μόνο ένας δρόμος τελειότητας για όλα τα όντα που μοιράζονται τον ίδιο νου».

Εφόσον ο Θεός είναι σε όλα και δεν είναι χωρισμένος από εμάς – δεν υπάρχει βασίλειο ανώτερο από τη φύση, και ο Θεός είναι παντοδύναμος στη φύση – θα πρέπει κανείς να ενεργεί σύμφωνα με τη φύση για να είναι κοντά στον Θεό.

2. Όλα συμβαίνουν όπως πρέπει να συμβούν
«Ό,τι συμβαίνει συμβαίνει όπως πρέπει, και αν παρατηρήσετε προσεκτικά, θα διαπιστώσετε ότι είναι έτσι».
Εάν το σύμπαν αποτελείται από διαφορετικές όψεις μιας θεότητας, τότε όλα πρέπει να είναι τέλεια. Αν όλα είναι τέλεια, τότε όλα δεν μπορούν να είναι αλλιώς. Οι Στωικοί πίστευαν ότι όλα τα γεγονότα είναι προκαθορισμένα (αυτό ονομάζεται «ντετερμινισμός» στη φιλοσοφία) και ότι είτε δεν έχετε κανέναν έλεγχο είτε πολύ λίγο έλεγχο των περιστάσεων.

Αυτός ο ντετερμινισμός δεν έχει σχέση με τη μοιρολατρία αλλά υποδηλώνει ότι η ανθρωπότητα και το σύμπαν εξελίσσονται σαν τον σπόρο ενός δέντρου. Κάθε δέντρο κρύβεται στον σπόρο και κάθε σπόρος γίνεται δέντρο. Αυτό το ξεδίπλωμα της δύναμης του σπόρου που αναζητά να πραγματώσει την εσωτερική του φύση και να γίνει δέντρο είναι η πορεία του κόσμου και των όντων.

3. Έχετε εξουσία πάνω στον νου σας, αλλά όχι στα γεγονότα.
«Έχετε εξουσία πάνω στον νου σας – όχι στα εξωτερικά γεγονότα. Συνειδητοποιήστε το και θα βρείτε δύναμη».
Ίσως να μην μπορείτε να αλλάξετε την πορεία των γεγονότων, αλλά έχετε, ωστόσο, τον έλεγχο των δικών σας σκέψεων και συναισθημάτων. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο στωικισμός συνδέεται έντονα με την ηρεμία: τα πράγματα μπορεί να πάνε άσχημα, αλλά μπορούμε να ελέγξουμε την ανταπόκρισή μας. Το να το γνωρίζεις αυτό, σημαίνει να βρεις ψυχική δύναμη. Η ψυχική δύναμη είναι αυτό για το οποίο φημίζονται οι Στωικοί. Οι τραγωδίες και τα σκαμπανεβάσματα της ζωής αντιμετωπίζονται με ηρεμία και αξιοπρέπεια.

Ο Μάρκος Αυρήλιος έχασε τουλάχιστον δύο βρέφη. Σε ένα εξαιρετικό απόσπασμα των Διαλογισμών, έγραψε:

«Κάποιος προσεύχεται: «Ας γίνει να μη χάσω το μικρό μου παιδί», αλλά εσείς πρέπει να προσευχηθείτε: «Πώς μπορώ να καταφέρω να νικήσω τον φόβο αυτόν;».

Η διαφορά μεταξύ του στωικού και του απλού ανθρώπου βρίσκεται σε αυτό το παράδειγμα. Ο απλός άνθρωπος προσεύχεται να γλιτώσει από την ατυχία, ο Στωικός προσεύχεται να βρει τη δύναμη να δεχτεί την ατυχία.

4. Το εμπόδιο είναι ο δρόμος.
«Το εμπόδιο στη δράση προωθεί τη δράση. Αυτό που στέκεται εμπόδιο γίνεται δρόμος».
Δεδομένου ότι τα πάντα, σύμφωνα με τους Στωικούς, είναι καθορισμένα – «ό,τι συμβαίνει συμβαίνει όπως πρέπει» – δεν θα μπορούσατε να κάνετε τίποτα για τα εμπόδια που μπορεί να αντιμετωπίσετε. Αντίθετα, ο νους μπορεί να κάνει από κάθε εμπόδιο, μια ευκαιρία, επειδή στο μόνο που έχουμε πραγματικά έλεγχο είναι στον νου μας.

Το πλήρες απόσπασμα έχει ως εξής:

“Οι ενέργειές μας μπορεί να συναντήσουν εμπόδια… αλλά τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τις προθέσεις ή τη διάθεσή μας. Γιατί μπορούμε να προσαρμοστούμε. Ο νους προσαρμόζεται και αξιοποιεί προς όφελός του ό,τι μας εμποδίζει να δράσουμε. Ό,τι εμποδίζει τη δράση προωθεί τη δράση. Ό,τι στέκεται εμπόδιο στον δρόμο γίνεται ο δρόμος.”

Από αυτή την άποψη, ο Στωικισμός είναι ένα είδος αλχημείας της μοίρας: τα προβλήματα και τα λάθη γίνονται χρυσά μαθήματα, οι τραγωδίες μπορούν να γίνουν ευκαιρίες για πνευματική ανάπτυξη.

5. Δεν υπάρχει καμία αλήθεια που μπορούμε να γνωρίζουμε. Υπάρχουν μόνο οπτικές.
«Ό,τι ακούμε είναι άποψη, όχι γεγονός. Όλα όσα βλέπουμε είναι μια αντίληψη, όχι η αλήθεια».
Το σύμπαν είναι τέλειο και αληθινό, αλλά δεν είμαστε παρά ένα κομμάτι του συνόλου, επομένως δεν μπορούμε να γνωρίσουμε πλήρως αυτή την τελειότητα και την αλήθεια. Κάθε γνώμη είναι μια μια οπτική που είναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό κοντά στην αλήθεια, αλλά όχι η τέλεια αλήθεια.

6. Δεν υπάρχει, και δεν μπορεί να υπάρξει, αλάνθαστος άνθρωπος
«…ο αλάνθαστος άνθρωπος δεν υπάρχει».
Δεδομένου ότι υπάρχουν μόνο οπτικές που είναι περισσότερο ή λιγότερο αληθινές (και ποτέ πλήρως αληθινές), δεν μπορεί να υπάρξει οριστική κρίση. Ο στωικισμός δεν υπόσχεται τέλεια γνώση. Εάν δεν υπάρχει ανώτερη εξουσία από τη λογική και η φύση διέπεται από τη λογική, τότε κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κατέχει το αλάθητο, ούτε ο ίδιος ο Ρωμαίος αυτοκράτορας.

Αυτό καταλήγει στη διαφορά μεταξύ ευφυΐας και σοφίας: ο αληθινά σοφός άνθρωπος γνωρίζει τα όρια της νοημοσύνης του.

7. Να είσαι ενάρετος στη δράση, όχι στη θεωρία.
«Μην σπαταλάς άλλο χρόνο λογομαχώντας πώς πρέπει να είναι ένας καλός άνθρωπος. Γίνε ένας.”
Ο βασιλιάς φιλόσοφος υποστηρίζει την «ηθική της αρετής», την ιδέα ότι η καλή διαγωγή πηγάζει από τον καλό χαρακτήρα. Η ηθική της αρετής δεν βασίζεται σε αρχές αλλά στον χαρακτήρα.

8. Είσαι αυτό που σκέφτεσαι
«Τα πράγματα που σκέφτεσαι καθορίζουν την ποιότητα του νου σου. Η ψυχή σου παίρνει το χρώμα των σκέψεών σου».
Εάν η ηθική βρίσκεται στον ενάρετο χαρακτήρα, τότε ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε τελικά εξαρτάται από τη σκέψη και τη λογική.

Τα συναισθήματα για τους Στωικούς είναι κρίσεις και επομένως διαμορφώνονται και αλλάζουν από τη λογική. Η απληστία, για παράδειγμα, είναι μια ψευδής κρίση σχετικά με την αληθινή αξία των χρημάτων ή των περιουσιακών στοιχείων. Εφόσον ο τρόπος του Στωικού είναι να ζει σύμφωνα με τη φύση, η λογική πρέπει να εκτιμάται πάνω απ’ όλα, αφού το σύμπαν διέπεται από τους νόμους της λογικής.

9. Το αιώνιο νόημα της ζωής μας.
«Αυτό που κάνουμε στη ζωή αντηχεί στην αιωνιότητα».
Μέχρι στιγμής μάθαμε ότι ο Μάρκος Αυρήλιος και οι Στωικοί πίστευαν ότι το σύμπαν είναι Θεός: είναι τέλειο, αληθινό και αιώνιο (ό,τι είναι τέλειο πρέπει να είναι αιώνιο). Είμαστε μέρος του σύμπαντος και αυτό που κάνουμε στη ζωή μας είναι μέρος αυτής της αιωνιότητας.

10. Ο στοχασμός θα σας δώσει μια ευτυχισμένη ζωή
«Η ευτυχία της ζωής σου εξαρτάται από την ποιότητα των σκέψεών σου»
Δεν πρέπει να αποφεύγουμε την πολυπλοκότητα του κόσμου στον οποίο ζούμε ή την πολυπλοκότητα του εαυτού μας. Αν συλλογιστούμε, αν στοχαστούμε μπορούμε κι εμείς να απαλλαγούμε από τη συναισθηματική ταραχή, την πνευματική κούραση και τις σκέψεις σύγχυσης.

Χρειάζεται χρόνος και θάρρος για να συλλογιστεί κανείς. Αν έχουμε την ευλογία του χρόνου τότε θα πρέπει να ριχτούμε προς τα εμπρός με θάρρος.