Ἔτυχε.
Δὲν τὸ προγραμμάτισα.
-----
Πάει ὥρα ποὺ ξύπνησα...- ἀπὸ τὶς 5, Μπαρντὸ γάρ!... Τοὐτέστιν ὁ Βενιαμὶν γάτος μου.
Ἀλλά, καὶ ὅλη τὴ νύχτα, στὸν ὗπνο μου, μὲ συνόδευε ἕνα λαϊκὸ τραγουδάκι, ποὺ ἄκου-
σα προχθές, σὲ μιὰν ἑλληνικὴ ταινία - ἀπὸ κεῖνες ποὺ δὲν θἄβλεπα, ἄν ἦταν τὰ πράγμα-
τα ἀλλοιῶς... Διαρκῶς στὸ μυαλό μου, τὄλεγα, λέει, κι' ἐγώ - νὰ δῶ ἄν ξέρω τὰ λόγια!...
Βρὲ τί μὲ βρῆκε!...
Ἐγώ; Λαϊκὸ ἑλληνικὸ τραγοῦδι; Δὲν εἴμαστε καλά!...
Θὰ πρέπει νὰ εἶναι πολὺ ἁγνό, γιὰ νὰ...
Νά κι' οἱ στίχοι του:
~~~~
Ἔχω τόση ὥρα στὴ γωνιά,
μπρὸς τὸ παραθύρι σου, λυώνω γιὰ χατῆρι σου, καλέ!
Θὰ μὲ φάει τ’ ἀγιάζι, ἡ παγωνιά,
ἀπὸ τὴν δική σου ἀπονιά.
Εἶναι τὸ κρύο, εἶναι τὸ κρύο τσουχτερό,
νὰ τὸ ἀντέξω δὲν μπορῶ...
Κι' ἄν δὲ μ’ ἀνοίξεις, κι' ἄν δὲ μ’ ἀνοίξεις νὰ σὲ δῶ,
θὰ μὲ βροῦν στὴν πόρτα σου νεκρό.
Ξέρω, ἔχεις μέσα σου καρδιά.
Κι' ἄσε τὰ γινάτια σου, νὰ χαρεῖς τα μάτια σου, καλέ!
Καὶ μὴν μὲ παιδεύεις ἆλλο πιά,
ἔλα πρὶν μὲ φάει ἡ παγωνιά.
Εἶναι τὸ κρύο, εἶναι τὸ κρύο τσουχτερό,
νὰ τὸ ἀντέξω δὲν μπορῶ...
Κι' ἄν δὲ μ’ ἀνοίξεις, κι' ἄν δὲ μ’ ἀνοίξεις νὰ σὲ δῶ,
θὰ μὲ βροῦν στὴν πόρτα σου νεκρό.
* Στέλιος Ζαφειρίου.
======
Ἔνιωσα πάλι νέος, ἐρωτευμένος...
Μὲ δάκρυα τὸ μεταφέρω καὶ σὲ σᾶς.
https://www.youtube.com/watch?v=bX5WMgjnIqE