Αγαπημενος αρχαιος ελληνας ή ρωμαιος φιλοσοφος?

[micro]

χαχα, κράτα κράτα.

α ρε με αναγκάζετε να το παίξω δάσκαλος, ενώ σίγουρα δεν είμαι, κι έτσι φαίνομαι γελοίος. Αλλά δεν έχει σημασία, βέβαια. Τεσπα, πάω για μπύρες και τσιγάρα κι επανέρχομαι δυναμικά! χεχε

[micro]

Τι να πω τώρα, δεν ξέρω, αλλά από τη στιγμή που ανέλαβα ή μου ανατέθηκε κάπως ο ρόλος του δασκάλου, άντε να το πάω full monty, που λένε.



Καταρχάς, το πώς προέκυψε αυτή η έννοια του υπερβατολογικού ως συνθήκη για όλα τα ύστερα. Ο πρώτος, απ' όσο γνωρίζω, που είδε έτσι τα πράγματα ήταν ο Αριστοτέλης. Στο βιβλίο του που είναι γνωστό σε εμάς ως "ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ" ή "ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ", γράφει:

Αν δεν υπάρχει κάτι πέρα από τα καθέκαστα, τότε τίποτε δε θα είναι νοητό, αλλά όλα θα είναι αισθητά και δε θα υπάρχει γνώση/επιστήμη για τίποτα, εκτός και αν πούμε την αίσθηση γνώση/επιστήμη.

Εδώ με τα καθέκαστα ο Αριστοτέλης εννοεί τα συμβάντα, τα γεγονότα, όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο μας τον φυσικό. Αυτό είναι και το πρώτο υπερβατολογικό επιχείρημα που γνωρίζουμε. Αυτό δουλεύει ανάποδα, σου λέει πως από τη στιγμή που υπάρχει κάτι, τότε θα πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο που να το καθιστά δυνατό, ως συνθήκη του. Και επειδή είναι πέραν αμφιβολίας πως και γνώση υπάρχει αλλά και επιστήμη, τότε υπάρχει μια συνθήκη για αυτά. Αυτό που έγραψα στον Λαχουρένιο πριν, πως δηλαδή από τη στιγμή που υπάρχει πέραν αμφιβολίας κάτι που λέμε ακοή, τότε θα πρέπει να υπάρχει κάτι που να την καθιστά δυνατή: το αυτί και όλο το σύστημα ακοής. Κάπως έτσι λοιπόν οδηγήθηκε αυτός στο περίφημό του περί νόησης νοήσεως και τον θεό, όπως ήταν σύνηθες τον καιρό του, πως δηλαδή η νόηση είναι δυνατή λόγω της θεϊκής νόησης.

Πολύ αργότερα, σχεδόν 1800 χρόνια μετά, ο Καντ αναρωτήθηκε για το ίδιο πράγμα, καταλήγοντας σε άλλο συμπέρασμα και αφαιρώντας τον θεϊκό χαρακτήρα της νόησης, ίσως για αυτόν τον λόγο να χαρακτηρίστηκε ως άθεος από πολλούς.

Και κάπως έτσι έχουμε τον αυστριακό φιλόσοφο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, να ορίζει τη Λογική ή τον Λόγο ως προϋπόθεση όλης της γνώσης, και την Ηθική, αντίστοιχα, ως προϋπόθεση όλων των αξιακών κρίσεων. Από αυτό το δεύτερο πηγάζουν αυτά που γράφω. (Λογική και Ηθική είναι υπερβατολογικά).

Αλλά τελοσπάντων όλα αυτά μπορεί να έχουν θεωρητικό ενδιαφέρον μα κανένα πρακτικό. Οπότε να δούμε και το πρακτικό.

[micro]

Είπαμε πως η Ηθική είναι η προϋπόθεση για όλες τις αξιακές κρίσεις του ανθρώπου. Αλλά δεν είπαμε τι εννοούμε με τις αξιακές κρίσεις. Τι είναι αυτό που έχει αξία; Πώς ορίζεται η αξία;

Πάμε στο τάδε μαγαζί να αγοράσουμε ένα ρολόι και ρωτάμε πόσο κοστίζει, ποια είναι η αξία του, 200 ευρώ μας λένε, α το θεωρούμε ακριβό, ή μπορεί και φτηνό, όπως και να 'χει το αγοράζουμε. Αν μετά από χρόνια αναρωτηθούμε για την αξία του ρολογιού τότε μάλλον θα έχει χάσει αξία, και εκεί εννοούμε την αξία που θα έχει στην αγορά. Αλλά για εμάς το συγκεκριμένο ρολόι μπορεί να έχει αποκτήσει αυτό που λέμε συναισθηματική αξία, ανάλογα των εμπειριών μας, ας πούμε αν δεν το αγοράσαμε εμείς και ήταν δώρο από κάποιο φιλικό μας πρόσωπο, και να μην θέλουμε να το αποχωριστούμε με τίποτα, και αν κάποιος μας ρωτήσει πόσα χρήματα θα θέλαμε για να το πουλήσουμε, εμείς να πούμε πως αυτό στην αγορά κάνει 10 ευρώ αλλά δεν το πουλάμε όσα και να μας δώσει. Οπότε η αξία αυτή του ρολογιού καμία σχέση δεν έχει με την αγοραστική του αξία, και κανονικά, σε μια σωστή και καθαρή γλώσσα, θα έπρεπε να υπάρχει άλλη λέξη για το πώς βλέπουμε και αξιολογούμε το ρολόι, πέραν από την αξία του στην αγορά. Δηλαδή εκεί, άλλη έννοια έχουν, διαφορετικές, οι δυο αξίες. Αλλά εμείς τα λέμε και τα δύο αξίες. Και αν αυτό το ρολόι εμείς, και για κάποιον περίεργο λόγο, ας πούμε προληπτικό, θεωρήσουμε πως διασφαλίζει την ευρωστία και τη σωματική μας ακεραιότητα, τότε αυτό αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία για εμάς, σίγουρα όχι συναισθηματική - μόνο, όχι όπως στην προηγούμενη περίπτωση.

Έτσι λοιπόν, η λέξη αξία, ενώ είναι η ίδια παντού και πάντα, έχει και αποκτά διαφορετική σημασία και νόημα.

Η γλώσσα, η ελληνική γλώσσα ας πούμε, αλλά όπως και όλες οι άλλες, αδυνατεί να αποτυπώσει αυτή τη διαφορά. Παρ' όλα αυτά η διαφορά υπάρχει.

Αν θέλαμε να διακρίνουμε τις διαφορετικές έννοιες της αξίας, τότε θα λέγαμε:

1. αγοραστική αξία, πόσο κάνει στην αγορά
2. συναισθηματική αξία, που αποβλέπει στο συναίσθημα που μας προκαλεί
3. ανώτερη αξία, σαν το 2, αλλά μεγαλύτερης ισχύς και βάθους, υπαρξιακή, ιερή

Λέμε, αξία ανεκτίμητη, μια αναζήτηση στο google για αυτό θα φέρει πολλές εικόνες όπως:





κλπ.

Είναι αυτό το 3 που έχει να κάνει με το Ηθικό, για αυτόν τον λόγο θα έπρεπε κανονικά να την γράφουμε, όπως και με την Ηθική, με κεφαλαίο, δλδ Αξία, γιατί συμβολίζει κάτι το ανώτερο.

[micro]

Εδώ είστε μωρέ;

[Λαχουρένιος]

Σας είπα βρε τι είναι, η ηθική δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια προϋπόθεση, μια συνθήκη. Δε λέει τίποτα, δε μας πληροφορεί για τίποτα, για αυτόν τον λόγο δεν υπάρχουν ηθικές προτάσεις. Είναι απλά "εκεί" έτσι ώστε να μπορέσουν να εκδηλωθούν όλες οι ηθικές και αξιολογικές μας κρίσεις. Επειδή έχει αυτόν τον χαρακτήρα, όταν αναφερόμαστε σε αυτήν, με κεφαλαίο θα την γράφουμε, έτσι: Ηθική.

Aπ'οτι καταλαβαινω, ως ''Ηθικη'' οριζεις τις προυποθεσεις ωστε ενα συνολο αντιληψεων να θεωρειται...ηθικη

Εδώ είστε μωρέ;

Εχουμε και δουλειες τυπε Καπως πιανω αυτα που λες αν και διαφωνω. Αλλα θελω να δω το συνολο του σκεπτικου πρωτα. Περιμενω την συνεχεια.

[nemo]

Στο καινούριο αυτό εννοιολογικό πλαίσιο, λέμε πως η ηθική είναι υπερβατολογική. Έχουμε δηλαδή τον εξής ορισμό:

Ηθική είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για όλες τις αξιολογικές κρίσεις του ανθρώπου, η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να μπορεί ο άνθρωπος να αξιολογεί τα πράγματα.

Δε βασίζεται πουθενά, είναι στον αέρα, μια συνθήκη είναι και τίποτα παραπάνω.

Δεν συμφωνω, αλλα θελω να ακουσω το σκεπτικο σου. Συνεχισε.

micro διαφωνω προς την ακριβεια της λεξης ( δεν βασιζεται πουθενα)
θα ηταν σωστο να λεγαμε οτι δεν γνωριζουμε ... δεν γνωριζουμε τιποτα πιο περα
και το( μια συνθήκη είναι και τίποτα παραπάνω) και παλι δεν το γνωριζουμε
που σημαινει οτι μπορει να σημαινει τα παντα

σε παρακολουθω και μεχρι στιγμης αναφερεσαι σε επεξηγηματικους ορους
και ορισμους το πας καλα .....αναμενω να δω κατι που δεν το εχω ακομη
και μακαρι να συμβει αυτο αλλα αν μεινεις σε ορισμους και σε κουφολογα
αλιμονο σου τοτε

[nemo]

περιληπτικα ο θανατος ως εχει δεν οριζει ουτε θετικα ουτε αρνητικα την ζωη
και στην ουσια δεν υπαρχει ουτε ηθικη-ηθικο σε μια φιλοσοφια
με την εννοια οτι δουλευουμε ακομη με το ηθικο -δλδ δεν το κατεχουμε
για αυτο και μιλησα για δυο φιλοσοφιες αυτην που μπορουμε να αντιληφθούμε
και αυτη που δεν μπορουμε ...μεχρι στιγμης ακομη

κοιτατε τους ορισμους και το μπερδεμα σε δυο μονο λεξεις
.................................υποκειμενικότητα και ηθική....................................................
..........................................χαος.................................................................................
ενω δειτε μεσα σας τι συμβαινει οταν τις αφησουμε στην ακρη και δεν τις λογαριασουμε
στο σκεπτικο μας

[nemo]

αν μπορουμε να δωσουμε ενα ορισμο της φιλοσοφιας θα ελεγα οτι η φιλοσοφια
ειναι η περιεργεια η αναγκη του ανθρωπου να κατανοησει και να εξηγησει
τους νομους της φυσης και του ανθρωπου και εντελει να επεμβει για να διορθωσει
ή να αλλαξει κατι αυτη ειναι μια μορφη της φιλοσ.που ευκολα την κατανοουμε
η αλλη στην καθαρη μορφη της ειναι η απωθηση ολων των τεχνομορφων
του ανθρωπινου ειδους αυτη την μορφη δεν μπορουμε
ακομη να την ερμηνευσουμε ή εχουμε μια μικρη αντίληψη σε μια εκδοχη της

[nemo]

(για την φιλοσοφια χρειαζεται να εχεις μια υστερικη σχεδον προσωπικοτητα
για να φιλοσοφησεις ομως θα πρεπει να την σκοτώσεις κυριολεκτικα απο μεσα σου
και αυτο ειναι το δυσκολοτερο καθως τα υπολειμματα της
(εμπειρικες υποκειμενικες γνωσεις ) θα παραμεινουν σε αλληλεξαρτηση
με το συναισθημα θα πρεπει να τα αναγνωρισουμε και να τα χρωματισουμε
τοτε μπορουμε ως ενα σημειο να φιλοσοφησουμε με ενα αναλυτικο τροπο σκεψης )


...για να δω καθως απο δω και περα ο micro θα αρχισει να αναπτυσσεται
και αν δω κατι που θα αντιβαινει ως προς τις υπαρξιακες συμβασεις μου
θα του πω ενα μεγαλο μπραβο

[nemo]

ερωτηση το δικαιο ειναι το ιδιο με την αληθεια ;

Όχι, το δίκαιο πηγάζει από την αλήθεια.

δεν το νομιζω ..αλλα ας αφησουμε τον micro να μας πει αυτα που θελει
και αργοτερα το εξεταζουμε