Απόσπασμα από άρθρο του Κ. Μπορμπότη μέλους του τμήματος Ιδεολογίας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Μια υποψηφιότητα κενή περιεχομένου;
Η υποψηφιότητα Κασσελάκη συχνά παρουσιάστηκε ως μια υποψηφιότητα χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.
Ενώ συνοδεύτηκε και από ορισμένα «κωμικά» περιστατικά (ο νέος πρόεδρος μπέρδευε βουλευτές της ΝΔ που τους περνούσε
για βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε ανοιχτά άγνοια για σημαντικά πολιτικά θέματα κ.λπ.).
Παράλληλα, τσουβαλιάστηκαν σε μια συζήτηση περί «μεταπολιτικής» πολλές ετερόκλητες πλευρές, άλλες λιγότερο ή περισσότερο χρήσιμες, που όμως επί της ουσίας έκρυβαν ότι η ατζέντα που πρόβαλλε ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και όταν γινόταν με συνθηματολογικό τρόπο, δεν ήταν μη πολιτική, αλλά είχε σαφείς αιχμές.
Ο ίδιος έκανε όσο πιο σαφές μπορεί ότι μιλάει για την «υγιή επιχειρηματικότητα», για ένα «ελληνικό καπιταλιστικό όνειρο» όπου όλοι τάχα μπορούν να κερδίζουν, πρόβαλλε θέσεις όπως η ανάπτυξη μισθοφορικού στρατού στη θέση της υποχρεωτικής θητείας και προτάσεις που έμοιαζαν με άμεση μεταφορά των θέσεων των Δημοκρατικών των ΗΠΑ.
Κυρίως, προέβαλε ως πρώτο και βασικό πλεονέκτημα της υποψηφιότητάς του την υποσχόμενη διαχειριστική δεινότητα που του έχει προσδώσει το πέρασμά του από τις χρηματιστηριακές και ναυτιλιακές επιχειρήσεις, δηλαδή την ικανότητά του να αποτελέσει αξιόπιστη εναλλακτική της αστικής διαχείρισης, αξιοποιώντας σε αυτή τη βάση και τον κάλπικο αντικυβερνητισμό με τον οποίο τράφηκε τόσα χρόνια το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η λογική αυτή αποτελεί εξάλλου ακόμη πιο «βολικό» αντίπαλο για την κυβέρνηση της ΝΔ, στο πλαίσιο του μεταξύ τους διαγκωνισμού για την καταλληλότητα στην αστική διαχείριση.
Ούτε βέβαια είναι καθόλου θολό το πολιτικό επιτελείο που εμφανίστηκε να πλαισιώνει τον Στ. Κασσελάκη.
Μιλάμε για γνωστά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν παίξει σημαντικό κυβερνητικό ρόλο τα προηγούμενα χρόνια.
Ο Ν. Παππάς, πρ. υπουργός Τηλεπικοινωνιών και άμεσα εμπλεκόμενος στους ρυπαρούς ενδοαστικούς ανταγωνισμούς των ΜΜΕ την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο Π. Πολάκης με θητεία στα υπουργεία Εσωτερικών και Υγείας, ο Γ. Τσίπρας με θητεία στο υπουργείο Εξωτερικών, ο Ευ. Αποστολάκης, πρ. υπουργός Εθνικής Αμυνας, στον οποίο αξίζει να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ είχε πρόσφατα προτείνει υπουργική θέση, την οποία αρχικά αποδέχθηκε αλλά στη συνέχεια τελικά απέρριψε.
Τέτοια ...άβυσσος χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ. Ούτε για αστείο δηλαδή δεν μπορεί να γίνεται λόγος για «νέα και άφθαρτα» πρόσωπα, πολύ περισσότερο που στο πλευρό του Ευ. Αποστολάκη επανεμφανίστηκε πριν μερικές μέρες ο Π. Καμμένος, ενώ επίσης φημολογείται προσέγγιση της νέας ηγεσίας με τον Ν. Κοτζιά.
Με άλλα λόγια, υπάρχει πολιτικό περιεχόμενο, συνέχεια του προηγούμενου, και είναι γνωστό και εχθρικό για τον λαό. Αντικατοπτρίζει την προδιαγεγραμμένη πορεία ολοένα και μεγαλύτερης προσαρμογής στις ανάγκες της καπιταλιστικής διαχείρισης.
Να βάλουμε και το τι έγραφε ο Ριζοσπάστης το 2008 επί τη ευκαιρία της εκλογής Τσίπρα στην ηγεσία του συριζα;
Δε χρειάζεται.
Η συνέχεια και μέχρι το 2023 δικαίωσε μέχρι κεραίας την εκτίμηση του ΚΚΕ για την πορεία του Αλέξη στο τιμόνι του κόμματος της αριστεράς των ευκαιριακών μελών των 2 ευρώ.
Το 2038 και πάλι θα βρεθούν κάποιοι αφελείς να αναρωτηθούν ότι ''πώς διάλο ήξεραν εκεί στο ΚΚΕ το μακρινό 2023 το πού θα το πάει ο Κασσελάκης''.


και φτυαρισε μια φτυάρια λάσπη... χωρίς τον Κασσελακη πως θα καθαρίζε ο Βόλος; τον περιμένουν και στην Λάρισα για μια φτυάρια.