Ραν ταν πλαν έγραψε:>
>
Η επαναστατική λύση της βασικής αντίθεσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας έχει παραμεριστεί από την ευρωπαϊκή ''αριστερή ριζοσπαστική'' διανόηση ως μη εφικτή και εξωπραγματική δεδομένων των συνθηκών ...
>
Και πολύ σωστά. Δεν μπαίνει ζήτημα κατάκτησης της εξουσίας για το εργατικό κίνημα, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, ας διεκδικήσουμε την ηγεμονία στο πολιτισμικό πεδίο.
Γενικά οι επαναστάσεις δεν είναι καλές, το 50% μένει αμέτοχο, από τους υπόλοιπους, το 30% είναι υπέρ, το 20% κατά, μετά την αιματηρή ήττα της αντεπανάστασης αρχίζει το ξεσκαρτάρισμα μεταξύ των επαναστατών, πολλοί σκοτώνονται ή την κάνουν για έξω και τελικά μένουν πίσω συντρίμμια, μίσος για δεκαετίες και πολύς πόνος. Η αϊτινή επανάσταση έφερε τον Ντεβαλιέ, η ρωσική τον Γιέλτσιν και η γαλλική τον Ναπολέοντα και την παλινόρθωση ... να μην μιλήσω για Κούβα ή Βιετνάμ που ήμουν τον περασμένο μήνα ...