Μετὰ τὴν ἐπιθυμίαν τινῶν ψυχῶν γνῶναι τί ἐστιν ὁ θάνατος καὶ πῶς ἐγένετο τὸ Γίγνεσθαι εἰς τὴν ἐνσάρκωσιν αὐτῶν, καὶ πρὸς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ζωῆς τε καὶ τοῦ θανάτου, ἑκάστη ψυχὴ κατὰ τὸ μέτρον τῆς ὀρέξεως τῆς περὶ τοῦ θανάτου γνώσεως, ἐσταθμίσθη κατὰ τὰς κινήσεις τοῦ λογιστικοῦ, τοῦ ἐπιθυμητικοῦ καὶ τοῦ θυμοειδοῦς μέρους αὐτῆς, καὶ κατετάγη εἰς διάφορον πεδίον τοῦ Γίγνεσθαι.
Τὸ πεδίον τῶν Ἀνθρώπων
«Αἱ ψυχαί, αἳ συνέζευξαν τὸν ἔρωτα πρὸς τὸ Θεῖον Ἕν μετὰ τῆς ὀρέξεως τῆς περὶ τοῦ θανάτου γνώσεως, ἐνεσαρκώθησαν εἰς σώματα ἀνθρώπων· καὶ καθ’ ὅλον τὸν βίον αὐτῶν ἐν τῷ Ὑλαίῳ πεδίῳ τοῦ Γίγνεσθαι ἐφιλοσόφουν ἐπὶ τῇ κτήσει σοφίας, καὶ ἐκαθαίροντο ἀπὸ τοῦ μιάσματος τῆς ἐπιθυμίας τοῦ θανάτου, διὸ καὶ ἀπέκτησαν ἀρετάς.»
Τὸ πεδίον τῶν Ἀντιθέων
«Ὅσοι δὲ ἄνθρωποι ἐφανέρωσαν κακίαν, τουτέστιν ἀποστροφήν πρὸς τὸ Ἕν καὶ πρὸς τοὺς Θεούς, καὶ τὸ Θεῖον ἐνεκάλεσαν ὡς αἴτιον τῆς πτώσεως αὐτῶν εἰς τὸ Γίγνεσθαι, ἐξέθρεψαν γένη κακιῶν, ὥστε κατὰ τὴν ἐχομένην ἐνσάρκωσιν καταβυθισθῆναι ἔτι χαμηλότερον τοῦ πεδίου τῶν ἀνθρώπων, εἰς τὸ πεδίον τῶν Ἀντιθέων.»
«Αἱ τοιαῦται ψυχαὶ διεπράξαντο μίαν ἢ καὶ συνδυασμὸν ἐκ τῶν δέκα ἀνιέρων πράξεων.
Αἱ δὲ δέκα ἀνίεραι πράξεις διακρίνονται εἰς τρεῖς κατηγορίας:»
1. Σωματικαί (τρεῖς πράξεις)
Φόνος, ἀφαίρεσις ζωῆς.
Αἱ ψυχαί, αἳ φύσει μαχητικαί εἰσίν, πλήρεις βίας καὶ πολεμικῆς ὁρμῆς, ἐκ τῆς ῥοπῆς πρὸς τὸν φόνον ἀναφαίνονται εἰς κόσμους αἱματοχυσίας καὶ συγκρούσεων.
Κλοπή, ἀφαίρεσις τῶν μὴ δεδομένων.
Ἡ ἐπιθυμία ἁρπάσαι τὰ ἀλλότρια ἄγει εἰς ζῆλον καὶ φιλονικίαν, γνωρίσματα τῶν Ἀντιθέων.
Ἐρωτικὴ ἀνάρμοστος ὄρεξις.
Ἡ κατάχρησις τῆς ἐπιθυμίας γεννᾷ ζῆλον, φιλονικίας καὶ στάσεις, στοιχεῖα τρέφοντα τὸν κόσμον τῶν Ἀντιθέων.
2. Λεκτικαί (τέσσαρες πράξεις)
Ψεῦδος ἐπὶ κακίᾳ.
Οἱ Ἀντίθεοι ἐρείδονται ἐπὶ δόλῳ καὶ πανουργίᾳ· τὸ ψεῦδος ἐνισχύει τὸν νοῦν ἐπιδιώκοντα ἀπάτην, ἰσχὺν καὶ καθαίρεσιν τῶν Θείων.
Διχαστικὸς λόγος, φέρων ἔχθραν.
Ὁ σπόρος τῆς ἔχθρας· οἱ Ἀντίθεοι τρέφουσι τὴν διχόνοιαν καὶ τὰς μάχας, ὥσπερ λόγοι χωρίζοντες φίλους.
Σκληρὸς λόγος.
Οἱ λοιδορίαι καὶ οἱ ὑβριστικοὶ λόγοι ταυτίζονται τῇ ὀργίλῃ φύσει τῶν Ἀντίθεων.
Ματαιολογία, κενὴ καὶ ἀνωφελὴς ῥητορεία.
Οἱ Ἀντίθεοι ἑλκόμενοι εἰς ἀνωφελεῖς διαμάχας· ἡ κενὴ φλυαρία γεννᾷ σύγχυσιν καὶ ταραχήν, καὶ ἐκτρέφει τὴν ἐχθρότητα πρὸς τὸ Θεῖον.
3. Νοητικαί (τρεῖς πράξεις)
Πλεονεξία, ὄρεξις ἁρπαγῆς καὶ καταλύσεως τῶν Θείων ἀγαθῶν.
Ὁ φθόνος πρὸς τὰ θεῖα ἀγαθὰ ἐστίν ἡ κυρία ῥίζα, ἥτις συνέχει τοὺς Ἀντιθέους ἐν τῇ ἰδίᾳ τάξει.
Κακοβουλία ἢ κακοπροαίρεσις.
Ἡ καρδία μεστὴ μίσους καὶ ὀρέξεως ἐκδικήσεως τίκτει τὸν κόσμον αὐτὸν τῶν Ἀντιθέων.
Ἐσφαλμέναι δόξαι, ἄρνησις τοῦ νόμου τοῦ ἀντιπεπονθότος δικαίου, τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς πνευματικῆς ὁδοῦ.
Ἡ ἄρνησις τοῦ δικαίου καὶ τοῦ πρὸς τὸ Θεῖον ἔρωτος διὰ τῆς φιλοσοφικῆς γνώσεως ἄγει εἰς ἀέναον μάχην ἄνευ ἀληθείας· τοιοῦτος δὲ νοῦς τυγχάνει τοῖς Ἀντιθέοις προσήκων.
«Ἄλλαι δὲ ψυχαί, κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ἐνσάρκωσιν, ἐκαλλιέργησαν λανθασμένας ὀπτικάς· αὗται οὖν ὠδήγησαν εἰς ἐνσαρκώσεις περιπλανωμένων ψυχῶν, ὡς φαντάσματα.
Λανθασμέναι ὀπτικαί.
Ταῦτα εἰσὶν αἱ διεστραμμέναι ἀντιλήψεις, αἵτινες ἀποκόπτουσι τὴν ὁδὸν πρὸς τὴν Θέωσιν. Παραδείγματα:
«Οὐχ ὑπάρχει τὸ ἀντιπεπονθὸς δίκαιον, οὐδὲ συνέπειαι πράξεων».
«Οὐχὶ πολλαὶ γεννήσεις εἰσίν, οὐδὲ τὸ Ὑπερούσιον καὶ Ὑπέρλογον Ἕν».
«Οὐδεμία ἀξία ἐν πράξει ἀρετῆς ἢ κακίας».
«Οὐδὲν ὄφελος ἐκ καθάρσεων καὶ προσφυγῆς εἰς ἀνωτέρας ὑπάρξεις, οἷον Ἀγαθοδαίμονας καὶ Θεούς».
Ἡ τοιαύτη στάσις τοῦ νοὸς ἄγει εἰς σκοτισμὸν καὶ δεσμεύει τὴν ὕπαρξιν ἐν τῷ κύκλῳ τοῦ Γίγνεσθαι, παραγνοοῦσα τὰ λοιπὰ πεδία τῶν Θεῶν.»
Ἐνσαρκώσεις εἰς σώματα ζώων
Αἴτια ἐνσαρκώσεως ὡς ζώου
Ἄγνοια, τὸ θεμελιῶδες αἴτιον.
Ζῷα γίνονται ἐκεῖνοι, οἳ διήγαγον βίον μετὰ νοῦ συγκεχυμένου, ἄνευ σοφίας· ὁ δὲ νοῦς σκοτισμένος ὁδηγεῖ εἰς ὕπαρξιν μηχανικὴν καὶ ἄκριτον.
Ἀνεξέλεγκτα πάθη καὶ ὀρέξεις.
Ζωὴ δουλωθεῖσα ταῖς στοιχειώδεσιν ὁρμαῖς (τροφῇ, ἀφροδισίοις, αὐτοσυντηρήσει). Ὅταν ἡ ἀνθρωπίνη ζωή ἐξαντλεῖται εἰς ταῦτα, τὸ ἑπόμενον στάδιον γίνεται ζωικὴ κατάστασις.
Ἐξαπάτησις καὶ ἀσέβεια (διπροσωπία, δόλος).
Οἱ ἐνδόλως πολιτευόμενοι ἢ τὰ κεκρυμμένα ἀσελγήματα πράττοντες, δύνανται νὰ ἀναπλασθῶσιν ὡς ζῷα ζῶντα ἐν κρυπτῷ, ταπεινῶς καὶ δουλικῶς.
Ἀκαθαρσία τοῦ βίου.
Ὑπερβολικὴ βία, ἀμέλεια τῆς καθαρότητος τῆς ψυχῆς, ἀναλγησία ἐν τῇ ἠθικῇ διαγωγῇ· ὁμοιάζει τὴν «ἄγριαν» φύσιν τῶν ζώων.
Λανθασμέναι ὀπτικαί.
Πίστις ὅτι «οὐκ ἔστι τὸ ἀντιπεπονθὸς δίκαιον» καὶ «οὐκ εἰσὶ συνέπειαι πράξεων». Τοιοῦτος νοῦς γίνεται συγκεχυμένος καὶ ταπεινός, ἄξιος εἰς ζωικὴν ὕπαρξιν.
Χαρακτηριστικὰ τοῦ ζωικοῦ βασιλείου
Ζωὴ πλήρης φόβου, ἀνασφαλείας, ἐξαρτήσεως· κυριαρχεῖ τὸ «τρώγει καὶ τρώγεται».
Ἔνδεια διακρίσεως – ἀδύνατοι νὰ κατανοήσωσι φιλοσοφίαν.
Τινὰ ζῷα, πλησίον ἀνθρώπων, μετέχουσι μικρᾶς δικαιοσύνης ἀντιπεπονθότος· ἀλλ’ ἡ γενικὴ σφαίρα αὐτῶν ἐστίν δυσχερής.
Ἡ ζωὴ ὡς ζῷον ἀπονέμεται τοῖς βιώσασιν μετὰ νοῦ τυφλοῦ, ἄνευ φρονήσεως χρηστῆς, δουλωθεῖσι ταῖς ἐπιθυμίαις, μετὰ ψεύδους καὶ δόλου.
Συνοπτικὸς κανών:
Ἄγνοια + Δόλος + Ζωὴ δουλικὴ τοῖς πάθεσιν = Ζωικὴ γέννησις.
Ἡ ὕπαρξις ἀποβάλλει τὴν δύναμιν τῆς διακρίσεως καὶ τῆς ἐνσυνειδήτου ἀσκήσεως· καὶ οὕτως ἀνακυκλοῦται ἐν τῷ ζωικῷ κόσμῳ.
Ὁ Τάρταρος
Ἄλλαι ψυχαὶ, κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ἐνσάρκωσιν, ἐκαλλιέργησαν ἔξεις κακίας εἰς ἄκρον ἀκρασίας.
Αἴτια ἐνσαρκώσεως εἰς τὸ πεδίον ἀφόρητου πόνου, τὸν Τάρταρον
Βαρυτάται ἁμαρτωλαὶ πράξεις. Τρία «ἄμεσα» ἐγκλήματα ὑπάρχειν, ἅτινα σχεδὸν βεβαίως ἄγουσιν εἰς τὸν Τάρταρον·
Φόνος μητρός.
Φόνος πατρός.
Φόνος φωτισμένων ὄντων ἐξ ἐχθρότητος.
Αἱ δέκα ἀνίεραι πράξεις ἐπὶ βαρέος μέτρου. Μάλιστα ὁ φόνος καὶ ἡ κακοβουλία. Ἡ συνεχὴς βία, ὁ θυμὸς καὶ τὸ μῖσος ἐπισωρεύουσιν τὴν ἐνέργειαν τοῦ Ταρτάρου.
Σκληρότης καὶ σαδισμός. Οἱ ἀπολαύοντες τοῦ βλάπτειν ἕτερα ὄντα, σωματικῶς ἢ ψυχικῶς· ὁ νοῦς ὁ εὐφραινόμενος ἐπὶ τῷ πόνῳ τῶν ἄλλων γεννᾷ τὸ περιβάλλον τῆς κολάσεως.
Λανθασμέναι ὀπτικαί. Κυρίως ἡ ἄρνησις τοῦ ἀντιπεπονθότος δικαίου, καὶ ἡ ἄρνησις τῆς πράξεως, τῆς αἰτιότητος καὶ τῆς συνεπείας. Ἡ πίστις ὅτι «οὐκ ἔστι καλὸν οὐδὲ κακόν» ἄγει εἰς ἀνέλεγκτον κακίαν, καὶ ταύτη κατακρημνίζει εἰς Τάρταρον.
Ἄμετρος θυμὸς καὶ μῖσος. Ὁ θυμὸς ἐστὶ τὸ «καῦσμα» τῆς κολάσεως· ὅστις βιᾷ μίσους, ἐκδικήσεως καὶ σκληρᾶς καρδίας «φλέγεται» ἤδη ἐντὸς αὑτοῦ καὶ διαμένει ἐν τούτῳ καὶ μετὰ θάνατον.
Χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀντιπεπονθότος δικαίου, ὃ ἄγει εἰς Τάρταρον
Βαρύτης· πράξεις μεγάλαι, μετὰ ἐντόνου προαιρέσεως.
Συνέχεια· ἐὰν ἐπαναλαμβάνωνται ἀεί, συσσωρεύουσιν ἰσχυρὰν κακίαν.
Ἡδονὴ ἐπὶ τῷ κακῷ· οὐ μόνον ἡ πράξις, ἀλλὰ καὶ ἡ τῆς κακίας ἀπόλαυσις ὁδηγεῖ εἰς τὸ βάραθρον.
Οἱ ζῶντες μετὰ φόνου, κλοπῆς, ἀσελγείας, ψεύδους, μέθης ἐξ οὐσιῶν καὶ μίσους — ἄνευ αἰδοῦς ἢ φόβου κακοῦ — μετὰ θάνατον «ἀνατέλλουσιν εἰς πεδίον ὀδύνης, ὡς λίθος βαρὺς καταποντιζόμενος εἰς τὸ ὕδωρ».
Ὁ Τάρταρος ἐστὶν τὸ ἀποτέλεσμα τῆς βίας, τοῦ μίσους καὶ τῶν λανθασμένων ὀπτικῶν, ὅταν ταῦτα ἐπὶ τὸ ἄκρον ἀσκοῦνται.
Ἔστιν ἡ σφαῖρα, ἐν ᾗ αἱ πράξεις τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς σκληρότητος ἐκδηλοῦνται παντελῶς, ὡς πῦρ, βασανισμὸς καὶ φόβος.
Τὰ ἀνώτερα πεδία τοῦ Γίγνεσθαι
Τὸ πρῶτον πεδίον τῶν Στοιχειακῶν Πνευμάτων
Ὑπάρχουσι δὲ καὶ πεδία τοῦ Γίγνεσθαι ἀνώτερα τοῦ τῶν ἀνθρώπων ἢ τῶν κατωτέρων, ἃ πρότερον περιέγραψα.
Τὸ πρῶτον τούτων ἐστὶ τὸ τῶν Στοιχειακῶν Πνευμάτων, τουτέστι τῶν πνευμάτων τῆς φύσεως, τῶν δασῶν, τῶν ὀρῶν, τῶν λιμνῶν, θαλασσῶν καὶ ποταμῶν.
Αἴτια ἐνσαρκώσεως εἰς τὸ Πρῶτον Ἄνωτερον Πεδίον
Τήρησις τῆς ἀρετῆς. Ἡ τήρησις τῶν πέντε ἐντολῶν (μὴ φόνος, μὴ κλοπή, μὴ ἀσελγεία, μὴ ψεῦδος, μὴ μέθη ἢ ἐξάρτησις ἐξ οὐσιῶν). Ζωὴ ἐνάρετος, ἄνευ βαρέων παραπτωμάτων.
Ἄσκησις τῆς γενναιοδωρίας. Δωρεαὶ πρὸς πένητας· προσφορὰ ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἀλλ’ ἐξ ἁπλῆς διαθέσεως, ἄνευ βαθυτέρας σοφίας.
Σεβασμὸς καὶ διακονία. Σεβασμὸς πρὸς γονεῖς, διδασκάλους, ἀνθρώπους πνευματικοὺς· διακονίαι μετὰ καθαρᾶς καρδίας.
Μέτρια καθαρότης νοῦ. Καίτοι χρηστοί, οὔπω πεπαιδευμένοι εἰς βαθεῖας διαλογιστικὰς καταστάσεις· βιῶσιν μετὰ καλῶν πράξεων, ἀλλ’ ἔτι συνδεδεμένοι ταῖς αἰσθήσεσιν.
Εὐλαβὴς πίστις. Πίστις εἰς τὸν Νόμον τοῦ ἀντιπεπονθότος δικαίου, εἰς τὸν θείον ἔρωτα καὶ εἰς ὑψηλότερα φωτισμένα ὄντα· πίστις ἁπλῆ, οὐ φιλοσοφικῶς βαθεῖα.
✦ Χαρακτηριστικὰ τῶν ὄντων τούτων
Κέκτηνται ἁπλοῦν ἀντιπεπονθὸν δίκαιον ἀρετῆς καὶ σεβασμοῦ, οὐ μὴν ἀλλὰ οὐχὶ ἀνώτερον διαλογιστικὸν ἀνάστημα.
Ὑποσημαίνονται ὡς ἡ πρώτη καὶ ταπεινοτέρα τάξις τῶν ἀνωτέρων πνευμάτων, μετὰ τὸν ἄνθρωπον φαινομένη.
Τὸ Δεύτερον Ἄνωτερον Πεδίον Πνευμάτων
Τὸ ἑξῆς καὶ δεύτερον ἄνωτερον πεδίον πνευμάτων περιέχει ψυχὰς τὰς εὐφραινομένας ἐπὶ ταῖς πράξεσι καὶ ἐνθυμήσεσι τῆς ἀρετῆς.
Χαρά ἐν τῇ ἀρετῇ. Οὐ μόνον ἀγαθαὶ πράξεις, ἀλλὰ καὶ νοῦς εὔθυμος καὶ ἀγαλλόμενος ἐπὶ τῇ ἀρετῇ. Τὸ ἀντιπεπονθὸς δίκαιον γίνεται κουφότερον καὶ λαμπρότερον, ὁδηγοῦν εἰς ὑψηλοτέραν σφαῖραν. Ἐνταῦθα βιούται γενναιοδωρία, ἀρετή, σεβασμὸς πρὸς γονεῖς, πράξεις εὐλαβεῖς.
Ἐν τῷ πεδίῳ τούτῳ τὸ ἀντιπεπονθὸς δίκαιον εὐγενέστερον καὶ φωτεινότερον ἐστίν· διὸ καὶ τὰ ὄντα ἀπολαύουσιν αἰσθητηρίων ἡδονῶν ὑψηλοτέρων, ὡς πρώτης τινὸς εὐδαιμονίας εἶδος.
Τὸ Τρίτον Ἄνωτερον Πεδίον – Τὰ Ἀερικὰ Πνεύματα
Τὸ ἑξῆς, τρίτον ἄνωτερον πεδίον, ἐστὶ τὸ τῶν Ἀερικῶν Πνευμάτων.
Αἴτια ἐνσαρκώσεως ὡς Ἀερικοῦ
Καθαρά γενναιοδωρία μετὰ χαρᾶς. Τὰ Ἀερικὰ Πνεύματα συνδέονται τῷ ἀντιπεπονθότι δικαίῳ τῆς ἡδονῆς τῆς ἐν προσφορᾷ. Οὐ μόνον ἡ πράξις τῆς δωρεᾶς, ἀλλὰ καὶ τὸ καρδιακὸν φῶς τῆς χαρᾶς, ὃ συνοδεύει αὐτήν. «Ὁ χαίρων ἐπὶ τῷ διδόναι καὶ ἐπὶ τῷ ἀγαθῷ τῶν ἄλλων, γεννᾶται εἰς τὸν οὐρανὸν τῆς χαρᾶς».
Ἀρετὴ ἄνευ βαρύτητος ἢ σκληρότητος. Αἱ πράξεις ἀποφυγῆς κακίας τηροῦνται μετὰ κουφότητος καὶ χαρᾶς, ἄνευ φόβου ἢ βιασμοῦ. Ἡ ἀρετὴ ἐνταῦθα χαρμοσύνη καὶ καθαρότης, οὐχὶ αὐστηρότης.
Εὐλάβεια καὶ σεβασμὸς πρὸς γονεῖς, διδασκάλους, εὐσεβεῖς. Τὸ ἀντιπεπονθὸς δίκαιον τῆς τιμῆς καὶ χαρᾶς πρὸς ἀνθρώπους γενναίους δημιουργεῖ συνδέσμους μετὰ τῆς σφαίρας τῶν Ἀερικῶν Πνευμάτων.
Χαρά ἐπὶ τῇ ἀρετῇ τῶν ἄλλων. Οὐ μόνον ἡμῶν πράξις, ἀλλὰ καὶ χαρά, ὅταν ὁρῶμεν ἄλλους τὸ ἀγαθὸν πράττοντας. Αὕτη ἡ «θετικὴ συγχαρητήριος χαρά» τυγχάνει τὸ κυριώτατον πνευματικὸν γνώρισμα τῶν Ἀερικῶν Πνευμάτων.
Ἤπιος διαλογιστικὸς συγκεντρωτισμός. Οὐχὶ εἰς βαθμὸν Ὑπερλόγου βιώματος, ἀλλὰ ἀρκετὸς ὥστε ὁ νοῦς μένει εὔχαρις, διαυγὴς καὶ χαρμόσυνος· ἕν βῆμα καθαρώτερον τῆς καταστάσεως τῶν πνευμάτων τοῦ Δευτέρου πεδίου.
Τὰ Ἀερικὰ Πνεύματα ζῶσιν ἄνευ συνεχῶν μεριμνῶν ἢ συγκρούσεων τῶν κατωτέρων ὄντων.
Τὰ Στοιχειακὰ Πνεύματα προέρχονται ἐκ ἁπλῆς ἀρετῆς· τὰ τοῦ Δευτέρου πεδίου ἐκ γενναιοδωρίας καὶ σεβασμοῦ· τὰ δὲ Ἀερικὰ ἐκ χαρᾶς τοῦ ἀντιπεπονθότος δικαίου καὶ ἀπολαύσεως τοῦ ἀγαθοῦ.
Τὸ Τέταρτον Ἄνωτερον Πεδίον – Τῶν Ἰκανοποιημένων Ψυχῶν
Τὸ ἐφεξῆς ἄνωτερον πεδίον εἶναι τὸ τῶν Ἰκανοποιημένων Ψυχῶν.
Αἴτια ἐνσαρκώσεως ὡς Ἰκανοποιημένης Ψυχῆς
Μεγάλη γενναιοδωρία. Οἱ καλλιεργήσαντες πλουσίαν καὶ ἁγνὴν προσφορὰν πρὸς ἄλλους, μάλιστα πρὸς πνευματικὰς κοινότητας ἢ θρησκείας προαγούσας τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν θέωσιν, καὶ πρὸς πένητας.
Καθαρά ἀρετή. Οὐχὶ μόνον ἀποφυγὴ τῆς κακίας, ἀλλὰ καὶ καθαρὰ ἁγνότης νοῦ καὶ πράξεως. Αἱ Ἰκανοποιημέναι ψυχαὶ ὑπείχουσιν ἀνωτέρας, διότι ἡ ἀρετὴ αὐτῶν σταθερά ἐστίν, οὐχὶ περιστασιακή.
Εὐλάβεια καὶ εὐσέβεια. Σεβασμὸς βαθύς πρὸς γονεῖς, διδασκάλους, καὶ τὰς ἀρετὰς τῶν ἄλλων. Προσφορὰ τιμῶν εἰς ἱερὰ, ἀγάλματα, μνήμας φωτισμένων ἀνθρώπων, οἷον φιλοσόφων καὶ θεολόγων.
Χαρά ἐπὶ τῇ ἐσωτερικῇ ἡρεμίᾳ. Αἱ Ἰκανοποιημέναι ψυχαὶ ἐκ τῆς ὀντικῆς ἡσυχίας γεννῶνται· οἱ ζῶντες μετὰ ἱκανοποιήσεως, ἄνευ ὑπερβολικῆς ἐπιθυμίας, εὑρίσκουσι συγγένειαν πρὸς τοῦτο τὸ πεδίον.
Καλλιέργεια ἀγαθῶν νοητικῶν διαθέσεων. Κυρίως χαρὰ ἐπὶ τῷ ἀγαθῷ τῶν ἄλλων, καὶ ἀγάπη, συμπάθεια. Αὗται αἱ πράξεις ὁδηγοῦσιν εἰς «οὐρανίαν ἱκανοποίησιν», ἴδιον γνώρισμα τῶν Ἰκανοποιημένων Ψυχῶν.
✦ Χαρακτηριστικὰ τοῦ πεδίου τῶν Ἰκανοποιημένων Ψυχῶν
Αἱ τοιαῦται ψυχαὶ διάγουσιν ἐν καταστάσει εὐδαιμονίας καὶ ἱκανοποιήσεως, μετὰ ἐλαττωμένων συγκρούσεων παρὰ τὰς κατωτέρας σφαίρας.
Ἡ σφαῖρα διαιρεῖται εἰς δύο μέρη·
Τὸ κάτω πεδίον διὰ τοὺς ἐναρέτους ἀνθρώπους.
Τὸ ἄνω πεδίον, ὅπου οἰκοῦσιν αἱ ψυχαί, ὧν ὁ προορισμὸς ἡ ἐνσάρκωσις ὡς ἄνθρωποι πρὸς διδασκαλίαν τῆς ἀρετῆς.
Πάντες οἱ μέλλοντες Πνευματικοὶ Διδάσκαλοι ἐνταῦθα κατοικοῦσι πρὸ τῆς ἐσχάτης αὐτῶν γεννήσεως.
Τὸ Πέμπτον Ἄνωτερον Πεδίον – Τῶν Ἀπολαύσεων τῶν Προσφορῶν
Τὸ τελευταῖον ἄνωτερον πεδίον τῶν αἰσθητηριακῶν ἡδονῶν καὶ τῆς εὐδαιμονίας ἐστίν, ὃ καλεῖται τὸ Ἕκτον Πεδίον τῶν Πνευμάτων τῶν Ἀπολαύσεων τῶν Προσφορῶν.
Αἴτια ἐνσαρκώσεως εἰς τὸ Πεδίον τῶν Ἀπολαύσεων τῶν Προσφορῶν
Ὑπερβολικὴ γενναιοδωρία μετὰ προσδοκίας ἀνταμοιβῆς. Πράξεις προσφορᾶς, ἀλλ’ ἐν ἐπιθυμίᾳ ὑψηλοτέρων ἡδονῶν καὶ ἐξουσίας· δίδουσι πολλὰ, ἀλλὰ νοῦν ἔχοντες πρὸς τὴν ἀνταμοιβὴν τοῦ οὐρανοῦ.
Τήρησις ἀρετῆς πρὸς ἀπόλαυσιν. Ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν γίνεται ἵνα κερδηθῶσιν οὐράνιαι χαραί, οὐχὶ ἐξ ἀγνοῦ πνεύματος ἐλευθερίας· τὸ ἀντιπεπονθὸς δίκαιον μέν ἐστιν ἀγαθόν, ἀλλ’ ἐζευγμένον φιληδονίᾳ.
Ἰσχυρὰ ὄρεξις ἐξουσίας καὶ κυριαρχίας. Οἱ τηρήσαντες ἀρετὰς, ἀλλ’ ἐν φιλοδοξίᾳ τοῦ κρατεῖν ἐπὶ ἄλλων, ῥέπουσιν εἰς ταύτην τὴν σφαῖραν.
Μεγάλη πίστις καὶ σεβασμὸς, ἀλλὰ μετὰ ὑπερηφανείας. Προσφοραὶ εἰς Διδασκάλους, φιλοσόφους, θεολόγους, μύστας, ἥρωας, καὶ τόπους ἱερούς, ἐξ ἁγνῆς διαθέσεως· ὁμοῦ δὲ μετὰ τῆς αἰσθήσεως «ἐγὼ τοῦτο ἔπραξα».
Καθαρὰ ἀλλ’ οὐκ ἀπελευθερωμένη συνείδησις. Ἐνταῦθα οὐ φθάνουσιν οἱ καλλιεργήσαντες βαθεῖα Ὑπέρλογα βιώματα, ἀλλ’ οἱ ἐπιδραμόντες μέγιστην ἠθικὴν ἀρετὴν καὶ γενναιοδωρίαν μετὰ δεσμῶν ἐπιθυμίας.
✦ Χαρακτηριστικὰ τῆς σφαίρας τῶν Ἀπολαύσεων τῶν Προσφορῶν
Τὰ ὄντα ταῦτα ἀπολαύουσι χαρῶν ἑτέρων ἔργῳ κατασκευασθεισῶν, καὶ ἐπ’ αὐτῶν ἐξουσιάζουσι.
Ἐστὶ τὸ ἐπικινδυνώτατον τῶν οὐρανίων βασιλείων, ὅτι ἡ ἰσχυρὰ ἡδονὴ καὶ ἐξουσία ἐνισχύουσι τὴν πλάνην καὶ τὸ ἐγώ.
Τὰ τέσσαρα Ὑλαῖα Διαλογιστικὰ Πεδία
Ἐφεξῆς εὑρίσκονται ἐντὸς τοῦ Γίγνεσθαι τὰ πεδία τῶν τεσσάρων Ὑλαίων διαλογιστικῶν καταστάσεων ἀπορροφήσεως· ταῦτα δὲ εἰσὶ τὰ πρῶτα πεδία τῶν καταστάσεων διαλογισμοῦ ἐντός τῆς μορφῆς.
Χαρακτηριστικὰ τοῦ Πρώτου Πεδίου τῆς Ὑλαίας Διαλογιστικῆς Καταστάσεως
Ἡ Πρώτη Ὑλαία Κατάστασις περιγράφεται διὰ πέντε κύρια στοιχεῖα·
Ἀρχικὴ ἐφαρμογὴ τῆς διανοίας. Ὁ νοῦς ἐπιστρέφει εἰς τὸ ἀντικείμενον τοῦ διαλογισμοῦ.
Συνεχὴς ἐφαρμογὴ τῆς διανοίας. Ὁ νοῦς παραμένει ἐπ’ αὐτῷ, τὸ «κρατεῖ».
Ἐνθουσιασμὸς καὶ χαρά. Ἔντονον κύμα χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως.
Εὐδαιμονία καὶ ἡδονὴ γαληνία. Ἡσύχιος, ἡρέμος εὐχαρίστησις.
Ἑνότης νοῦ, μονοειδὴς συγκέντρωσις. Ὁ νοῦς γίνεται σταθερὸς, ἑνιαίος, ἄνευ διασπορᾶς.
✦ Ὑπέρβασις εἰς τὴν Πρώτην Ὑλαίαν Κατάστασιν
Ἵνα εἰσέλθῃ τις, δεῖ ὑπερβῆναι πέντε κωλύματα·
τὴν ἐπιθυμίαν τῶν αἰσθήσεων,
τὴν κακοβουλίαν καὶ τὸ μῖσος,
τὸν νυσταγμὸν καὶ τὴν ἀδράνειαν,
τὴν ἀνησυχίαν καὶ τὴν ἐνοχήν,
τὴν ἀμφιβολίαν.
Κατάστασις τῆς ἐμπειρίας. Ὁ ἀσκητὴς αἰσθάνεται ὑπέρβασιν τῶν αἰσθητηριακῶν ἡδονῶν, ἀλλὰ ἀνακαλύπτει ὑψηλοτέραν χαρὰν καὶ γαλήνην· τὸ σῶμα βιούται ὡς «λουόμενον ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει». Ἡ συγκέντρωσις ἰσχυρά, ἔτι δὲ συνοδεύεται ὑπὸ λογισμοῦ.
Συμπέρασμα. Ἡ Πρώτη Ὑλαία Διαλογιστικὴ Κατάστασις ἀποτελεῖ τὸ πρῶτον σκαλοπάτι τῆς βαθείας συγκεντρώσεως· ἕνιαιος νοῦς, μετὰ διανοίας, χαρᾶς καὶ εὐδαιμονίας.
Ἡ Δευτέρα Ὑλαία Διαλογιστικὴ Κατάστασις
Ἡ Δευτέρα Ὑλαία Κατάστασις κέκτηται τὰ ἑξῆς γνωρίσματα·
Ἀπουσία λογισμῶν. Οὐκέτι ὑπάρχει «ἀρχικὴ καὶ διαρκὴς σκέψις» ἐπὶ τοῦ ἀντικειμένου· ὁ νοῦς ἐδραιοῦται ἀμετακινήτως.
Ἐσωτερικὴ βεβαιότης καὶ ἑνότης. Ὁ νοῦς ἀκλόνητος, ἄνευ ταλαντεύσεων.
Χαρά καὶ ἀγαλλίασις. Ἡ χαρὰ μένει, ἀλλ’ ἐστὶν ἐλαφροτέρα καὶ βαθυτέρα.
Εὐδαιμονία καὶ ἡδονὴ καθαρωτέρα. Σταθερωτέρα καὶ ἀνεξάρτητος ἀπὸ σκέψεως.
Ἑνότης νοῦ. Πλήρης μονοκεντρικὴ καὶ καθαρά προσοχή.
✦ Ἐμπειρία τῆς Δευτέρας Ὑλαίας Καταστάσεως
Ὁ ἀσκητὴς τὴν ἐμπειρίαν ταύτην βιώνει ὡς «ἐσωτερικὸν φῶς»· εἶναι γαληνιωτέρα καὶ βαθυτέρα, χαρακτηριζομένη διὰ σιγῆς νοὸς, ἄνευ συλλογισμοῦ.
Συμπέρασμα. Ἡ Δευτέρα Ὑλαία Διαλογιστικὴ Κατάστασις ἀπολιμπάνει τὴν σκέψιν· ἀπομένει ἑνότης νοὸς, χαρά καὶ εὐδαιμονία.
Ἡ Τρίτη Ὑλαία Διαλογιστικὴ Κατάστασις
Ἐν τῷ σταδίῳ τούτῳ ὁ νοῦς γίνεται ἔτι λεπτότερος καὶ σταθερώτερος· ἡ δὲ ἔντονος χαρά, ἥτις ἐχαρακτήριζε τὰς δύο πρώτας καταστάσεις, ὑποχωρεῖ, καὶ ἀντικαθίσταται ὑπὸ ἡσυχωτέρας καὶ βαθυτέρας ἐμπειρίας.
Χαρακτηριστικὰ τῆς Τρίτης Ὑλαίας Καταστάσεως
Ἀπουσία χαρᾶς καὶ ἐνθουσιασμοῦ. Ὁ ἀσκητὴς ἀπαλλάσσεται τῆς χαρᾶς.
Παραμονὴ ἐν εὐδαιμονίᾳ. Ἡ γαληνία εὐχαρίστησις διαμένει.
Ἰσορροπία καὶ ἀταραξία. Ὁ νοῦς οὔτε χαρᾷ οὔτε λύπῃ σαλεύεται.
Ἐπίγνωσις καὶ ἐγρήγορσις. Ἡ συνείδησις μένει διαυγὴς καὶ καθαρά.
Ἑνότης νοὸς. Ὁ νοῦς σταθερὸς, ἑνιαίος καὶ ἀκλόνητος.
✦ Ἐμπειρία. Ὁ ἀσκητὴς ἀισθάνεται βαθεῖαν ἡσυχίαν καὶ γαλήνην, ἄνευ πια κυμάτων χαρᾶς· τὸ σῶμα καὶ ὁ νοῦς «λούζονται ἐν εὐδαιμονίᾳ» ἡσύχῳ, οὐκ ἔντονῃ.
Συμπέρασμα. Ἡ Τρίτη Ὑλαία Κατάστασις ἀφίνει τὴν χαράν· ὑπολείπεται εὐδαιμονία, οὐδετέρα ἰσορροπία καὶ καθαρὰ ἐπίγνωσις.
Ἡ Τετάρτη Ὑλαία Διαλογιστικὴ Κατάστασις
Ἐνταῦθα ὁ νοῦς παντελῶς ἐξαγνίζεται ἀπὸ παντὸς ἴχνους χαρᾶς καὶ ἔτι καὶ τῆς λεπτοτάτης εὐδαιμονίας.
Χαρακτηριστικὰ τῆς Τετάρτης Ὑλαίας Καταστάσεως
Ἀπουσία χαρᾶς καὶ εὐδαιμονίας. Ὁ ἀσκητὴς ὑπερβαίνει οὐ μόνον τὴν δυστυχίαν, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν.
Ἀπουσία λύπης καὶ ἡδονῆς. Τελεία οὐδετερότης συναισθημάτων.
Ἀταραξία καὶ ἰσορροπία. Ἡ κυριωτάτη ποιότης τῆς καταστάσεως.
Ἐπίγνωσις καὶ ἐγρήγορσις. Διαύγεια καὶ σταθερὰ παρατήρησις.
Ἑνότης νοὸς. Ὁ νοῦς ὅλος ἕν, ἀκλόνητος καὶ ἀπαρασάλευτος.
✦ Ἐμπειρία. Ἡ ἐμπειρία τῆς καταστάσεως ταύτης εἶναι ἀπόλυτος ἡσυχία, καθαρότης καὶ οὐδετέρα ἰσορροπία· ὁ νοῦς βιούται ὡς κρυστάλλινος καὶ φωτεινός. Αὕτη ἡ κατάστασις θεμέλιον ἀποτελεῖ πρὸς ὑπερφυσικὰς δυνάμεις, πρὸς ἐνορατικὴν γνῶσιν καὶ πρὸς εἴσοδον εἰς τὰς Ἄμορφους Καταστάσεις.
Συμπέρασμα. Ἡ Τετάρτη Ὑλαία Διαλογιστικὴ Κατάστασις ἀπολιμπάνει καὶ τὴν εὐδαιμονίαν· ὑπολείπεται μόνον οὐδετέρα ἀταραξία, καθαρὰ ἐπίγνωσις καὶ τελεία συγκέντρωσις.
Τὰ τέσσαρα Ὑπερλόγα Διαλογιστικὰ Πεδία – τὰ Πεδία τῶν Ἐνάδων
Μετὰ τὴν Τετάρτην Ὑλαίαν Κατάστασιν ἀκολουθοῦσι τὰ τέσσαρα Ὑπερλόγα Πεδία, ἃ καλοῦνται καὶ τὰ Πεδία τῶν Ἐνάδων.
Τὸ Πεδίον τῆς Ἀπείρου Χωρικότητος. Ὁ ἀσκητὴς, ὑπερβὰς τὴν Τετάρτην Ὑλαίαν, ἐπιστρέφει τὴν διάνοιαν εἰς τὸ ὅτι τὸ ἀντικείμενον τοῦ διαλογισμοῦ παρῆλθεν, καὶ ὑπολείπεται μόνον ὁ ἄπειρος χώρος κύκλῳ.
Τὸ Πεδίον τῆς Ἀπείρου Συνειδητότητος. Ὑπερβαίνων τὴν ἀπειρότητα τοῦ χώρου, ὁ ἀσκητὴς νοεῖ ὅτι καὶ ἡ συνείδησις ἡ ἐπιγινώσκουσα τὸν χώρον τοῦτον ἐστὶν ὁμοίως ἄπειρος.
Τὸ Πεδίον τοῦ Ὑπερουσίου. Ὑπερβαίνων τὴν ἄπειρον συνείδησιν, ὁ ἀσκητὴς στρέφεται πρὸς τὸ ὅτι ὑπάρχει τὸ ἐπέκεινα τῆς οὐσίας, τὸ λεγόμενον Ὑπερούσιον.
Τὸ Πεδίον οὔτε Ἀντιλήψεως οὔτε Μὴ-Ἀντιλήψεως, τὸ Ὑπέρλογον. Ὑπερβὰς τὸ «κενόν», ὁ ἀσκητὴς εἰσέρχεται εἰς κατάστασιν, ἐν ᾗ ἡ ἀντίληψις οὔτε παροῦσα δύναται χαρακτηρισθῆναι, οὔτε ἀπούσα.
Χαρακτηριστικὰ τῶν Ὑπερλόγων Καταστάσεων
Λεπτότεραι καὶ ἀνωτέρας συγκεντρώσεις.
Ἄνευ μορφῆς, σώματος ἢ αἰσθητῶν ἀντικειμένων.
Σκοπὸς αὐτῶν ἡ ἀπελευθέρωσις τοῦ νοός.
Προετοιμάζουσιν εἰς τὴν κατάπαυσιν τῆς ἀντιλήψεως καὶ εἰς τὴν εἴσοδον τὴν ἄμεσον εἰς τὸ Ἐν-Ἀγαθόν.
Συνοπτικὴ ἐξέλιξις
Ἡ πρώτη· ἄπειρος χώρος.
Ἡ δευτέρα· ἄπειρος συνείδησις.
Ἡ τρίτη· τὸ Ὑπερούσιον.
Ἡ τετάρτη· οὔτε ἀντίληψις οὔτε μὴ ἀντίληψις.
Τὸ Ἐν-Ἀγαθόν
Ἀφού ὁ ἀσκητὴς διέδραμε τὰς Ὑλαίας καὶ τὰς Ὑπερλόγους Διαλογιστικὰς Καταστάσεις, ἀπολείπεται ἔτι ἓν βῆμα· ἡ ὑπέρβασις καὶ τούτων αὐτῶν.
Τί ἐστὶ τὸ Ἐν-Ἀγαθὸν πρὸς τὰς Διαλογιστικὰς Καταστάσεις;
Οὐκ ἔστι κατάστασις διαλογισμοῦ, ἀλλ’ ὑπέρβασις πασῶν.
Οὐκ ἔχει ἀντικείμενον· ἐστὶ παῦσις τῶν συνθέτων φαινομένων.
Παῦσίς ἐστιν ἐπιθυμίας, μίσους καὶ πλάνης.
Ἔξοδος ἐκ τοῦ Γίγνεσθαι καὶ εἴσοδος εἰς τὸ Εἶναι.
Ὁρίζεται ὡς τὸ ἀσύνθετον στοιχεῖον· τὸ ἀθάνατον, ἡ εἰρήνη, ἡ γαλήνη, ἡ ἀγαθότης, τὸ Πρῶτον Αἴτιον, ἡ Πρώτη Ἀρχή.
Συμπέρασμα. Τὸ Ἐν-Ἀγαθόν ἐστὶν ἡ ἀπελευθέρωσις ἀπὸ πάσης συγκεντρώσεως καὶ καταστάσεως· τὸ τέλος τοῦ Γίγνεσθαι· τὸ ἄσπιλον, ἀγέννητον καὶ ἀσύνθετον στοιχεῖον.
Ὅσοι ποτὲ καὶ ἅπαξ τοῦτο βιώσωσιν, μετὰ θάνατον ταχέως ἄγονται εἰς αὐτό, εἰς τὴν ἀπόλυτον Ἀθανασίαν καὶ Εὐδαιμονίαν.
πηγή: https://tanipteros.wordpress.com/2025/0 ... B6-%CF%84/
Περὶ τῶν πεδίων τοῦ Γίγνεσθαι καὶ τῶν ἐνσαρκώσεων
-
tanipteros
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 589
-
tanipteros
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 589
Re: Περὶ τῶν πεδίων τοῦ Γίγνεσθαι καὶ τῶν ἐνσαρκώσεων
Περί πεδίων του Γίγνεσθαι και ενσαρκώσεων
Ύστερα από την επιθυμία ορισμένων ψυχών να μάθουν τι εστί θάνατος και την δημιουργία του Γίγνεσθαι δια την ενσάρκωση των ψυχών αυτών και γνώση της ζωής και του θανάτου, κάθε ψυχή ανάλογα την δύναμη της επιθυμίας της γνώσης του θανάτου, σταθμίστηκε ανάλογα των δονήσεων του Λογιστικού, του Επιθυμητικού και του Θυμοειδούς της μέρος σε διαφορετικό πεδίο του Γίγνεσθαι.
Το πεδίο των ανθρώπων
Ψυχές που έτρεφαν έρωτα για το Θείο Εν ταυτόχρονα με την επιθυμία γνώσης του θανάτου ενσαρκώθηκαν σε σώματα ανθρώπων, που κατά τον βίο τους στο Υλαίο πεδίο του Γίγνεσθαι θα ασκούσαν την φιλοσοφία προς απόκτησης σοφίας και θα καθαρίζονταν από το μίασμα της επιθυμίας του θανάτου και έτσι θα αποκτούσαν αρετές.
Το πεδίο των Αντίθεων
Όσοι άνθρωποι όμως εκδήλωσαν κακία δηλαδή αποστροφή προς το Εν και τους Θεούς και κατηγόρησαν το Θείο για την πτώση τους στο Γίγνεσθαι εκδήλωσαν είδη κακίας που στην επόμενη ενσάρκωση βυθίστηκαν ακόμη πιο κάτω από το πεδίο των ανθρώπων στο πεδίο των Αντίθεων.
Οι ψυχές αυτές διέπραξαν μία ή συνδυασμό των δέκα ανίερων πράξεων.
Οι δέκα ανίερες πράξεις διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
1. Σωματικές (3 πράξεις)
Φόνος, αφαίρεση ζωής. Οι ψυχές που είναι μαχητικές, γεμάτοι βία και πολεμικότητα· η ροπή προς φόνο γεννά γέννηση σε κόσμους αιματηρών συγκρούσεων.
Κλοπή, αφαίρεση όσων δεν μας δίνονται. Η επιθυμία να αρπάξει κανείς ό,τι δεν του ανήκει οδηγεί στη ζήλεια και στον ανταγωνισμό που είναι χαρακτηριστικά των Αντιθέων.
Ερωτική ανάρμοστη επιθυμία. Η κατάχρηση επιθυμίας φέρνει ζήλεια, φιλονικία και διαμάχες, στοιχεία που τρέφουν τον κόσμο των Αντιθέων.
2. Λεκτικές (4 πράξεις)
Ψεύδος με σκοπό την κακία. Οι Αντίθεοι βασίζονται σε δόλο και πονηριά· το ψεύδος δυναμώνει τον νου που αναζητά εξαπάτηση και ισχύ και πτώση των Θεών.
Διχαστικός λόγος – λόγια που φέρνουν έχθρα. Ο σπόρος της έχθρας· οι Αντίθεοι τρέφουν την διχόνοια και μάχες, όπως τα λόγια που χωρίζουν φίλους.
Σκληρός λόγος. Τα προσβλητικά λόγια ταυτίζονται με την οργισμένη φύση των Αντίθεων.
Ματαιολογία – κενά, ανώφελα λόγια. Οι Αντίθεοι παρασύρονται σε ανώφελες διαμάχες· η κενή ομιλία καλλιεργεί σύγχυση και ανησυχία και καλλιεργεί την εχθρότητα προς το Θείο.
3. Νοητικές (3 πράξεις)
Πλεονεξία – λαχτάρα για αρπαγή και κατάργηση αγαθών των Θεών. Ο φθόνος προς τα αγαθά των θεών είναι η κύρια ρίζα που κρατά τους Αντίθεους στη θέση τους.
Κακοβουλία / Κακοπροαίρεση. Η καρδιά γεμάτη μίσος και επιθυμία εκδίκησης γεννά ακριβώς τον κόσμο των Αντίθεων.
Εσφαλμένες απόψεις – άρνηση νόμου αντιπεπονθότος δικαίου, αρετής, και πνευματικής οδού. Η άρνηση του δικαίου και του έρωτα προς το Θείο από την γνώση της φιλοσοφίας οδηγεί σε συνεχή πάλη χωρίς αλήθεια· ο νους αυτός αρμόζει στους Αντίθεους.
Άλλες ψυχές κατά την ανθρώπινη ενσάρκωση καλλιεργήσανε λάθος οπτικές, αυτές οι ψυχές οδηγούνται σε ενσαρκώσεις περιπλανημένων ψυχών ως φαντάσματα.
Λανθασμένες ὀπτικές.
Αυτές είναι οι διαστρεβλωμένες αντιλήψεις που κόβουν τον δρόμο προς την Θέωση. Παραδείγματα:
«Δεν υπάρχει αντιπεπονθός δίκαιο, δεν υπάρχουν συνέπειες πράξεων».
«Δεν υπάρχουν άλλες γεννήσεις, ούτε το Υπερούσιο και Υπέρλογο Εν».
«Δεν υπάρχει αξία σε πράξη αρετής ή κακίας».
«Δεν υπάρχει όφελος από καθάρσεις και προσφυγή σε ανώτερες υπάρξεις όπως Αγαθοδαίμονες και Θεοί».
Αυτή η στάση του νου οδηγεί σε σκοτισμό και δένει την ύπαρξη στον κύκλο του Γίγνεσθαι αγνοώντας τα άλλα πεδία των Θεών.
Άλλες ψυχές ενσαρκώνονται σε σώμα ζώου.
Αίτια ενσάρκωσης ως ζώο
1. Ἄγνοια
Το θεμελιώδες αίτιο.
Ζώα γεννιούνται εκείνοι που έχουν ζήσει με νου συγκεχυμένο, χωρίς σοφία.
Το μυαλό σκοτεινιασμένο οδηγεί σε ύπαρξη που ζει μηχανικά, χωρίς διάκριση.
2. Ἀνεξέλεγκτα πάθη και ὀρέξεις
Ζωή υποδουλωμένη σε βασικές ορμές (φαγητό, σεξουαλικότητα, επιβίωση).
Όταν η ανθρώπινη ζωή εξαντλείται κυρίως σε αυτά, το επόμενο στάδιο είναι ζωική κατάσταση.
3. Ἐξαπάτηση και ἀσέβεια (διπροσωπία, δόλος)
Όσοι επιδίδονται σε δόλια συμπεριφορά ή κρυφές ανήθικες πράξεις μπορεί να αναπλαστούν ως ζώα που ζουν «κρυφά», χαμηλά, υπόδουλα.
4. Ἀκαθαρσία τρόπου ζωής
Υπερβολική βία, έλλειψη φροντίδας για καθαρότητα ψυχής, αμέλεια σε ηθική συμπεριφορά.
Παρομοιάζεται με την «άγρια» φύση των ζώων.
5. Λανθασμένες οπτικές
Πίστη ότι «δεν υπάρχει αντιπεπονθός δίκαιο», «δεν υπάρχουν συνέπειες πράξεων».
Ο νους τέτοιος γίνεται «συγκεχυμένος και κατώτερος», άξιος για ζωική ύπαρξη.
Χαρακτηριστικά του ζωικού βασιλείου
Ζωή γεμάτη φόβο, ανασφάλεια, εξάρτηση.
Κυριαρχία του «τρώει και τρώγεται».
Έλλειψη διάκρισης – δεν μπορούν να κατανοήσουν φιλοσοφία.
Υπάρχουν ζώα με λίγο καλύτερο αντιπεπονθός δίκαιο (π.χ. κατοικίδια κοντά σε ανθρώπους), αλλά η γενική σφαίρα τους είναι δύσκολη.
Η ζωή ως ζώο αποδίδεται σε εκείνους που ζούσαν με νου τυφλωμένο, χωρίς καλή φρόνηση, υποδουλωμένοι σε επιθυμίες, με ψεύδος και δόλο.
Συνοπτικός κανόνας:
Άγνοια + Δόλος + Ζωή δούλου στα πάθη = Ζωική γέννηση.
Η ύπαρξη χάνει τη δυνατότητα διάκρισης και συνειδητής άσκησης· έτσι ανακυκλώνεται στον ζωικό κόσμο.
Ο Τάρταρος
Άλλες ψυχές κατά την ανθρώπινη ενσάρκωση καλλιεργήσανε σε ακρότατο βαθμό κακές συνήθεις και έξεις.
Αίτια ενσαρκώσεως σε πεδίο αφόρητου Πόνου, Τάρταρα
1. Βαριά αμαρτωλές πράξεις
Υπάρχουν τρία «άμεσα» εγκλήματα που οδηγούν σχεδόν βέβαια στον Τάρταρο:
Σκοτωμός μητέρας.
Σκοτωμός πατέρα.
Σκοτωμός φωτισμένων όντων από μίσος.
2. Δέκα ανίερες πράξεις σε βαρύ βαθμό
Ιδίως ο φόνος και η κακοβουλία.
Η διαρκής βία, ο θυμός και το μίσος φέρνουν την ενέργεια του Ταρτάρου.
3. Σκληρότητα και σαδισμός
Όσοι απολαμβάνουν να βλάπτουν άλλα όντα, σωματικά ή ψυχικά.
Ο νους που ευφραίνεται στον πόνο άλλων γεννά το περιβάλλον της κόλασης.
4. Λανθασμένες οπτικές
Ιδίως η άρνηση του αντιπεπονθός δικαίου, άρνηση της πράξης και αιτιότητας και συνέπειας.
Η πεποίθηση ότι «δεν υπάρχει καλό και κακό», οδηγεί σε ανεξέλεγκτη κακία και αυτό στον Τάρταρο.
5. Απεριόριστος θυμός και μίσος
Ο θυμός είναι το «καύσιμο» της κόλασης.
Όποιος ζει με μίσος, εκδίκηση και σκληρή καρδιά «φλέγεται» ήδη εσωτερικά και συνεχίζει εκεί μετά τον θάνατο.
Χαρακτηριστικά του αντιπεπονθός δικαίου που οδηγεί στον Τάρταρο
Βαρύτητα: πράξεις μεγάλες, με έντονη βούληση.
Συνέχεια: αν γίνονται ξανά και ξανά, συσσωρεύουν ισχυρή κακία.
Χαρά στο κακό: όχι μόνο πράξη, αλλά και ευχαρίστηση στον κακό δρόμο.
Όσοι ζουν με φόνο, κλοπή, ανηθικότητα, ψεύδος, μέθη από ουσίες και μίσος — χωρίς ντροπή ή φόβο κακού — μετά θάνατον «ανατέλλουν σε πεδίο πόνου σαν βαρύς λίθος που βυθίζεται στο νερό».
Ο Τάρταρος είναι το αποτέλεσμα βίας, μίσους και λανθασμένων οπτικών, όταν ασκούνται σε υπέρτατο βαθμό.
Είναι η σφαίρα όπου οι πράξεις του θυμού και της σκληρότητας εκφράζεται πλήρως ως φωτιά, βασανισμός και φόβος.
Υπάρχουν όμως και πεδία του Γίγνεσθαι που είναι ανώτερα από αυτό των ανθρώπων ή των κατώτερων πεδίων που περιέγραψα.
Το πρώτο ανώτερο πεδίο είναι αυτό των στοιχειακών πνευμάτων, αυτών των πνευμάτων της φύσης, δασών, όρων, λιμνών, θαλασσών και ποταμών.
Αίτια ενσάρκωσης στο Πρώτο Ανώτερο Πεδίο
1. Τήρηση της αρετής
Τήρηση των πέντε εντολών (μη φόνος, μη κλοπή, μη ανηθικότητα, μη ψεύδος, μη μέθη/εξάρτηση από ουσίες).
Ζωή ενάρετη, χωρίς βαριά παραπτώματα.
2. Εξάσκηση στη γενναιοδωρία
Δωρεές προς φτωχούς.
Προσφορά υλικών αγαθών, αλλά με απλή πρόθεση, χωρίς βαθιά σοφία.
3. Σεβασμός και υπηρεσία
Σεβασμός προς γονείς, δασκάλους, πνευματικούς ανθρώπους.
Υπηρεσίες με αγνή καρδιά.
4. Μέτρια καθαρότητα νου
Αν και καλοί, δεν έχουν καλλιεργήσει βαθιές διαλογιστικές καταστάσεις (Υπέρλογες καταστάσεις διαλογισμού).
Ζουν με καλές πράξεις, αλλά συνδεδεμένοι με τις αισθήσεις.
5. Ευλαβής πίστη
Πίστη στον Νόμο του αντιπεπονθός δικαίου, στο θείο έρωτα και σε ανώτερα φωτισμένα όντα.
Απλή πίστη, όχι βαθιά φιλοσοφική.
✦ Χαρακτηριστικά των όντων αυτών
Έχουν απλό αντιπεπονθός δίκαιο αρετής και σεβασμού, όχι όμως ανώτερη διαλογιστική ανάπτυξη.
Αναφέρονται ως η πρώτη και χαμηλότερη τάξη ανώτερων πνευμάτων από τον άνθρωπο που εμφανίζεται. Συμπέρασμα:
Η ενσάρκωση στο Πρώτο Ανώτερο πεδίο πνευμάτων είναι το αποτέλεσμα καλής αρετής, γενναιοδωρίας και σεβασμού, χωρίς όμως προχωρημένη σοφία ή βαθιά διαλογιστική άσκηση. Είναι η πιο «κοντινή» θεϊκή σφαίρα προς τον ανθρώπινο κόσμο.
Το επόμενο και δεύτερο ανώτερο πεδίο πνευμάτων περιέχει ψυχές που χαίρονται με πράξεις και σκέψεις αρετής.
Χαρά στην αρετή
Όχι μόνο καλές πράξεις, αλλά και χαρούμενος νους που αγαλλιάζει με την αρετή.
Το αντιπεπονθός δίκαιο γίνεται πιο «ελαφρύ και λαμπερό», οδηγώντας σε ανώτερη σφαίρα.
Στο πεδίο αυτό βιώνεται η γενναιοδωρία, αρετή, σεβασμός σε γονείς, ευλαβικές πράξεις.
Εδώ το αντιπεπονθός δίκαιο είναι πιο «ευγενές» και φωτεινό, γι’ αυτό και τα όντα βιώνουν αισθητηριακές απολαύσεις που είναι ανώτερες ως ένα είδος πρώτης ευδαιμονίας.
Το επόμενο και τρίτο ανώτερο πεδίο είναι το πεδίο των Αερικών πνευμάτων.
Αίτια ενσάρκωσης ως Αερικό
1. Καθαρή γενναιοδωρία με χαρά
Τα Αερικά πνεύματα συνδέονται με το αντιπεπονθός δίκαιο της ευχαρίστησης στην προσφορά.
Δεν είναι μόνο η πράξη της δωρεάς, αλλά το καρδιακό φως της χαράς που τη συνοδεύει.
«Όποιος χαίρεται με το δούναι και με το καλό των άλλων, γεννιέται στον ουρανό της χαράς».
2. Αρετή χωρίς βαρύτητα ή σκληρότητα
Οι πράξεις αποφυγής κακίας τηρούνται με ελαφρότητα και χαρά, χωρίς φόβο ή εξαναγκασμό.
Η αρετή εδώ είναι χαρούμενη και καθαρή, όχι αυστηρή.
3. Ευλάβεια και σεβασμός σε γονείς, δασκάλους, ευσεβείς
Το αντιπεπονθός δίκαιο της τιμής και χαράς προς ευγενείς ανθρώπους δημιουργεί δεσμούς με τη σφαίρα των Αερικών πνευμάτων.
4. Χαρά στην αρετή των άλλων
Όχι μόνο πράξη δική μας, αλλά και χαρά όταν βλέπουμε άλλους να πράττουν το καλό.
Αυτή η «θετική συγχαρητήρια χαρά» είναι το κύριο πνευματικό χαρακτηριστικό των Αερικών Πνευμάτων.
5. Ήπια διαλογιστική συγκέντρωση
Όχι σε βαθμό Υπέρλογου βιώματος, αλλά ικανή συγκέντρωση ώστε ο νους να μένει ευχάριστος, διαυγής, χαρούμενος.
Ένα βήμα πιο καθαρό από την κατάσταση των Πνευμάτων του δεύτερου πεδίου.
Τα Αερικά πνεύματα ζουν χωρίς την αδιάκοπη μέριμνα ή τις συγκρούσεις των κατώτερων όντων.
Τα Στοιχειακά πνεύματα προέρχονται από απλή αρετή.
Τα πνεύματα του Δεύτερου πεδίου από γενναιοδωρία και σεβασμό.
Τα Αερικά Πνεύματα από χαρά του αντιπεπονθός δικαίου και ευχαρίστηση στο καλό.
Η ενσάρκωση ως Αερικό Πνεύμα είναι το αποτέλεσμα καλής αρετής, γενναιοδωρίας, αλλά κυρίως του φωτεινού νου που χαίρεται με το καλό, ζει χωρίς βαριά συναισθήματα και καλλιεργεί ευχαρίστηση στην αρετή.
Το επόμενο ανώτερο πεδίο είναι αυτό των Ικανοποιημένων Ψυχών.
Αίτια ενσάρκωσης ως Ικανοποιημένη Ψυχή
1. Μεγάλη γενναιοδωρία
Όσοι καλλιέργησαν πλούσια και αγνή προσφορά προς άλλους, ιδιαίτερα προς πνευματικές ομάδες ή θρησκείες που προωθούν την αρετή και την θέωση και φτωχούς.
2. Καθαρή αρετή
Όχι μόνο αποφυγή της κακίας, αλλά και καθαρή αγνότητα νου και πράξης.
Οι Ικανοποιημένες ψυχές είναι ανώτερες επειδή η αρετή τους είναι σταθερή, όχι περιστασιακή.
3. Ευλάβεια και ευσέβεια
Βαθύς σεβασμός σε γονείς, δασκάλους, αρετές των άλλων.
Προσφορά τιμών σε ιερά, αγάλματα, μνήμες Φωτισμένων ανθρώπων όπως φιλόσοφοι, θεολόγοι.
4. Χαρά στην εσωτερική ηρεμία
Οι Ικανοποιημένες ψυχές γεννιούνται από οντική ηρεμία.
Όσοι ζουν με ικανοποίηση, χωρίς υπερβολική επιθυμία, βρίσκουν συγγένεια με αυτό το πεδίο.
5. Καλλιέργεια αγαθών νοητικών καταστάσεων
Ιδίως χαρά για το καλό των άλλων και αγάπη, συμπόνια.
Οι πράξεις αυτές οδηγούν σε «ουράνια ικανοποίηση», χαρακτηριστικό των Ικανοποιημένων Ψυχών.
Χαρακτηριστικά του πεδίου των Ικανοποιημένων Ψυχών
Οι Ψυχές αυτές ζουν σε κατάσταση ευδαιμονίας και ικανοποίησης, με λιγότερες συγκρούσεις από τις κατώτερες σφαίρες.
Η σφαίρα χωρίζεται σε δύο μέρη:
Κάτω πεδίο για ενάρετους ανθρώπους.
Άνω πεδίο όπου κατοικούν οι Ψυχές που έχουν σκοπό να ενσαρκωθούν ως άνθρωποι για να διδάξουν την αρετή.
Όλοι οι μελλοντικοί Πνευματικοί Διδάσκαλοι κατοικούν εδώ πριν την τελευταία γέννησή τους.
Συμπέρασμα:
Η ενσάρκωση ως Ικανοποιημένο Πνεύμα είναι το αποτέλεσμα ανιδιοτελούς γενναιοδωρίας, καθαρής αρετής, σεβασμού και αγάπης και συμπόνιας, μαζί με έναν νου που βρίσκει χαρά στην εσωτερική ικανοποίηση.
Είναι σφαίρα ιδιαίτερα σεβαστή, γιατί από εκεί «κατεβαίνουν» οι Διδάσκαλοι για να γεννηθούν στον ανθρώπινο κόσμο.
Το τελευταίο ανώτερο πεδίο των αισθητηριακών απολαύσεων και ευδαιμονίας είναι το Έκτο πεδίο των Πνευμάτων των Απολαύσεων των Προσφορών.
Αίτια ενσάρκωσης στο πεδίο των Απολαύσεων των Προσφορών
1. Υπερβολική γενναιοδωρία με προσδοκία ανταμοιβής
Πράξεις προσφοράς, αλλά με επιθυμία για ανώτερες απολαύσεις και εξουσία.
Δίνουν πολλά, αλλά με νου στραμμένο στην ανταμοιβή του ουρανού.
2. Τήρηση αρετής με βλέμμα στην απόλαυση
Η τήρηση των εντολών γίνεται για να κερδηθούν ουράνιες χαρές, όχι από αγνό πνεύμα ελευθερίας.
Το αντιπεπονθός δίκαιο είναι καλό, αλλά «δεμένο» με φιληδονία.
3. Ισχυρή επιθυμία για εξουσία και κυριαρχία
Όσοι τήρησαν αρετές, αλλά με φιλοδοξία να έχουν δύναμη επάνω σε άλλους, τείνουν προς αυτήν τη σφαίρα.
Η νοητική τάση προς κυριαρχία και έλεγχο συνάδει με τα πνεύματα αυτά.
4. Μεγάλη πίστη και σεβασμός, αλλά με υπερηφάνεια
Προσφορά σε Διδασκάους, φιλοσόφους, θεολόγους, μύστες, ήρωες, και ιερά μέρη με αγνή πρόθεση, αλλά συγχρόνως με αίσθηση «εγώ το έκανα».
Το αντιπεπονθός δίκαιο οδηγεί σε ανώτερες σφαίρες, όμως ο εγωισμός το συνδέει με τη φύση αυτής της περιοχής.
5. Καθαρή, αλλά όχι απελευθερωμένη συνείδηση
Εδώ δεν φτάνουν οι καλλιεργητές βαθιών Υπέρλογων διαλογιστικών βιωμάτων, αλλά όσοι έκαναν μέγιστη ηθική και γενναιοδωρία με δεσμούς επιθυμίας.
Χαρακτηριστικά της σφαίρας των Απολαύσεων των Προσφορών
Τα όντα αυτά απολαμβάνουν χαρές που φτιάχνουν άλλοι και κυριαρχούν πάνω τους.
Είναι το πιο «επικίνδυνο» ουράνιο βασίλειο, γιατί η ισχυρή ηδονή και εξουσία ενισχύουν την πλάνη και το εγώ.
Συμπέρασμα:
Η ενσάρκωση εδώ είναι αποτέλεσμα μεγάλης γενναιοδωρίας και αρετής, αλλά δεμένης με ισχυρή επιθυμία για ηδονή και εξουσία. Είναι η κορύφωση του αντιπεπονθός δικαίου που στρέφεται προς τον ουράνιο κόσμο των αισθήσεων, πριν από τις σφαίρες της καθαρής μορφής.
Τα τέσσερα πεδία Υλαίων διαλογιστικών καταστάσεων.
Στην συνέχεια υπάρχουν εντός Γίγνεσθαι τα πεδία των τεσσάρων Υλαίων διαλογιστικών καταστάσεων απορρόφησης. Αυτά τα τέσσερα πεδία είναι τα πρώτα πεδία των καταστάσεων διαλογισμού εντός της μορφής.
Χαρακτηριστικά του Πρώτου πεδίου της Υλαίας Διαλογιστικής κατάστασης απορρόφησης.
Η Πρώτη υλαία διαλογιστική κατάσταση περιγράφεται με πέντε βασικά στοιχεία:
Αρχική εφαρμογή της σκέψης
Ο νους στρέφεται προς το αντικείμενο του διαλογισμού για παράδειγμα αναπνοή.
Συνεχής εφαρμογή της σκέψης
Ο νους μένει πάνω στο αντικείμενο, το «κρατάει».
Ενθουσιασμός, χαρά
Έντονο κύμα χαράς και αγαλλίασης, σαν «ρεύμα ενέργειας».
Ευδαιμονία, ευχαρίστηση
Γαλήνια, ήρεμη ευχαρίστηση που συνοδεύει τη χαρά.
Ενότητα του νου, συγκέντρωση σε ένα σημείο
Ο νους γίνεται σταθερός, ενιαίος, χωρίς διασπορά.
Υπέρβαση στην Πρώτη Υλαία Διαλογιστική κατάσταση.
Για να εισέλθει κανείς στην πρώτη υλαία διαλογιστική κατάσταση, πρέπει να ξεπεράσει τα πέντε εμπόδια,
επιθυμία για αισθήσεις
κακοβουλία, μίσος
νυσταγμός, αδράνεια
ανησυχία, ενοχή – συνεχής μετάνοια
αμφιβολία
Όταν αυτά υποχωρήσουν, ο νους γίνεται καθαρός και εισέρχεται στην πρώτη υλαία διαλογιστική κατάσταση.
Κατάσταση της εμπειρίας
Ο ασκητής νιώθει υπέρβαση των αισθητηριακών απολαύσεων, αλλά βρίσκει υψηλότερη χαρά και γαλήνη μέσα του.
Το σώμα βιώνεται σαν να «λούζεται από χαρά και αγαλλίαση».
Η συγκέντρωση είναι έντονη αλλά ακόμη «συνοδευόμενη από σκέψη».
Η Πρώτη υλαία διαλογιστική κατάσταση είναι «γέννηση από απομόνωση, συνοδευόμενη από αρχική και διαρκή σκέψη, πλημμυρισμένη από χαρά και ευδαιμονία».
Συμπέρασμα:
Η Πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση είναι το πρώτο σκαλοπάτι της βαθιάς συγκέντρωσης:
Ενιαίος νους,
Συνοδευόμενος από σκέψη,
Με έντονη χαρά και ευδαιμονία.
Αποτελεί το θεμέλιο για τις επόμενες διαλογιστικές καταστάσεις, όπου η σκέψη και η χαρά σταδιακά υποχωρούν.
Άνθρωποι ασκητές που κάνουν διαλογισμό και έχουν βιώσει την Πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση και πεθαίνουν μεταβαίνουν σε αυτό το πεδίο.
Το επόμενο Δεύτερο πεδίο της Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης έχει τα εξής χαρακτηριστικά.
Χαρακτηριστικά της Δεύτερης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Απουσία σκέψεων
Δεν υπάρχει πλέον «αρχική και διαρκής σκέψη» πάνω στο αντικείμενο.
Ο νους δεν χρειάζεται πλέον να προσπαθεί να κρατήσει το αντικείμενο: είναι σταθερά εδραιωμένος σε αυτό.
Εσωτερική βεβαιότητα και ενότητα
Ο νους είναι ακλόνητος, χωρίς ταλαντεύσεις.
Εμπειρία εσωτερικής σιγουριάς, σαν να «κάθεσαι σε σταθερό έδαφος».
Χαρά / αγαλλίαση
Παραμένει η έντονη χαρά, αλλά είναι πιο λεπτή και βαθιά, όχι «θορυβώδης» όπως στην πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση.
Ευδαιμονία, ευχαρίστηση
Ακόμη πιο καθαρή και σταθερή από την πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση, τώρα δεν εξαρτάται από σκέψη αλλά από την ίδια την ενότητα του νου.
Ενότητα του νου
Πλήρης μονοκεντρικότητα και καθαρότητα προσοχής.
Ο νους βυθίζεται ενιαίος και ατάραχος στο αντικείμενο.
Εμπειρία της Δεύτερης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Ο ασκητής βιώνει την κατάσταση σαν «εσωτερικό φως»: δεν υπάρχει διάσπαση ή ανάγκη για εσωτερικό διάλογο.
Είναι πιο γαλήνια και «βαθύτερη» από την πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση.
Χαρακτηρίζεται από σιωπή νου: δεν υπάρχει πλέον λόγος ή συλλογισμός.
Η δεύτερη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση περιγράφεται ως «γέννηση από συγκέντρωση, απαλλαγμένη από σκέψη και συλλογισμό, γεμάτη με χαρά και ευδαιμονία».
Συμπέρασμα:
Η Πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση έχει σκέψη, χαρά και ευδαιμονία.
Η Δεύτερη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση αφήνει πίσω τη σκέψη, και μένει με:
ενότητα νου,
χαρά,
ευδαιμονία.
Είναι η «σιωπηλή και σταθερή» συγκέντρωση.
Όσοι ασκητές άνθρωποι βιώσουν την Δεύτερη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση και πεθάνουν μεταβαίνουν στο πεδίο αυτό.
Πεδίο της Τρίτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Σε αυτό το στάδιο, ο νους γίνεται ακόμη πιο λεπτός και σταθερός: η έντονη χαρά που χαρακτήριζε τις πρώτες δύο καταστάσεις υποχωρεί, αφήνοντας χώρο σε πιο ήρεμη και βαθιά εμπειρία.
Χαρακτηριστικά της Τρίτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Απουσία χαράς / ενθουσιασμού
Ο ασκητής «αποστασιοποιείται από τη χαρά».
Δεν υπάρχουν πλέον έντονα συναισθήματα ευφορίας.
Παραμονή στην ευδαιμονία
Παραμένει η γαλήνια ευχαρίστηση του σώματος και του νου.
Είναι πιο ήσυχη, βαθιά και σταθερή από τη χαρά.
Ισορροπία, αταραξία
Αρχίζει να εμφανίζεται η ποιότητα της ουδέτερης παρατήρησης.
Ο νους δεν ταράζεται ούτε από χαρά ούτε από λύπη, μένει σε γαλήνια ισορροπία.
Επίγνωση, εγρήγορση
Η συνείδηση παραμένει σε πλήρη διαύγεια, χωρίς σύγχυση.
Συνοδεύεται από καθαρή επίγνωση.
Ενότητα νου
Ο νους παραμένει ενιαίος, σταθερός, ακλόνητος.
✦ Εμπειρία της Τρίτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Ο ασκητής νιώθει βαθιά ηρεμία και γαλήνη, χωρίς πια «κύματα χαράς».
Το σώμα και ο νους «λούζονται σε ευδαιμονία» ήσυχη, όχι έντονη.
Η ουδέτερη ισορροπία είναι το χαρακτηριστικό που ανοίγει τον δρόμο προς την Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση.
«Αποσύροντας τη χαρά, διαμένει στην Τρίτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση, βιώνοντας ευδαιμονία με ισορροπία και επίγνωση.
“Ευτυχής όποιος ζει με ισορροπία και επίγνωση”».
Συμπέρασμα:
Η Δεύτερη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση είχε χαρά και ευδαιμονία.
Η Τρίτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση αφήνει πίσω τη χαρά, και μένει με:
ευδαιμονία,
ουδέτερη ισορροπία,
καθαρή επίγνωση.
Είναι η «ηρεμία της ευδαιμονίας».
Όσοι ασκητές βίωσαν την Τρίτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση και πέθαναν μεταβαίνουν στο πεδίο αυτό.
Η Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση
Εδώ ο νους είναι τελείως εξαγνισμένος από κάθε ίχνος χαράς και ακόμη και από την πιο λεπτή ευδαιμονία.
Χαρακτηριστικά της Τέταρτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Απουσία χαράς και ευδαιμονίας
Ο ασκητής υπερβαίνει όχι μόνο την δυστυχία, αλλά και την ευδαιμονία.
Δεν μένει καμία προσκόλληση σε ευχάριστο ή δυσάρεστο συναίσθημα.
Απουσία λύπης, ευχαρίστησης
Δεν υπάρχουν ούτε ψυχική λύπη ούτε ψυχική ευχαρίστηση.
Απόλυτη ουδετερότητα συναισθημάτων.
Αταραξία, ισορροπία
Η κυρίαρχη ποιότητα της Τέταρτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης.
Ο νους στέκεται απολύτως ατάραχος, σε τέλεια ισορροπία.
Επίγνωση, εγρήγορση
Διαύγεια και σταθερή παρατήρηση.
Δεν υπάρχει θαμπάδα ή αδράνεια, αλλά φωτεινή εγρήγορση.
Ενότητα νου
Ο νους είναι πλήρως ενιαίος και ακλόνητος.
Απόλυτη σταθερότητα και καθαρότητα συγκέντρωσης.
Εμπειρία της Τέταρτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Απόλυτη ηρεμία, καθαρότητα και ουδέτερη ισορροπία.
Ο νους βιώνεται σαν κρυστάλλινος και φωτεινός, χωρίς ταλαντεύσεις.
Αυτή η κατάσταση είναι το θεμέλιο για την καλλιέργεια των υπερφυσικών δυνάμεων, της ενορατικής γνώσης, και την είσοδο στις Άμορφες Διαλογιστικές Καταστάσεις.
«Αποσύροντας την ευδαιμονία και τον πόνο, και με την εξαφάνιση της προηγούμενης χαράς και λύπης, εισέρχεται στην Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση, που δεν έχει ούτε πόνο ούτε ευδαιμονία, αλλά μόνο ισορροπία και καθαρή επίγνωση».
Συμπέρασμα:
Η Τρίτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση είχε ευδαιμονία με ισορροπία.
Η Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση αφήνει πίσω ακόμη και την ευδαιμονία, και μένει μόνο:
ουδέτερη αταραξία,
καθαρή επίγνωση,
τέλεια συγκέντρωση.
Είναι η κορυφή των Υλαίων Διαλογιστικών Καταστάσεων και η αφετηρία για τις Άμορφες Διαλογιστικές Καταστάσεις.
Όσοι ασκητές βιώσαν την Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση και πεθάνουν μεταβαίνουν σε αυτό το πεδίο του Γίγνεσθαι.
Τα τέσσερα πεδία των Υπέρλογων Διαλογιστικών Καταστάσεων, το πεδίο των Ενάδων.
1. Πεδίο της Άπειρης Χωρικότητας
Ο ασκητής, αφού υπερβεί την Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση, στρέφει την προσοχή του στο ότι το αντικείμενο διαλογισμού έχει «ξεπεραστεί» και μένει μόνο το άπειρο διάστημα γύρω.
Η εμπειρία: απεραντοσύνη χώρου, σαν να διαλύεται κάθε μορφή.
Αντικείμενο: «ο χώρος είναι άπειρος».
2. Πεδίο της Άπειρης Συνειδητότητας
Υπερβαίνοντας την απειρότητα του χώρου, ο ασκητής στρέφει την προσοχή στο ότι «η συνείδηση που γνωρίζει αυτόν τον χώρο είναι επίσης άπειρη».
Η εμπειρία: άπειρη, ανοιχτή συνειδητότητα, χωρίς όρια.
Αντικείμενο: «η συνείδηση είναι άπειρη».
3. Πεδίο του Υπερούσιου
Υπερβαίνοντας την άπειρη συνείδηση, ο ασκητής βλέπει ότι ακόμη και αυτό είναι «κάτι». Στρέφεται τότε στο «υπάρχει το επέκεινα της ουσίας, το Υπερούσιο».
Η εμπειρία: μια αίσθηση απουσίας, κενού, «μη-πράγματος».
Αντικείμενο: «το είναι πέραν της ουσίας».
4. Πεδίο Ούτε Αντίληψης Ούτε Μη-Αντίληψης, το Υπέρλογο
Υπερβαίνοντας την κατάσταση του «κενού», ο ασκητής μπαίνει σε εξαιρετικά λεπτή κατάσταση όπου η αντίληψη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε ως παρούσα ούτε ως απούσα.
Είναι οριακή κατάσταση συνείδησης, σχεδόν αδιανόητη σε λόγια, βιώνεται το Υπέρλογο.
Αντικείμενο: εξαιρετικά λεπτό, πέρα από σύλληψη της μορφή και της αντίληψης.
✦ Χαρακτηριστικά των Υπέρλογων Διαλογιστικών Καταστάσεων.
Είναι λεπτότερες και ανώτερες συγκεντρώσεις από τις Υλαίες Διαλογιστικές Καταστάσεις.
Δεν έχουν μορφή, σώμα ή αντικείμενα αισθήσεων.
Σκοπός τους δεν είναι απόλαυση, αλλά βαθιά ηρεμία και απελευθέρωση του νου.
Προετοιμάζουν το έδαφος για την κατάπαυση της αντίληψης και αίσθησης και για την άμεση είσοδο στο μονοπάτι της Αφύπνισης στο Εν-Αγαθόν.
Αυτές οι καταστάσεις περιγράφονται ως διαδοχική άσκηση που οι Φιλόσοφοι του Πλατωνισμού και οι άριστοι μαθητές τους καλλιεργούσαν.
Συνοπτική Εξέλιξη:
1η Υπέρλογη Διαλογιστική Κατάσταση → άπειρος χώρος.
2η Υπέρλογη Διαλογιστική Κατάσταση → άπειρη συνείδηση.
3η Υπέρλογη Διαλογιστική Κατάσταση → υπερούσιο.
4η Υπέρλογη Διαλογιστική Κατάσταση → ούτε αντίληψη ούτε μη-αντίληψη, υπέρλογο.
Ασκητές που βίωσαν τις Υπέρλογες Διαλογιστικές Καταστάσεις και πέθαναν μεταβαίνουν σε αυτά τα τέσσερα αντίστοιχα πεδία.
Το Εν-Αγαθόν
Αφού ο ασκητής έχει διατρέξει τις Υλαίες Διαλογιστικές Καταστάσεις και τις Υπέρλογες Διαλογιστικές Καταστάσεις, υπάρχει ένα ακόμη βήμα: η υπέρβαση ακόμη και αυτών των λεπτών καταστάσεων συγκέντρωσης.
Τι είναι το Εν-Αγαθόν σε σχέση με τις Διαλογιστικές Καταστάσεις;
Δεν είναι διαλογιστικές καταστάσεις
Οι διαλογιστικές καταστάσεις είναι συνθήκες του νου που παράγονται, συντηρούνται και παύουν.
Το Εν-Αγαθόν δεν είναι «κατάσταση συγκέντρωσης», αλλά υπέρβαση όλων των συγκεντρώσεων.
Αντικείμενο πέρα από χώρο, συνείδηση, κενό
Οι άμορφες καταστάσεις έχουν ακόμη κάποιο «αντικείμενο»:
άπειρος χώρος,
άπειρη συνείδηση,
«κενό»,
ούτε αντίληψη ούτε μη-αντίληψη.
Το Εν-Αγαθόν δεν έχει αντικείμενο. Είναι η παύση των κατασκευασμένων φαινομένων.
Παύση
Το Εν-Αγαθόν ορίζεται ως «παύση της επιθυμίας, του μίσους και της πλάνης».
Είναι η έξοδος από το Γίγνεσθαι το τέλος του κύκλου γέννησης και θανάτου και είσοδος στο Είναι.
Αντίληψη και αίσθηση παύουν
Μετά και την τέταρτη άμορφη σφαίρα, ο νους μπορεί να εισέλθει στην παύση αντίληψης και αίσθησης, που βιώνουν οι Φωτισμένοι Φιλόσοφοι.
Αυτή η εμπειρία είναι προάγγελος του τελικού βιώματος, αλλά ακόμη «με επιστροφή» (δηλαδή ο ασκητής επανέρχεται από αυτήν τη βύθιση).
Εν-Αγαθόν ως ασύνθετο
Σε αντίθεση με τις Διαλογιστικές Καταστάσεις που είναι σύνθετες καταστάσεις, το Εν-Αγαθόν ορίζεται ως «το ασύνθετο στοιχείο».
Δεν έχει γέννηση, φθορά ή παύση, γιατί δεν είναι φαινόμενο.
Βασικά Χαρακτηριστικά του Ενός
Ασύνθετο, μη-παραγόμενο.
Απρόσωπο, χωρίς μορφή.
Παύση χωρίς υπόλειμμα προσκολλήσεων.
Το Αθάνατο.
Ειρήνη, γαλήνη.
Ευδαιμονία πέρα από τις αισθήσεις.
Αγαθότητα
Πρώτο Αίτιο, η Πρώτη Αρχή-Θεός
Συμπέρασμα:
Οι Διαλογιστικές Καταστάσεις είναι στάδια συγκέντρωσης.
Το Εν-Αγαθόν είναι η απελευθέρωση από κάθε συγκέντρωση και κατάσταση — η παύση επιθυμίας, μίσους και πλάνης.
Είναι το τέλος του Γίγνεσθαι, το «άσπιλο, αγέννητο στοιχείο», πέρα από χώρο, χρόνο, συνείδηση ή ανυπαρξία ή ουσία και κάθε Ον.
Όσοι βιώσουν έστω μια φορά στην ζωή τους το Εν-Αγαθόν η ψυχή τους αποκτά ρίζες σε αυτό και κατά τον θάνατο μια απλή ανάμνηση οδηγεί αστραπιαία σε Αυτό εκτός Γίγνεσθαι, στην απόλυτη Αθανασία και Ευδαιμονία.
πηγή: https://tanipteros.wordpress.com/2025/0 ... %ba%cf%8e/
Ύστερα από την επιθυμία ορισμένων ψυχών να μάθουν τι εστί θάνατος και την δημιουργία του Γίγνεσθαι δια την ενσάρκωση των ψυχών αυτών και γνώση της ζωής και του θανάτου, κάθε ψυχή ανάλογα την δύναμη της επιθυμίας της γνώσης του θανάτου, σταθμίστηκε ανάλογα των δονήσεων του Λογιστικού, του Επιθυμητικού και του Θυμοειδούς της μέρος σε διαφορετικό πεδίο του Γίγνεσθαι.
Το πεδίο των ανθρώπων
Ψυχές που έτρεφαν έρωτα για το Θείο Εν ταυτόχρονα με την επιθυμία γνώσης του θανάτου ενσαρκώθηκαν σε σώματα ανθρώπων, που κατά τον βίο τους στο Υλαίο πεδίο του Γίγνεσθαι θα ασκούσαν την φιλοσοφία προς απόκτησης σοφίας και θα καθαρίζονταν από το μίασμα της επιθυμίας του θανάτου και έτσι θα αποκτούσαν αρετές.
Το πεδίο των Αντίθεων
Όσοι άνθρωποι όμως εκδήλωσαν κακία δηλαδή αποστροφή προς το Εν και τους Θεούς και κατηγόρησαν το Θείο για την πτώση τους στο Γίγνεσθαι εκδήλωσαν είδη κακίας που στην επόμενη ενσάρκωση βυθίστηκαν ακόμη πιο κάτω από το πεδίο των ανθρώπων στο πεδίο των Αντίθεων.
Οι ψυχές αυτές διέπραξαν μία ή συνδυασμό των δέκα ανίερων πράξεων.
Οι δέκα ανίερες πράξεις διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
1. Σωματικές (3 πράξεις)
Φόνος, αφαίρεση ζωής. Οι ψυχές που είναι μαχητικές, γεμάτοι βία και πολεμικότητα· η ροπή προς φόνο γεννά γέννηση σε κόσμους αιματηρών συγκρούσεων.
Κλοπή, αφαίρεση όσων δεν μας δίνονται. Η επιθυμία να αρπάξει κανείς ό,τι δεν του ανήκει οδηγεί στη ζήλεια και στον ανταγωνισμό που είναι χαρακτηριστικά των Αντιθέων.
Ερωτική ανάρμοστη επιθυμία. Η κατάχρηση επιθυμίας φέρνει ζήλεια, φιλονικία και διαμάχες, στοιχεία που τρέφουν τον κόσμο των Αντιθέων.
2. Λεκτικές (4 πράξεις)
Ψεύδος με σκοπό την κακία. Οι Αντίθεοι βασίζονται σε δόλο και πονηριά· το ψεύδος δυναμώνει τον νου που αναζητά εξαπάτηση και ισχύ και πτώση των Θεών.
Διχαστικός λόγος – λόγια που φέρνουν έχθρα. Ο σπόρος της έχθρας· οι Αντίθεοι τρέφουν την διχόνοια και μάχες, όπως τα λόγια που χωρίζουν φίλους.
Σκληρός λόγος. Τα προσβλητικά λόγια ταυτίζονται με την οργισμένη φύση των Αντίθεων.
Ματαιολογία – κενά, ανώφελα λόγια. Οι Αντίθεοι παρασύρονται σε ανώφελες διαμάχες· η κενή ομιλία καλλιεργεί σύγχυση και ανησυχία και καλλιεργεί την εχθρότητα προς το Θείο.
3. Νοητικές (3 πράξεις)
Πλεονεξία – λαχτάρα για αρπαγή και κατάργηση αγαθών των Θεών. Ο φθόνος προς τα αγαθά των θεών είναι η κύρια ρίζα που κρατά τους Αντίθεους στη θέση τους.
Κακοβουλία / Κακοπροαίρεση. Η καρδιά γεμάτη μίσος και επιθυμία εκδίκησης γεννά ακριβώς τον κόσμο των Αντίθεων.
Εσφαλμένες απόψεις – άρνηση νόμου αντιπεπονθότος δικαίου, αρετής, και πνευματικής οδού. Η άρνηση του δικαίου και του έρωτα προς το Θείο από την γνώση της φιλοσοφίας οδηγεί σε συνεχή πάλη χωρίς αλήθεια· ο νους αυτός αρμόζει στους Αντίθεους.
Άλλες ψυχές κατά την ανθρώπινη ενσάρκωση καλλιεργήσανε λάθος οπτικές, αυτές οι ψυχές οδηγούνται σε ενσαρκώσεις περιπλανημένων ψυχών ως φαντάσματα.
Λανθασμένες ὀπτικές.
Αυτές είναι οι διαστρεβλωμένες αντιλήψεις που κόβουν τον δρόμο προς την Θέωση. Παραδείγματα:
«Δεν υπάρχει αντιπεπονθός δίκαιο, δεν υπάρχουν συνέπειες πράξεων».
«Δεν υπάρχουν άλλες γεννήσεις, ούτε το Υπερούσιο και Υπέρλογο Εν».
«Δεν υπάρχει αξία σε πράξη αρετής ή κακίας».
«Δεν υπάρχει όφελος από καθάρσεις και προσφυγή σε ανώτερες υπάρξεις όπως Αγαθοδαίμονες και Θεοί».
Αυτή η στάση του νου οδηγεί σε σκοτισμό και δένει την ύπαρξη στον κύκλο του Γίγνεσθαι αγνοώντας τα άλλα πεδία των Θεών.
Άλλες ψυχές ενσαρκώνονται σε σώμα ζώου.
Αίτια ενσάρκωσης ως ζώο
1. Ἄγνοια
Το θεμελιώδες αίτιο.
Ζώα γεννιούνται εκείνοι που έχουν ζήσει με νου συγκεχυμένο, χωρίς σοφία.
Το μυαλό σκοτεινιασμένο οδηγεί σε ύπαρξη που ζει μηχανικά, χωρίς διάκριση.
2. Ἀνεξέλεγκτα πάθη και ὀρέξεις
Ζωή υποδουλωμένη σε βασικές ορμές (φαγητό, σεξουαλικότητα, επιβίωση).
Όταν η ανθρώπινη ζωή εξαντλείται κυρίως σε αυτά, το επόμενο στάδιο είναι ζωική κατάσταση.
3. Ἐξαπάτηση και ἀσέβεια (διπροσωπία, δόλος)
Όσοι επιδίδονται σε δόλια συμπεριφορά ή κρυφές ανήθικες πράξεις μπορεί να αναπλαστούν ως ζώα που ζουν «κρυφά», χαμηλά, υπόδουλα.
4. Ἀκαθαρσία τρόπου ζωής
Υπερβολική βία, έλλειψη φροντίδας για καθαρότητα ψυχής, αμέλεια σε ηθική συμπεριφορά.
Παρομοιάζεται με την «άγρια» φύση των ζώων.
5. Λανθασμένες οπτικές
Πίστη ότι «δεν υπάρχει αντιπεπονθός δίκαιο», «δεν υπάρχουν συνέπειες πράξεων».
Ο νους τέτοιος γίνεται «συγκεχυμένος και κατώτερος», άξιος για ζωική ύπαρξη.
Χαρακτηριστικά του ζωικού βασιλείου
Ζωή γεμάτη φόβο, ανασφάλεια, εξάρτηση.
Κυριαρχία του «τρώει και τρώγεται».
Έλλειψη διάκρισης – δεν μπορούν να κατανοήσουν φιλοσοφία.
Υπάρχουν ζώα με λίγο καλύτερο αντιπεπονθός δίκαιο (π.χ. κατοικίδια κοντά σε ανθρώπους), αλλά η γενική σφαίρα τους είναι δύσκολη.
Η ζωή ως ζώο αποδίδεται σε εκείνους που ζούσαν με νου τυφλωμένο, χωρίς καλή φρόνηση, υποδουλωμένοι σε επιθυμίες, με ψεύδος και δόλο.
Συνοπτικός κανόνας:
Άγνοια + Δόλος + Ζωή δούλου στα πάθη = Ζωική γέννηση.
Η ύπαρξη χάνει τη δυνατότητα διάκρισης και συνειδητής άσκησης· έτσι ανακυκλώνεται στον ζωικό κόσμο.
Ο Τάρταρος
Άλλες ψυχές κατά την ανθρώπινη ενσάρκωση καλλιεργήσανε σε ακρότατο βαθμό κακές συνήθεις και έξεις.
Αίτια ενσαρκώσεως σε πεδίο αφόρητου Πόνου, Τάρταρα
1. Βαριά αμαρτωλές πράξεις
Υπάρχουν τρία «άμεσα» εγκλήματα που οδηγούν σχεδόν βέβαια στον Τάρταρο:
Σκοτωμός μητέρας.
Σκοτωμός πατέρα.
Σκοτωμός φωτισμένων όντων από μίσος.
2. Δέκα ανίερες πράξεις σε βαρύ βαθμό
Ιδίως ο φόνος και η κακοβουλία.
Η διαρκής βία, ο θυμός και το μίσος φέρνουν την ενέργεια του Ταρτάρου.
3. Σκληρότητα και σαδισμός
Όσοι απολαμβάνουν να βλάπτουν άλλα όντα, σωματικά ή ψυχικά.
Ο νους που ευφραίνεται στον πόνο άλλων γεννά το περιβάλλον της κόλασης.
4. Λανθασμένες οπτικές
Ιδίως η άρνηση του αντιπεπονθός δικαίου, άρνηση της πράξης και αιτιότητας και συνέπειας.
Η πεποίθηση ότι «δεν υπάρχει καλό και κακό», οδηγεί σε ανεξέλεγκτη κακία και αυτό στον Τάρταρο.
5. Απεριόριστος θυμός και μίσος
Ο θυμός είναι το «καύσιμο» της κόλασης.
Όποιος ζει με μίσος, εκδίκηση και σκληρή καρδιά «φλέγεται» ήδη εσωτερικά και συνεχίζει εκεί μετά τον θάνατο.
Χαρακτηριστικά του αντιπεπονθός δικαίου που οδηγεί στον Τάρταρο
Βαρύτητα: πράξεις μεγάλες, με έντονη βούληση.
Συνέχεια: αν γίνονται ξανά και ξανά, συσσωρεύουν ισχυρή κακία.
Χαρά στο κακό: όχι μόνο πράξη, αλλά και ευχαρίστηση στον κακό δρόμο.
Όσοι ζουν με φόνο, κλοπή, ανηθικότητα, ψεύδος, μέθη από ουσίες και μίσος — χωρίς ντροπή ή φόβο κακού — μετά θάνατον «ανατέλλουν σε πεδίο πόνου σαν βαρύς λίθος που βυθίζεται στο νερό».
Ο Τάρταρος είναι το αποτέλεσμα βίας, μίσους και λανθασμένων οπτικών, όταν ασκούνται σε υπέρτατο βαθμό.
Είναι η σφαίρα όπου οι πράξεις του θυμού και της σκληρότητας εκφράζεται πλήρως ως φωτιά, βασανισμός και φόβος.
Υπάρχουν όμως και πεδία του Γίγνεσθαι που είναι ανώτερα από αυτό των ανθρώπων ή των κατώτερων πεδίων που περιέγραψα.
Το πρώτο ανώτερο πεδίο είναι αυτό των στοιχειακών πνευμάτων, αυτών των πνευμάτων της φύσης, δασών, όρων, λιμνών, θαλασσών και ποταμών.
Αίτια ενσάρκωσης στο Πρώτο Ανώτερο Πεδίο
1. Τήρηση της αρετής
Τήρηση των πέντε εντολών (μη φόνος, μη κλοπή, μη ανηθικότητα, μη ψεύδος, μη μέθη/εξάρτηση από ουσίες).
Ζωή ενάρετη, χωρίς βαριά παραπτώματα.
2. Εξάσκηση στη γενναιοδωρία
Δωρεές προς φτωχούς.
Προσφορά υλικών αγαθών, αλλά με απλή πρόθεση, χωρίς βαθιά σοφία.
3. Σεβασμός και υπηρεσία
Σεβασμός προς γονείς, δασκάλους, πνευματικούς ανθρώπους.
Υπηρεσίες με αγνή καρδιά.
4. Μέτρια καθαρότητα νου
Αν και καλοί, δεν έχουν καλλιεργήσει βαθιές διαλογιστικές καταστάσεις (Υπέρλογες καταστάσεις διαλογισμού).
Ζουν με καλές πράξεις, αλλά συνδεδεμένοι με τις αισθήσεις.
5. Ευλαβής πίστη
Πίστη στον Νόμο του αντιπεπονθός δικαίου, στο θείο έρωτα και σε ανώτερα φωτισμένα όντα.
Απλή πίστη, όχι βαθιά φιλοσοφική.
✦ Χαρακτηριστικά των όντων αυτών
Έχουν απλό αντιπεπονθός δίκαιο αρετής και σεβασμού, όχι όμως ανώτερη διαλογιστική ανάπτυξη.
Αναφέρονται ως η πρώτη και χαμηλότερη τάξη ανώτερων πνευμάτων από τον άνθρωπο που εμφανίζεται. Συμπέρασμα:
Η ενσάρκωση στο Πρώτο Ανώτερο πεδίο πνευμάτων είναι το αποτέλεσμα καλής αρετής, γενναιοδωρίας και σεβασμού, χωρίς όμως προχωρημένη σοφία ή βαθιά διαλογιστική άσκηση. Είναι η πιο «κοντινή» θεϊκή σφαίρα προς τον ανθρώπινο κόσμο.
Το επόμενο και δεύτερο ανώτερο πεδίο πνευμάτων περιέχει ψυχές που χαίρονται με πράξεις και σκέψεις αρετής.
Χαρά στην αρετή
Όχι μόνο καλές πράξεις, αλλά και χαρούμενος νους που αγαλλιάζει με την αρετή.
Το αντιπεπονθός δίκαιο γίνεται πιο «ελαφρύ και λαμπερό», οδηγώντας σε ανώτερη σφαίρα.
Στο πεδίο αυτό βιώνεται η γενναιοδωρία, αρετή, σεβασμός σε γονείς, ευλαβικές πράξεις.
Εδώ το αντιπεπονθός δίκαιο είναι πιο «ευγενές» και φωτεινό, γι’ αυτό και τα όντα βιώνουν αισθητηριακές απολαύσεις που είναι ανώτερες ως ένα είδος πρώτης ευδαιμονίας.
Το επόμενο και τρίτο ανώτερο πεδίο είναι το πεδίο των Αερικών πνευμάτων.
Αίτια ενσάρκωσης ως Αερικό
1. Καθαρή γενναιοδωρία με χαρά
Τα Αερικά πνεύματα συνδέονται με το αντιπεπονθός δίκαιο της ευχαρίστησης στην προσφορά.
Δεν είναι μόνο η πράξη της δωρεάς, αλλά το καρδιακό φως της χαράς που τη συνοδεύει.
«Όποιος χαίρεται με το δούναι και με το καλό των άλλων, γεννιέται στον ουρανό της χαράς».
2. Αρετή χωρίς βαρύτητα ή σκληρότητα
Οι πράξεις αποφυγής κακίας τηρούνται με ελαφρότητα και χαρά, χωρίς φόβο ή εξαναγκασμό.
Η αρετή εδώ είναι χαρούμενη και καθαρή, όχι αυστηρή.
3. Ευλάβεια και σεβασμός σε γονείς, δασκάλους, ευσεβείς
Το αντιπεπονθός δίκαιο της τιμής και χαράς προς ευγενείς ανθρώπους δημιουργεί δεσμούς με τη σφαίρα των Αερικών πνευμάτων.
4. Χαρά στην αρετή των άλλων
Όχι μόνο πράξη δική μας, αλλά και χαρά όταν βλέπουμε άλλους να πράττουν το καλό.
Αυτή η «θετική συγχαρητήρια χαρά» είναι το κύριο πνευματικό χαρακτηριστικό των Αερικών Πνευμάτων.
5. Ήπια διαλογιστική συγκέντρωση
Όχι σε βαθμό Υπέρλογου βιώματος, αλλά ικανή συγκέντρωση ώστε ο νους να μένει ευχάριστος, διαυγής, χαρούμενος.
Ένα βήμα πιο καθαρό από την κατάσταση των Πνευμάτων του δεύτερου πεδίου.
Τα Αερικά πνεύματα ζουν χωρίς την αδιάκοπη μέριμνα ή τις συγκρούσεις των κατώτερων όντων.
Τα Στοιχειακά πνεύματα προέρχονται από απλή αρετή.
Τα πνεύματα του Δεύτερου πεδίου από γενναιοδωρία και σεβασμό.
Τα Αερικά Πνεύματα από χαρά του αντιπεπονθός δικαίου και ευχαρίστηση στο καλό.
Η ενσάρκωση ως Αερικό Πνεύμα είναι το αποτέλεσμα καλής αρετής, γενναιοδωρίας, αλλά κυρίως του φωτεινού νου που χαίρεται με το καλό, ζει χωρίς βαριά συναισθήματα και καλλιεργεί ευχαρίστηση στην αρετή.
Το επόμενο ανώτερο πεδίο είναι αυτό των Ικανοποιημένων Ψυχών.
Αίτια ενσάρκωσης ως Ικανοποιημένη Ψυχή
1. Μεγάλη γενναιοδωρία
Όσοι καλλιέργησαν πλούσια και αγνή προσφορά προς άλλους, ιδιαίτερα προς πνευματικές ομάδες ή θρησκείες που προωθούν την αρετή και την θέωση και φτωχούς.
2. Καθαρή αρετή
Όχι μόνο αποφυγή της κακίας, αλλά και καθαρή αγνότητα νου και πράξης.
Οι Ικανοποιημένες ψυχές είναι ανώτερες επειδή η αρετή τους είναι σταθερή, όχι περιστασιακή.
3. Ευλάβεια και ευσέβεια
Βαθύς σεβασμός σε γονείς, δασκάλους, αρετές των άλλων.
Προσφορά τιμών σε ιερά, αγάλματα, μνήμες Φωτισμένων ανθρώπων όπως φιλόσοφοι, θεολόγοι.
4. Χαρά στην εσωτερική ηρεμία
Οι Ικανοποιημένες ψυχές γεννιούνται από οντική ηρεμία.
Όσοι ζουν με ικανοποίηση, χωρίς υπερβολική επιθυμία, βρίσκουν συγγένεια με αυτό το πεδίο.
5. Καλλιέργεια αγαθών νοητικών καταστάσεων
Ιδίως χαρά για το καλό των άλλων και αγάπη, συμπόνια.
Οι πράξεις αυτές οδηγούν σε «ουράνια ικανοποίηση», χαρακτηριστικό των Ικανοποιημένων Ψυχών.
Χαρακτηριστικά του πεδίου των Ικανοποιημένων Ψυχών
Οι Ψυχές αυτές ζουν σε κατάσταση ευδαιμονίας και ικανοποίησης, με λιγότερες συγκρούσεις από τις κατώτερες σφαίρες.
Η σφαίρα χωρίζεται σε δύο μέρη:
Κάτω πεδίο για ενάρετους ανθρώπους.
Άνω πεδίο όπου κατοικούν οι Ψυχές που έχουν σκοπό να ενσαρκωθούν ως άνθρωποι για να διδάξουν την αρετή.
Όλοι οι μελλοντικοί Πνευματικοί Διδάσκαλοι κατοικούν εδώ πριν την τελευταία γέννησή τους.
Συμπέρασμα:
Η ενσάρκωση ως Ικανοποιημένο Πνεύμα είναι το αποτέλεσμα ανιδιοτελούς γενναιοδωρίας, καθαρής αρετής, σεβασμού και αγάπης και συμπόνιας, μαζί με έναν νου που βρίσκει χαρά στην εσωτερική ικανοποίηση.
Είναι σφαίρα ιδιαίτερα σεβαστή, γιατί από εκεί «κατεβαίνουν» οι Διδάσκαλοι για να γεννηθούν στον ανθρώπινο κόσμο.
Το τελευταίο ανώτερο πεδίο των αισθητηριακών απολαύσεων και ευδαιμονίας είναι το Έκτο πεδίο των Πνευμάτων των Απολαύσεων των Προσφορών.
Αίτια ενσάρκωσης στο πεδίο των Απολαύσεων των Προσφορών
1. Υπερβολική γενναιοδωρία με προσδοκία ανταμοιβής
Πράξεις προσφοράς, αλλά με επιθυμία για ανώτερες απολαύσεις και εξουσία.
Δίνουν πολλά, αλλά με νου στραμμένο στην ανταμοιβή του ουρανού.
2. Τήρηση αρετής με βλέμμα στην απόλαυση
Η τήρηση των εντολών γίνεται για να κερδηθούν ουράνιες χαρές, όχι από αγνό πνεύμα ελευθερίας.
Το αντιπεπονθός δίκαιο είναι καλό, αλλά «δεμένο» με φιληδονία.
3. Ισχυρή επιθυμία για εξουσία και κυριαρχία
Όσοι τήρησαν αρετές, αλλά με φιλοδοξία να έχουν δύναμη επάνω σε άλλους, τείνουν προς αυτήν τη σφαίρα.
Η νοητική τάση προς κυριαρχία και έλεγχο συνάδει με τα πνεύματα αυτά.
4. Μεγάλη πίστη και σεβασμός, αλλά με υπερηφάνεια
Προσφορά σε Διδασκάους, φιλοσόφους, θεολόγους, μύστες, ήρωες, και ιερά μέρη με αγνή πρόθεση, αλλά συγχρόνως με αίσθηση «εγώ το έκανα».
Το αντιπεπονθός δίκαιο οδηγεί σε ανώτερες σφαίρες, όμως ο εγωισμός το συνδέει με τη φύση αυτής της περιοχής.
5. Καθαρή, αλλά όχι απελευθερωμένη συνείδηση
Εδώ δεν φτάνουν οι καλλιεργητές βαθιών Υπέρλογων διαλογιστικών βιωμάτων, αλλά όσοι έκαναν μέγιστη ηθική και γενναιοδωρία με δεσμούς επιθυμίας.
Χαρακτηριστικά της σφαίρας των Απολαύσεων των Προσφορών
Τα όντα αυτά απολαμβάνουν χαρές που φτιάχνουν άλλοι και κυριαρχούν πάνω τους.
Είναι το πιο «επικίνδυνο» ουράνιο βασίλειο, γιατί η ισχυρή ηδονή και εξουσία ενισχύουν την πλάνη και το εγώ.
Συμπέρασμα:
Η ενσάρκωση εδώ είναι αποτέλεσμα μεγάλης γενναιοδωρίας και αρετής, αλλά δεμένης με ισχυρή επιθυμία για ηδονή και εξουσία. Είναι η κορύφωση του αντιπεπονθός δικαίου που στρέφεται προς τον ουράνιο κόσμο των αισθήσεων, πριν από τις σφαίρες της καθαρής μορφής.
Τα τέσσερα πεδία Υλαίων διαλογιστικών καταστάσεων.
Στην συνέχεια υπάρχουν εντός Γίγνεσθαι τα πεδία των τεσσάρων Υλαίων διαλογιστικών καταστάσεων απορρόφησης. Αυτά τα τέσσερα πεδία είναι τα πρώτα πεδία των καταστάσεων διαλογισμού εντός της μορφής.
Χαρακτηριστικά του Πρώτου πεδίου της Υλαίας Διαλογιστικής κατάστασης απορρόφησης.
Η Πρώτη υλαία διαλογιστική κατάσταση περιγράφεται με πέντε βασικά στοιχεία:
Αρχική εφαρμογή της σκέψης
Ο νους στρέφεται προς το αντικείμενο του διαλογισμού για παράδειγμα αναπνοή.
Συνεχής εφαρμογή της σκέψης
Ο νους μένει πάνω στο αντικείμενο, το «κρατάει».
Ενθουσιασμός, χαρά
Έντονο κύμα χαράς και αγαλλίασης, σαν «ρεύμα ενέργειας».
Ευδαιμονία, ευχαρίστηση
Γαλήνια, ήρεμη ευχαρίστηση που συνοδεύει τη χαρά.
Ενότητα του νου, συγκέντρωση σε ένα σημείο
Ο νους γίνεται σταθερός, ενιαίος, χωρίς διασπορά.
Υπέρβαση στην Πρώτη Υλαία Διαλογιστική κατάσταση.
Για να εισέλθει κανείς στην πρώτη υλαία διαλογιστική κατάσταση, πρέπει να ξεπεράσει τα πέντε εμπόδια,
επιθυμία για αισθήσεις
κακοβουλία, μίσος
νυσταγμός, αδράνεια
ανησυχία, ενοχή – συνεχής μετάνοια
αμφιβολία
Όταν αυτά υποχωρήσουν, ο νους γίνεται καθαρός και εισέρχεται στην πρώτη υλαία διαλογιστική κατάσταση.
Κατάσταση της εμπειρίας
Ο ασκητής νιώθει υπέρβαση των αισθητηριακών απολαύσεων, αλλά βρίσκει υψηλότερη χαρά και γαλήνη μέσα του.
Το σώμα βιώνεται σαν να «λούζεται από χαρά και αγαλλίαση».
Η συγκέντρωση είναι έντονη αλλά ακόμη «συνοδευόμενη από σκέψη».
Η Πρώτη υλαία διαλογιστική κατάσταση είναι «γέννηση από απομόνωση, συνοδευόμενη από αρχική και διαρκή σκέψη, πλημμυρισμένη από χαρά και ευδαιμονία».
Συμπέρασμα:
Η Πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση είναι το πρώτο σκαλοπάτι της βαθιάς συγκέντρωσης:
Ενιαίος νους,
Συνοδευόμενος από σκέψη,
Με έντονη χαρά και ευδαιμονία.
Αποτελεί το θεμέλιο για τις επόμενες διαλογιστικές καταστάσεις, όπου η σκέψη και η χαρά σταδιακά υποχωρούν.
Άνθρωποι ασκητές που κάνουν διαλογισμό και έχουν βιώσει την Πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση και πεθαίνουν μεταβαίνουν σε αυτό το πεδίο.
Το επόμενο Δεύτερο πεδίο της Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης έχει τα εξής χαρακτηριστικά.
Χαρακτηριστικά της Δεύτερης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Απουσία σκέψεων
Δεν υπάρχει πλέον «αρχική και διαρκής σκέψη» πάνω στο αντικείμενο.
Ο νους δεν χρειάζεται πλέον να προσπαθεί να κρατήσει το αντικείμενο: είναι σταθερά εδραιωμένος σε αυτό.
Εσωτερική βεβαιότητα και ενότητα
Ο νους είναι ακλόνητος, χωρίς ταλαντεύσεις.
Εμπειρία εσωτερικής σιγουριάς, σαν να «κάθεσαι σε σταθερό έδαφος».
Χαρά / αγαλλίαση
Παραμένει η έντονη χαρά, αλλά είναι πιο λεπτή και βαθιά, όχι «θορυβώδης» όπως στην πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση.
Ευδαιμονία, ευχαρίστηση
Ακόμη πιο καθαρή και σταθερή από την πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση, τώρα δεν εξαρτάται από σκέψη αλλά από την ίδια την ενότητα του νου.
Ενότητα του νου
Πλήρης μονοκεντρικότητα και καθαρότητα προσοχής.
Ο νους βυθίζεται ενιαίος και ατάραχος στο αντικείμενο.
Εμπειρία της Δεύτερης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Ο ασκητής βιώνει την κατάσταση σαν «εσωτερικό φως»: δεν υπάρχει διάσπαση ή ανάγκη για εσωτερικό διάλογο.
Είναι πιο γαλήνια και «βαθύτερη» από την πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση.
Χαρακτηρίζεται από σιωπή νου: δεν υπάρχει πλέον λόγος ή συλλογισμός.
Η δεύτερη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση περιγράφεται ως «γέννηση από συγκέντρωση, απαλλαγμένη από σκέψη και συλλογισμό, γεμάτη με χαρά και ευδαιμονία».
Συμπέρασμα:
Η Πρώτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση έχει σκέψη, χαρά και ευδαιμονία.
Η Δεύτερη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση αφήνει πίσω τη σκέψη, και μένει με:
ενότητα νου,
χαρά,
ευδαιμονία.
Είναι η «σιωπηλή και σταθερή» συγκέντρωση.
Όσοι ασκητές άνθρωποι βιώσουν την Δεύτερη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση και πεθάνουν μεταβαίνουν στο πεδίο αυτό.
Πεδίο της Τρίτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Σε αυτό το στάδιο, ο νους γίνεται ακόμη πιο λεπτός και σταθερός: η έντονη χαρά που χαρακτήριζε τις πρώτες δύο καταστάσεις υποχωρεί, αφήνοντας χώρο σε πιο ήρεμη και βαθιά εμπειρία.
Χαρακτηριστικά της Τρίτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Απουσία χαράς / ενθουσιασμού
Ο ασκητής «αποστασιοποιείται από τη χαρά».
Δεν υπάρχουν πλέον έντονα συναισθήματα ευφορίας.
Παραμονή στην ευδαιμονία
Παραμένει η γαλήνια ευχαρίστηση του σώματος και του νου.
Είναι πιο ήσυχη, βαθιά και σταθερή από τη χαρά.
Ισορροπία, αταραξία
Αρχίζει να εμφανίζεται η ποιότητα της ουδέτερης παρατήρησης.
Ο νους δεν ταράζεται ούτε από χαρά ούτε από λύπη, μένει σε γαλήνια ισορροπία.
Επίγνωση, εγρήγορση
Η συνείδηση παραμένει σε πλήρη διαύγεια, χωρίς σύγχυση.
Συνοδεύεται από καθαρή επίγνωση.
Ενότητα νου
Ο νους παραμένει ενιαίος, σταθερός, ακλόνητος.
✦ Εμπειρία της Τρίτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Ο ασκητής νιώθει βαθιά ηρεμία και γαλήνη, χωρίς πια «κύματα χαράς».
Το σώμα και ο νους «λούζονται σε ευδαιμονία» ήσυχη, όχι έντονη.
Η ουδέτερη ισορροπία είναι το χαρακτηριστικό που ανοίγει τον δρόμο προς την Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση.
«Αποσύροντας τη χαρά, διαμένει στην Τρίτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση, βιώνοντας ευδαιμονία με ισορροπία και επίγνωση.
“Ευτυχής όποιος ζει με ισορροπία και επίγνωση”».
Συμπέρασμα:
Η Δεύτερη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση είχε χαρά και ευδαιμονία.
Η Τρίτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση αφήνει πίσω τη χαρά, και μένει με:
ευδαιμονία,
ουδέτερη ισορροπία,
καθαρή επίγνωση.
Είναι η «ηρεμία της ευδαιμονίας».
Όσοι ασκητές βίωσαν την Τρίτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση και πέθαναν μεταβαίνουν στο πεδίο αυτό.
Η Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση
Εδώ ο νους είναι τελείως εξαγνισμένος από κάθε ίχνος χαράς και ακόμη και από την πιο λεπτή ευδαιμονία.
Χαρακτηριστικά της Τέταρτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Απουσία χαράς και ευδαιμονίας
Ο ασκητής υπερβαίνει όχι μόνο την δυστυχία, αλλά και την ευδαιμονία.
Δεν μένει καμία προσκόλληση σε ευχάριστο ή δυσάρεστο συναίσθημα.
Απουσία λύπης, ευχαρίστησης
Δεν υπάρχουν ούτε ψυχική λύπη ούτε ψυχική ευχαρίστηση.
Απόλυτη ουδετερότητα συναισθημάτων.
Αταραξία, ισορροπία
Η κυρίαρχη ποιότητα της Τέταρτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης.
Ο νους στέκεται απολύτως ατάραχος, σε τέλεια ισορροπία.
Επίγνωση, εγρήγορση
Διαύγεια και σταθερή παρατήρηση.
Δεν υπάρχει θαμπάδα ή αδράνεια, αλλά φωτεινή εγρήγορση.
Ενότητα νου
Ο νους είναι πλήρως ενιαίος και ακλόνητος.
Απόλυτη σταθερότητα και καθαρότητα συγκέντρωσης.
Εμπειρία της Τέταρτης Υλαίας Διαλογιστικής Κατάστασης
Απόλυτη ηρεμία, καθαρότητα και ουδέτερη ισορροπία.
Ο νους βιώνεται σαν κρυστάλλινος και φωτεινός, χωρίς ταλαντεύσεις.
Αυτή η κατάσταση είναι το θεμέλιο για την καλλιέργεια των υπερφυσικών δυνάμεων, της ενορατικής γνώσης, και την είσοδο στις Άμορφες Διαλογιστικές Καταστάσεις.
«Αποσύροντας την ευδαιμονία και τον πόνο, και με την εξαφάνιση της προηγούμενης χαράς και λύπης, εισέρχεται στην Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση, που δεν έχει ούτε πόνο ούτε ευδαιμονία, αλλά μόνο ισορροπία και καθαρή επίγνωση».
Συμπέρασμα:
Η Τρίτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση είχε ευδαιμονία με ισορροπία.
Η Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση αφήνει πίσω ακόμη και την ευδαιμονία, και μένει μόνο:
ουδέτερη αταραξία,
καθαρή επίγνωση,
τέλεια συγκέντρωση.
Είναι η κορυφή των Υλαίων Διαλογιστικών Καταστάσεων και η αφετηρία για τις Άμορφες Διαλογιστικές Καταστάσεις.
Όσοι ασκητές βιώσαν την Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση και πεθάνουν μεταβαίνουν σε αυτό το πεδίο του Γίγνεσθαι.
Τα τέσσερα πεδία των Υπέρλογων Διαλογιστικών Καταστάσεων, το πεδίο των Ενάδων.
1. Πεδίο της Άπειρης Χωρικότητας
Ο ασκητής, αφού υπερβεί την Τέταρτη Υλαία Διαλογιστική Κατάσταση, στρέφει την προσοχή του στο ότι το αντικείμενο διαλογισμού έχει «ξεπεραστεί» και μένει μόνο το άπειρο διάστημα γύρω.
Η εμπειρία: απεραντοσύνη χώρου, σαν να διαλύεται κάθε μορφή.
Αντικείμενο: «ο χώρος είναι άπειρος».
2. Πεδίο της Άπειρης Συνειδητότητας
Υπερβαίνοντας την απειρότητα του χώρου, ο ασκητής στρέφει την προσοχή στο ότι «η συνείδηση που γνωρίζει αυτόν τον χώρο είναι επίσης άπειρη».
Η εμπειρία: άπειρη, ανοιχτή συνειδητότητα, χωρίς όρια.
Αντικείμενο: «η συνείδηση είναι άπειρη».
3. Πεδίο του Υπερούσιου
Υπερβαίνοντας την άπειρη συνείδηση, ο ασκητής βλέπει ότι ακόμη και αυτό είναι «κάτι». Στρέφεται τότε στο «υπάρχει το επέκεινα της ουσίας, το Υπερούσιο».
Η εμπειρία: μια αίσθηση απουσίας, κενού, «μη-πράγματος».
Αντικείμενο: «το είναι πέραν της ουσίας».
4. Πεδίο Ούτε Αντίληψης Ούτε Μη-Αντίληψης, το Υπέρλογο
Υπερβαίνοντας την κατάσταση του «κενού», ο ασκητής μπαίνει σε εξαιρετικά λεπτή κατάσταση όπου η αντίληψη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε ως παρούσα ούτε ως απούσα.
Είναι οριακή κατάσταση συνείδησης, σχεδόν αδιανόητη σε λόγια, βιώνεται το Υπέρλογο.
Αντικείμενο: εξαιρετικά λεπτό, πέρα από σύλληψη της μορφή και της αντίληψης.
✦ Χαρακτηριστικά των Υπέρλογων Διαλογιστικών Καταστάσεων.
Είναι λεπτότερες και ανώτερες συγκεντρώσεις από τις Υλαίες Διαλογιστικές Καταστάσεις.
Δεν έχουν μορφή, σώμα ή αντικείμενα αισθήσεων.
Σκοπός τους δεν είναι απόλαυση, αλλά βαθιά ηρεμία και απελευθέρωση του νου.
Προετοιμάζουν το έδαφος για την κατάπαυση της αντίληψης και αίσθησης και για την άμεση είσοδο στο μονοπάτι της Αφύπνισης στο Εν-Αγαθόν.
Αυτές οι καταστάσεις περιγράφονται ως διαδοχική άσκηση που οι Φιλόσοφοι του Πλατωνισμού και οι άριστοι μαθητές τους καλλιεργούσαν.
Συνοπτική Εξέλιξη:
1η Υπέρλογη Διαλογιστική Κατάσταση → άπειρος χώρος.
2η Υπέρλογη Διαλογιστική Κατάσταση → άπειρη συνείδηση.
3η Υπέρλογη Διαλογιστική Κατάσταση → υπερούσιο.
4η Υπέρλογη Διαλογιστική Κατάσταση → ούτε αντίληψη ούτε μη-αντίληψη, υπέρλογο.
Ασκητές που βίωσαν τις Υπέρλογες Διαλογιστικές Καταστάσεις και πέθαναν μεταβαίνουν σε αυτά τα τέσσερα αντίστοιχα πεδία.
Το Εν-Αγαθόν
Αφού ο ασκητής έχει διατρέξει τις Υλαίες Διαλογιστικές Καταστάσεις και τις Υπέρλογες Διαλογιστικές Καταστάσεις, υπάρχει ένα ακόμη βήμα: η υπέρβαση ακόμη και αυτών των λεπτών καταστάσεων συγκέντρωσης.
Τι είναι το Εν-Αγαθόν σε σχέση με τις Διαλογιστικές Καταστάσεις;
Δεν είναι διαλογιστικές καταστάσεις
Οι διαλογιστικές καταστάσεις είναι συνθήκες του νου που παράγονται, συντηρούνται και παύουν.
Το Εν-Αγαθόν δεν είναι «κατάσταση συγκέντρωσης», αλλά υπέρβαση όλων των συγκεντρώσεων.
Αντικείμενο πέρα από χώρο, συνείδηση, κενό
Οι άμορφες καταστάσεις έχουν ακόμη κάποιο «αντικείμενο»:
άπειρος χώρος,
άπειρη συνείδηση,
«κενό»,
ούτε αντίληψη ούτε μη-αντίληψη.
Το Εν-Αγαθόν δεν έχει αντικείμενο. Είναι η παύση των κατασκευασμένων φαινομένων.
Παύση
Το Εν-Αγαθόν ορίζεται ως «παύση της επιθυμίας, του μίσους και της πλάνης».
Είναι η έξοδος από το Γίγνεσθαι το τέλος του κύκλου γέννησης και θανάτου και είσοδος στο Είναι.
Αντίληψη και αίσθηση παύουν
Μετά και την τέταρτη άμορφη σφαίρα, ο νους μπορεί να εισέλθει στην παύση αντίληψης και αίσθησης, που βιώνουν οι Φωτισμένοι Φιλόσοφοι.
Αυτή η εμπειρία είναι προάγγελος του τελικού βιώματος, αλλά ακόμη «με επιστροφή» (δηλαδή ο ασκητής επανέρχεται από αυτήν τη βύθιση).
Εν-Αγαθόν ως ασύνθετο
Σε αντίθεση με τις Διαλογιστικές Καταστάσεις που είναι σύνθετες καταστάσεις, το Εν-Αγαθόν ορίζεται ως «το ασύνθετο στοιχείο».
Δεν έχει γέννηση, φθορά ή παύση, γιατί δεν είναι φαινόμενο.
Βασικά Χαρακτηριστικά του Ενός
Ασύνθετο, μη-παραγόμενο.
Απρόσωπο, χωρίς μορφή.
Παύση χωρίς υπόλειμμα προσκολλήσεων.
Το Αθάνατο.
Ειρήνη, γαλήνη.
Ευδαιμονία πέρα από τις αισθήσεις.
Αγαθότητα
Πρώτο Αίτιο, η Πρώτη Αρχή-Θεός
Συμπέρασμα:
Οι Διαλογιστικές Καταστάσεις είναι στάδια συγκέντρωσης.
Το Εν-Αγαθόν είναι η απελευθέρωση από κάθε συγκέντρωση και κατάσταση — η παύση επιθυμίας, μίσους και πλάνης.
Είναι το τέλος του Γίγνεσθαι, το «άσπιλο, αγέννητο στοιχείο», πέρα από χώρο, χρόνο, συνείδηση ή ανυπαρξία ή ουσία και κάθε Ον.
Όσοι βιώσουν έστω μια φορά στην ζωή τους το Εν-Αγαθόν η ψυχή τους αποκτά ρίζες σε αυτό και κατά τον θάνατο μια απλή ανάμνηση οδηγεί αστραπιαία σε Αυτό εκτός Γίγνεσθαι, στην απόλυτη Αθανασία και Ευδαιμονία.
πηγή: https://tanipteros.wordpress.com/2025/0 ... %ba%cf%8e/
0 .
ΦΩΣ !!! 
-
ΜΥΘΗΡΑ
- Extreme poster
- Δημοσιεύσεις: 3334
Re: Περὶ τῶν πεδίων τοῦ Γίγνεσθαι καὶ τῶν ἐνσαρκώσεων
σχόλιο 1
..εδνιαφέρουσα εξελικτική οντολογία ..μου θυμίζει Μαχαγιανα Βουδισμό με τις 10 βαθμίδες των αρετών ....και ακόμη πιο παλιά την <Σάμκχια> της Ινδουιστικής Φιλοσοφίας; με τις 25 βαθμίδες οντικών καταστάσεων ... αλλά και Πλωτίνο με τις αναβαθμίδες του όντος στις <Εννεάδες>....αντιγράφεις από κάπου ή είναι δικό σου,,
θα συνοψισω τηις βαθμιδες που περιγραφεις θακανω ερωτησεις και ενστασεις και θα ψάξω στο μπλογκ που παραθέτεις ...
..εδνιαφέρουσα εξελικτική οντολογία ..μου θυμίζει Μαχαγιανα Βουδισμό με τις 10 βαθμίδες των αρετών ....και ακόμη πιο παλιά την <Σάμκχια> της Ινδουιστικής Φιλοσοφίας; με τις 25 βαθμίδες οντικών καταστάσεων ... αλλά και Πλωτίνο με τις αναβαθμίδες του όντος στις <Εννεάδες>....αντιγράφεις από κάπου ή είναι δικό σου,,
θα συνοψισω τηις βαθμιδες που περιγραφεις θακανω ερωτησεις και ενστασεις και θα ψάξω στο μπλογκ που παραθέτεις ...
0 .
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΙΣΗΣ
viewtopic.php?f=23&t=5843
ΤΡΕΜΟΥΝΤΑΝΑ, ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ ΒΑΡΥΤΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ
viewtopic.php?f=23&t=5865&p=182131#p182131
ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ
viewtopic.php?f=23&t=12429
viewtopic.php?f=23&t=5843
ΤΡΕΜΟΥΝΤΑΝΑ, ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ ΒΑΡΥΤΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ
viewtopic.php?f=23&t=5865&p=182131#p182131
ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ
viewtopic.php?f=23&t=12429
-
ΜΥΘΗΡΑ
- Extreme poster
- Δημοσιεύσεις: 3334
Re: Περὶ τῶν πεδίων τοῦ Γίγνεσθαι καὶ τῶν ἐνσαρκώσεων
σχόλιο 2
βασικές παρατηρήσεις και ερωτήσεις
α) η διάκριση όλων αυτών των οντολογικών καταστάσεων ..δεν ξεκαθαρίζεις αν είναι για τα νοήμονα όντα
β) οι υπέρλογες διαλογιστικές καταστάσεις δεν είναι < υλιαίες > είναι άυλες ??? δηλαδή υπάρχουν άυλα όντα και πεδία ???για ποια ύλη μιλάς ( υλοενέργεια )
γ) οι αντίθεοι είναι εκπεσόντες άνθρωποι ? δεν είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης να μη ξεπέφτει σε σκοταδιστικό ον όπου το φως υστερεί του σκότους παρά τις εξελικτικές εκπτώσεις και παλινδρομήσεις του ?
δ) το άυλο είναι άμορφο ??
ε) ποιά όντα ενσαρκώνονται ??
έχω κι αλλες ....>>>>>>
βασικές παρατηρήσεις και ερωτήσεις
α) η διάκριση όλων αυτών των οντολογικών καταστάσεων ..δεν ξεκαθαρίζεις αν είναι για τα νοήμονα όντα
β) οι υπέρλογες διαλογιστικές καταστάσεις δεν είναι < υλιαίες > είναι άυλες ??? δηλαδή υπάρχουν άυλα όντα και πεδία ???για ποια ύλη μιλάς ( υλοενέργεια )
γ) οι αντίθεοι είναι εκπεσόντες άνθρωποι ? δεν είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης να μη ξεπέφτει σε σκοταδιστικό ον όπου το φως υστερεί του σκότους παρά τις εξελικτικές εκπτώσεις και παλινδρομήσεις του ?
δ) το άυλο είναι άμορφο ??
ε) ποιά όντα ενσαρκώνονται ??
έχω κι αλλες ....>>>>>>
0 .
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΙΣΗΣ
viewtopic.php?f=23&t=5843
ΤΡΕΜΟΥΝΤΑΝΑ, ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ ΒΑΡΥΤΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ
viewtopic.php?f=23&t=5865&p=182131#p182131
ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ
viewtopic.php?f=23&t=12429
viewtopic.php?f=23&t=5843
ΤΡΕΜΟΥΝΤΑΝΑ, ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ ΒΑΡΥΤΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ
viewtopic.php?f=23&t=5865&p=182131#p182131
ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ
viewtopic.php?f=23&t=12429
-
tanipteros
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 589
Re: Περὶ τῶν πεδίων τοῦ Γίγνεσθαι καὶ τῶν ἐνσαρκώσεων
είναι συνδυασμός Πλωτίνου και Βουδισμού...
η εκπόρευση των ψυχών και η πτώση είναι καθαρά δική μου προσέγγιση
οι 10 ανίερες πράξεις είναι από Θεραβάντα
και οι Διαλογιστικές Άυλες και Υλαίες καταστάσεις είναι από Θεραβάντα τα jhanas
όλα συνδυασμένα σε Νεοπλατωνική θεώρηση
η εκπόρευση των ψυχών και η πτώση είναι καθαρά δική μου προσέγγιση
οι 10 ανίερες πράξεις είναι από Θεραβάντα
και οι Διαλογιστικές Άυλες και Υλαίες καταστάσεις είναι από Θεραβάντα τα jhanas
όλα συνδυασμένα σε Νεοπλατωνική θεώρηση
0 .
ΦΩΣ !!!
-
tanipteros
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 589
Re: Περὶ τῶν πεδίων τοῦ Γίγνεσθαι καὶ τῶν ἐνσαρκώσεων
ΜΥΘΗΡΑ έγραψε:σχόλιο 2
βασικές παρατηρήσεις και ερωτήσεις
α) η διάκριση όλων αυτών των οντολογικών καταστάσεων ..δεν ξεκαθαρίζεις αν είναι για τα νοήμονα όντα
ναι είναι για όσα όντα διαθέτουν νου, ο οποίος μπορεί να συσωρεύει αρετή ή κακία
β) οι υπέρλογες διαλογιστικές καταστάσεις δεν είναι < υλιαίες > είναι άυλες ??? δηλαδή υπάρχουν άυλα όντα και πεδία ???για ποια ύλη μιλάς ( υλοενέργεια )
Οι Υλαίες Διαλογιστικές καταστάσεις οδηγούν σε ενσαρκώσεις εντός του Γίγνεσθαι, εντός του χρόνου και της ύλης
Οι Υπέρλογες Διαλογιστικές καταστάσεις οδηγούν σε ενσαρκώσεις εκτός Γίγνεσθαι, στο πεδίο των Θεών στο Είναι, αλλά όχι στο Εν
Το πεδίο των Θεών χαρακτηρίζεται με σώματα άϋλα όχι χονδροειδούς ουσίας αλλά λεπτής ουσίας-ενέργειας, για αυτό κάνω τον διαχωρισμό.
Ωστόσο ούτε τα όντα της ύλης-Γίγνεσθαι ούτε τα όντα τα άϋλα-Είναι βιώνουν το Εν. Το Εν είναι πέραν ουσίας, άνευ ουσίας αλλά αίτιο και το τελευταίο βίωμα, που αν γίνει το ον αποκτά "ρίζες" - μνήμη η οποία μετά τον θάνατο το άγει στο Εν εκτός Γίγνεσθαι και Εϊναι.
Με άλλα λόγια την Βουδιστική Σαμσάρα την χωρίζω Πλατωνικά σε Γίγνεσθαι πεδίο θνητών εντός χρόνου και Είναι πεδίο Θεών εκτός χρόνου, αλλά και τα δύο δεν είναι Εν που το ταυτίζω με το Νιρβάνα.
γ) οι αντίθεοι είναι εκπεσόντες άνθρωποι ? δεν είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης να μη ξεπέφτει σε σκοταδιστικό ον όπου το φως υστερεί του σκότους παρά τις εξελικτικές εκπτώσεις και παλινδρομήσεις του ?
Συνήθως οι Αντίθεοι είναι πρώην άνθρωποι που μίσησαν και γεμίσαν κακία. Σπέρματα Αντίθεης συμπεριφοράς βρίσκουμε και στους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι είναι σε μεταβατικό στάδιο μπορεί να πάνε προς ανώτερα πεδία ή κατώτερα.
δ) το άυλο είναι άμορφο ??
Το άυλο είναι χαρακτηριστικό του πεδίου εκτός Γίγνεσθαι δλδ εκτός χρόνου δλδ του Είναι, το πεδίο των Θεών. Ως ύλη ορίζω την χονδροειδή ενέργεια και ως άυλο την λεπτοφυή ενέργεια.
Το Είναι έχει υποπεδία που υπάρχουν όντα με μορφή πχ Φως και όντα χωρίς μορφή πχ Ασώματα
ε) ποιά όντα ενσαρκώνονται ??
Η ψυχή από κάθε ον από κάθε πεδίο, ψυχή και νους για μένα ταυτίζονται.
Οι απαντήσεις μου προέρχονται από Πλατωνική και Βουδιστική γνώση, από προσωπικές εμπειρίες διαλογισμού και πνευματισμού και γενικώς από τα μέχρι τώρα βιώματα μου στην ζωή, κυρίως πνευματικά.
0 .
ΦΩΣ !!!