Έρευνα
Την τελευταία 5ετία το Ελληνικό Κέντρο θαλάσσιων Ερευνών με ειδικές σημαδούρες ελέγχει ορισμένα σημεία του θαλάσσιου χώρου της πατρίδας μας. Πρόκειται για το σύστημα ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ.
Αυτό το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης επί της ουσίας παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο την θάλασσα και την ατμόσφαιρα.
Το δίκτυο σε ένα χρόνο θα ενισχυθεί και με ένα πρόγραμμα παλλιρροϊογράφων για να καταγράφονται οι μεταβολές της θάλασσας, και οι αλλαγές στη στάθμη της.
Οι έρευνες πολλές φορές έχουν επικεντρωθεί στη Ντία καθώς εκεί έχουν καταγραφεί πελώρια κύματα.
Το μεγαλύτερο μάλιστα κύμα που καταγράφηκε την τελευταία 5ετία στο Αιγαίο σύμφωνα με τον ειδικό επιστήμονα του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών ( ΕΛΚΕΘΕ) κ. Τακβόρ Σουκισιάν ήταν στην συγκεκριμένη περιοχή και έφτασε τα 12 μέτρα!
Όπως είπε ο ίδιος μιλώντας στην “Π” εκείνη την περίοδο την περιοχή έπληττε σφοδρή κακοκαιρία όμως κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι αυτή η περιοχή μπορούσε να δώσει τόσο μεγάλα κύματα .
Βόρεια της Ντίας τα ειδικά μηχανήματα έχουν καταγράψει επανειλημμένα κύματα μήκους 9-10 -11 μέτρων.
Αυτό το φαινόμενο δεν οφείλεται μόνο στην κακοκαιρία αλλά και στα ισχυρά ρεύματα της περιοχής.
http://www.kairatos.com.gr/diakimata.htm
Γιγάντια κύματα και γενικά περι θάλασσας
Re: Γιγάντια κύματα και γενικά περι θάλασσας
Στην Ελλάδα βρίσκεται και το βαθύτερη σημείο της Μεσογείου, το «φρέαρ των Οινουσσών», που φθάνει 4.850 μέτρα στον βυθό της θάλασσας.
μια ερωτηση ενα υποβρυχιο σε ποσο βαθος μπορει να φτασει;
ΤΟ βαθύτερο γνωστό σημείο των ωκεανών της Γης,
τΟ βαθυσκάφος με την ελληνική ονομασία "Νηρέας" κατάφερε να καταδυθεί στο βαθύτερο γνωστό σημείο των ωκεανών της Γης, σε βάθος 10.902 μέτρων, στην περίφημη "Άβυσσο Τσάλεντζερ", στην Τάφρο των Μαριάνων, στο δυτικό Ειρηνικό. Έγινε έτσι το τρίτο σκάφος στην ιστορία που μπόρεσε να φθάσει σε τέτοια βάθη. Το μη επανδρωμένο σκάφος ελέγχεται με τηλεχειρισμό από επιστήμονες στο ερευνητικό σκάφος επιφανείας "Κίλο Μοάνα", στο οποίο είναι προσδεμένος ο "Νηρέας" με ένα ελαφρύ καλώδιο οπτικών ινών. Το βαθυσκάφος μπορεί επίσης να "απαλλαγεί" από τον τηλεχειρισμό του και να μετατραπεί σε αυτόνομο όχημα εξερεύνησης, ενώ έχει τη δυνατότητα να κινηματογραφεί και να συλλέγει δείγματα από το βυθό.
"Με ένα ρομπότ σαν το Νηρέα, μπορούμε πλέον να εξερευνήσουμε οποιοδήποτε τμήμα του ωκεανού", δήλωσε ο Άντι Μπάουεν, επικεφαλής της έρευνας και δημιουργός του βαθυσκάφους, που κατασκευάστηκε στο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Γουντς Χόουλ των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC και το New Scientist. "Oι τάφροι είναι ουσιαστικά ανεξερεύνητες και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο 'Νηρέας' θα καταστήσει δυνατές νέες ανακαλύψεις. Αρχίζει πια μια νέα εποχή στην εξερεύνηση των ωκεανών", πρόσθεσε. Η "Άβυσσος Τσάλεντζερ" είναι το βαθύτερο σημείο στη Γη (από όσο τουλάχιστον γνωρίζουν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες) και αποτελεί τμήμα της Τάφρου των Μαριάνων, κοντά στη νήσο Γκουάμ του δυτικού Ειρηνικού Ωκεανού. Με βάθος περίπου 11.000 μέτρα, είναι δύο χιλιόμετρα βαθύτερη από το ύψος του όρους Έβερεστ. Σε εκείνο το σημείο οι πιέσεις είναι τρομακτικά υψηλές, περίπου 1.100 φορές μεγαλύτερες σε σχέση με την επιφάνεια της θάλασσας. Λόγω αυτών των συνθηκών, μέχρι τώρα μόνο δύο σκάφη έχουν ποτέ αποτολμήσει το ταξίδι σε τέτοια βάθη. Το 1960, ο Ζακ Πικάρ και ο Ντον Γουόλς πραγματοποίησαν την πρώτη και μοναδική επανδρωμένη κατάδυση με το ελβετικό βαθυσκάφος "Τριέστε". Στη διάρκεια της εννιάωρης αποστολής, οι δύο παράτολμοι εξερευνητές έμειναν 20 λεπτά στο βυθό και μέτρησαν το βάθος του στα 10.916 μέτρα. Από τότε, κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει κατέβει σε τέτοιο βάθος, ενώ το "Τριέστε"?βγήκε στη σύνταξη το 1966.
Το 1995, το ιαπωνικό τηλεχειριζόμενο ρομποτικό βαθυσκάφος "Κέικο" κατάφερε να φθάσει στα 10.911 μέτρα, να πάρει δείγματα από ιζήματα του βυθού και να φωτογραφήσει ένα θαλάσσιο?αγγούρι, ένα σκουλήκι και μια γαρίδα. Το σκάφος (που μεταξύ 1995-1998 έκανε τρεις καταδύσεις στην Τάφρο των Μαριάνων) έμελλε να χαθεί το 2003 σε μια άλλη αποστολή, όταν κόπηκε το καλώδιο που το συνέδεε με το σκάφος επιφανείας. Στην εποχή μας τα βαθυσκάφη μπορούν να κατέβουν μέχρι τα 6.500 μέτρα, γεγονός που επιτρέπει στους επιστήμονες να έχουν πρόσβαση περίπου στο 95% των βυθών του πλανήτη, με την εξαίρεση του "Νηρέα", που φιλοδοξεί να αυξήσει πλέον το ποσοστό πρόσβασης στο 100%!
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
μια ερωτηση ενα υποβρυχιο σε ποσο βαθος μπορει να φτασει;
ΤΟ βαθύτερο γνωστό σημείο των ωκεανών της Γης,
τΟ βαθυσκάφος με την ελληνική ονομασία "Νηρέας" κατάφερε να καταδυθεί στο βαθύτερο γνωστό σημείο των ωκεανών της Γης, σε βάθος 10.902 μέτρων, στην περίφημη "Άβυσσο Τσάλεντζερ", στην Τάφρο των Μαριάνων, στο δυτικό Ειρηνικό. Έγινε έτσι το τρίτο σκάφος στην ιστορία που μπόρεσε να φθάσει σε τέτοια βάθη. Το μη επανδρωμένο σκάφος ελέγχεται με τηλεχειρισμό από επιστήμονες στο ερευνητικό σκάφος επιφανείας "Κίλο Μοάνα", στο οποίο είναι προσδεμένος ο "Νηρέας" με ένα ελαφρύ καλώδιο οπτικών ινών. Το βαθυσκάφος μπορεί επίσης να "απαλλαγεί" από τον τηλεχειρισμό του και να μετατραπεί σε αυτόνομο όχημα εξερεύνησης, ενώ έχει τη δυνατότητα να κινηματογραφεί και να συλλέγει δείγματα από το βυθό.
"Με ένα ρομπότ σαν το Νηρέα, μπορούμε πλέον να εξερευνήσουμε οποιοδήποτε τμήμα του ωκεανού", δήλωσε ο Άντι Μπάουεν, επικεφαλής της έρευνας και δημιουργός του βαθυσκάφους, που κατασκευάστηκε στο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Γουντς Χόουλ των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC και το New Scientist. "Oι τάφροι είναι ουσιαστικά ανεξερεύνητες και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο 'Νηρέας' θα καταστήσει δυνατές νέες ανακαλύψεις. Αρχίζει πια μια νέα εποχή στην εξερεύνηση των ωκεανών", πρόσθεσε. Η "Άβυσσος Τσάλεντζερ" είναι το βαθύτερο σημείο στη Γη (από όσο τουλάχιστον γνωρίζουν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες) και αποτελεί τμήμα της Τάφρου των Μαριάνων, κοντά στη νήσο Γκουάμ του δυτικού Ειρηνικού Ωκεανού. Με βάθος περίπου 11.000 μέτρα, είναι δύο χιλιόμετρα βαθύτερη από το ύψος του όρους Έβερεστ. Σε εκείνο το σημείο οι πιέσεις είναι τρομακτικά υψηλές, περίπου 1.100 φορές μεγαλύτερες σε σχέση με την επιφάνεια της θάλασσας. Λόγω αυτών των συνθηκών, μέχρι τώρα μόνο δύο σκάφη έχουν ποτέ αποτολμήσει το ταξίδι σε τέτοια βάθη. Το 1960, ο Ζακ Πικάρ και ο Ντον Γουόλς πραγματοποίησαν την πρώτη και μοναδική επανδρωμένη κατάδυση με το ελβετικό βαθυσκάφος "Τριέστε". Στη διάρκεια της εννιάωρης αποστολής, οι δύο παράτολμοι εξερευνητές έμειναν 20 λεπτά στο βυθό και μέτρησαν το βάθος του στα 10.916 μέτρα. Από τότε, κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει κατέβει σε τέτοιο βάθος, ενώ το "Τριέστε"?βγήκε στη σύνταξη το 1966.
Το 1995, το ιαπωνικό τηλεχειριζόμενο ρομποτικό βαθυσκάφος "Κέικο" κατάφερε να φθάσει στα 10.911 μέτρα, να πάρει δείγματα από ιζήματα του βυθού και να φωτογραφήσει ένα θαλάσσιο?αγγούρι, ένα σκουλήκι και μια γαρίδα. Το σκάφος (που μεταξύ 1995-1998 έκανε τρεις καταδύσεις στην Τάφρο των Μαριάνων) έμελλε να χαθεί το 2003 σε μια άλλη αποστολή, όταν κόπηκε το καλώδιο που το συνέδεε με το σκάφος επιφανείας. Στην εποχή μας τα βαθυσκάφη μπορούν να κατέβουν μέχρι τα 6.500 μέτρα, γεγονός που επιτρέπει στους επιστήμονες να έχουν πρόσβαση περίπου στο 95% των βυθών του πλανήτη, με την εξαίρεση του "Νηρέα", που φιλοδοξεί να αυξήσει πλέον το ποσοστό πρόσβασης στο 100%!
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
0 .
Re: Γιγάντια κύματα και γενικά περι θάλασσας
Γιγαντια κυμματα
Τα τεράστια κύματα που εμφανίζονται ξαφνικά στους ωκεανούς παραδοσιακά λέγονται ατίθασα ή άτιμα γιγάντια κύματα, γιατί είναι αφενός σπάνια και αφετέρου δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες δύσπιστοι ωκεανογράφοι είχαν αμφιβάλει για την ύπαρξή τους και πίστευαν ότι οι διηγήσεις των ναυτικών για αυτά τα κύματα είχαν την ίδια αλήθεια με τις γοργόνες και τα θαλάσσια τέρατα.
Ένα τάνκερ - το Stolt Surf - τυλιγμένο από ένα τέτοιο γιγάντιο ατίθασο κύμα κατά το 1977. Η γέφυρα του πλοίου, σχεδόν 23 μέτρα επάνω από τη θάλασσα

Αλλά οι επιστήμονες τώρα διαπιστώνουν ότι αυτοί οι γίγαντες της θάλασσας είναι τελικά πιο συνηθισμένοι και καταστρεπτικοί από όσο κάποτε νόμιζαν. Έτσι, ξεκίνησαν νέες μελέτες και ερευνητικά προγράμματα για να καταλάβουν καλύτερα πώς σχηματίζονται, με σκοπό να διερευνήσουν τη δυνατότητα να προβλεφτούν και να μάθουν πώς να προστατεύσουν καλύτερα τα σκάφη, τις πλατφόρμες άντλησης του πετρελαίου και τους ανθρώπους.
Στα τελευταία 20 χρόνια αυτά τα φρικτά κύματα είναι μάλλον υπαίτια για βυθίσεις δεκάδων μεγάλων πλοίων και το χαμό εκατοντάδων ναυτικών. Γι αυτό το λόγο οι επιστήμονες αισθάνονται ότι υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη για να ασχοληθούν μαζί τους και να τα μελετήσουν.
"Δεν συναντήθηκα ποτέ μαζί τους, και ελπίζω ότι δεν θα συναντηθώ ποτέ, με ένα τέτοιο τέρας", λέει ο Wolfgang Rosenthal, ένας γερμανός πρωτοπόρος επιστήμονας, που βοήθησε τη μελέτη των τεράστιων κυμάτων με τη βοήθεια δορυφορικού ραντάρ της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. "Τελικά εμφανίζονται συχνότεροι από όσο αναμέναμε".
Κάνοντας πρόσφατους ελέγχους και υπολογισμούς ο Rosenthal υπολόγισε ότι σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή 10 τέτοια γιγάντια κύματα αναδύονται στους ωκεανούς σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το μέγεθος που φθάνουν αυτά τα κύματα είναι αρκετά διαφορετικό από τα τσουνάμι, που δημιουργούνται από σεισμούς ή κατολισθήσεις, τα οποία σχηματίζουν χαμηλά, σχεδόν αόρατα όρη στη θάλασσα προτού αναπτυχθούν σε ύψος και συντριβούν πάνω στην ξηρά. Τα ατίθασα γιγάντια όμως κύματα σπάνια, ή και ποτέ, φτάνουν κοντά στη ξηρά.
"Ξέρουμε ότι αυτά τα μεγάλα κύματα δεν μπορούν να πάρουν σε ρηχά νερά", λέει ο David W. Wang ο οποίος εργάζεται στο Εργαστήριο Ερευνών του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού. "Υπάρχει ένας φυσικός περιορισμός."
Και σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουν στη διάθεσή τους οι επιστήμονες, θεωρητικά τα ατίθασα κύματα μπορούν να φθάσουν σε ύψος μεγαλύτερο των 60 μέτρων. Δηλαδή πιο ψηλά και από το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη ή το Καπιτώλιο. Ωστόσο ουδείς ναυτικός έχει τεκμηριώσει ένα τέτοιο κύμα. Το μέσο ύψος ενός τέτοιου μεγάλου κύματος είναι γύρω στα 34 μέτρα.
Ιστορίες για γιγάντια κύματα
Κατά τη διάρκεια αιώνων, υπάρχουν πολλές ιστορίες για τα κύματα τέρατα που κτύπησαν και βύθισαν τα σκάφη. Το Wilstar, ένα νορβηγικό μεγάλο τάνκερ, έπαθε μεγάλες καταστροφές από ένα τέτοιο κύμα το 1974.
Την Κυριακή 16 Απριλίου του 2005 το κρουαζιερόπλοιο Norwegian Dawn, που έπλεε ανοικτά της Τζόρτζια στις ΗΠΑ, χωρίς κανένας να καταλάβει πώς, ξεπρόβαλε ένα γιγαντιαίο κύμα που συναγωνιζόταν σε ύψος μια επταώροφη πολυκατοικία από το πουθενά και χτύπησε με λύσσα την πλώρη του καραβιού. Τα ορμητικά νερά τίναξαν τις πολυθρόνες από τα καταστρώματα στον αέρα, έσπασαν παράθυρα, πλημμύρισαν 62 καμπίνες, τραυμάτισαν τέσσερις επιβάτες και σκόρπισαν παντού τον τρόμο και τον πανικό. "Το σκάφος έμοιαζε σαν ένας φελλός σε μια μπανιέρα", αναφέρει η Celestine Mcelhatton, μία επιβάτης που, μαζί με άλλους 2.000 άλλους, σταμάτησαν αμέσως το ταξίδι τους. Μερικοί δε ορκίστηκαν ότι ποτέ δεν πρόκειται να ταξιδέψουν.
Το 1933 στον Βόρειο Ειρηνικό το πετρελαιοφόρο Ramapo αντιμετώπισε ένα τέτοιο τεράστιο κύμα. Το πλήρωμα υπολόγισε το ύψος του σε 40 μέτρα.
Το 1966, το ιταλικό κρουαζιερόπλοιο Michelangelo πηγαίνοντας προς τη Νέα Υόρκη συνάντησε ένα γιγαντιαίο κύμα και του έκανε μια τρύπα στο πλευρό του, 28 μέτρα πάνω από την ίσαλη γραμμή του πλοίου, ενώ σκοτώθηκαν ένα μέλος του πληρώματος και δύο επιβάτες.
Το 1978, το München, ένα γερμανικό φορτηγό, βυθίστηκε στον Ατλαντικό. Τα συντρίμμια του έδειξαν ότι συνάντησε ένα κύμα με πολύ μεγάλη δύναμη.
Παρ' ότι υπήρχαν τέτοιοι απολογισμοί, πολλοί ωκεανογράφοι ήταν δύσπιστοι. Έλεγαν ότι η ανθρώπινη φαντασία έτεινε να μεγεθύνει τα γεγονότα.
Τα μαθηματικά μοντέλα τους πρόβλεπαν ότι τα γιγαντιαία κύματα ήταν στατιστικά απίθανα, που έπρεπε να προκύπτουν μια φορά κάθε 10.000 χρόνια.
Αυτό όμως άρχισε να αλλάζει την πρωτοχρονιά του 1995, όταν έπαθε ζημιά μια σταθερή - σαν βράχος - πλατφόρμα άντλησης του πετρελαίου στη Βόρεια Θάλασσα, και αυτό θεωρήθηκε το πρώτο αποφασιστικό στοιχείο ενός κύματος τέρατος. Στην πλατφόρμα υπήρχε ένα λέιζερ με σκοπό να μετρά το ύψος των κυμάτων. Κατά τη διάρκεια της άγριας θύελλας, καταγράφηκε ένα κύμα 26 μέτρων.
Κατόπιν, τον Φεβρουάριο του 2000, ένα βρετανικό ωκεανογραφικό ερευνητικό σκάφος, που βρέθηκε εν μέσω μιας καταιγίδας δυτικά της Σκωτίας, κατέγραψε ένα τεράστιο κύμα μέχρι 29 μέτρα, "τα μεγαλύτερα κύματα που καταγράφηκαν ποτέ από επιστημονικά όργανα", ανέφεραν επτά ερευνητές στο περιοδικό Geophysical Research Letters.
Οι μέχρι τότε δύσπιστοι επιστήμονες οργάνωσαν σύντομα διασκέψεις για να συζητήσουν τα συμπεράσματα και για να σχεδιάσουν τις ερευνητικές στρατηγικές τους. Μια μεγάλη συνεδρίαση έγινε στη Βρέστη της Γαλλίας, τον Νοέμβριο του 2000 και προσέλκυσε ερευνητές από σε όλο τον κόσμο.
Έχοντας αυτά τα γεγονότα γνωστά, οι επιστήμονες αναζήτησαν σε ποιες περιοχές του πλανήτη υπάρχουν οι περισσότερες μαρτυρίες για την εμφάνιση θηριωδών κυμάτων και διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για περιοχές των ωκεανών όπου διέρχονται πολύ ισχυρά ρεύματα. Τέτοια είναι το Agulhas, το οποίο διέρχεται ανοικτά της Νότιας Αφρικής, το Kuroshio στα ανοικτά της Ιαπωνίας και το Gulf Stream στα ανοικτά των Ανατολικών Ακτών των ΗΠΑ. Παρεμπιπτόντως, το Gulf Stream διέρχεται και από το Τρίγωνο των Βερμούδων που ενοχοποιείται για τον μυστηριώδη χαμό αρκετών πλοίων.
0 .
Re: Γιγάντια κύματα και γενικά περι θάλασσας
Garrett McNamara Breaks Big Wave World Record
Portugal
Portugal
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 782