Mαζικος-Εκτονωτικος τουρισμος

[DrSocrates]

Βενετία: Ο μαζικός τουρισμός διώχνει τους μόνιμους κατοίκους
https://www.ertnews.gr/eidiseis/venetia-o-mazikos-toyrismos-diochnei-toys-monimoys-katoikoys/


και ενα παλιοτερο αρθρο
Μια άλλη ανάγνωση του μαζικού-εκτονωτικού τουρισμού

Ο «εκτονωτικός τουρισμός», όπως τον ξέρουμε από την Αγία Νάπα, ως ακραία νεολαιίστικη εκδοχή του μαζικού τουρισμού, έχει την αφετηρία του στα τέλη της δεκαετίας του ’70...
https://ardin-rixi.gr/archives/209941

[Perseus1966]

Και ηι κανει ο μαζικος τουρισμος στην βενετια?

[BaKXOS_Lysios]

Ναι... ένας από τους λόγους που σιχαίνομαι να πάω (αν και το ονειρεύομαι χρόνια).
Ας βάλουν ένα όριο, κάτι σαν διαβατήριο. Κάτι μπορεί να γίνει αλλά δεν θέλουν κι αυτοί....

[DrSocrates]

Ναι... ένας από τους λόγους που σιχαίνομαι να πάω (αν και το ονειρεύομαι χρόνια).
Ας βάλουν ένα όριο, κάτι σαν διαβατήριο. Κάτι μπορεί να γίνει αλλά δεν θέλουν κι αυτοί....

και στην Ισπανια,στα τουριστικα μερη τα ιδια.Ειδα οτι στην Βαρκελωνη σχεδιαζουν να βαλουν οριο στον ελλιμενισμο κρουαζιεροπλοιων ...

το 2017 ειχαν γινει και διαδηλωσεις

Διαδηλώσεις στη Βαρκελώνη και στη Βενετία κατά των τουριστών

Σύμφωνα με το Bloomberg, τέτοιου είδους σκηνές είναι πλέον συνηθισμένες στην πόλη, καθώς πολλοί Ισπανοί βλέπουν τους τουρίστες όχι σαν πηγή εισοδήματος αλλά ως ενόχληση που καταστρέφει το ιστορικό κέντρο της πόλης τους και οδηγεί τα ενοίκια στα ύψη, καθώς πολλοί τουρίστες ακριβοπληρώνουν διαμερίσματα που νοικιάζουν μέσω Airbnb. Οργανώνονται, έτσι, και διαμαρτύρονται για τη συμφόρηση στους δρόμους, για την εκτίναξη των ενοικίων, αλλά και την καταχρηστική συμπεριφορά των ξένων.
https://www.kathimerini.gr/economy/international/923055/diadiloseis-sti-varkeloni-kai-sti-venetia-kata-ton-toyriston/

[Perseus1966]

Τα κρουαζεροπλοια ειναι τεραστια φυρα για τον τουρισμο .

[DrSocrates]

Ο τουρισμός του πλήθους
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/diethni/766113/o-tourismos-tou-plithous/

[Προέλλην]

Μια Ελλάδα δίχως καλοκαίρι;

Πώς η κατακόρυφη αύξηση του τουριστικού ρεύματος απειλεί και τον θερινό βίο, ως στοιχείο της ελληνικής κουλτούρας

Αρκεί µια επίσκεψη στις Κυκλάδες για να διαπιστώσει κανείς την εντυπωσιακή αύξηση του τουριστικού ρεύματος. Aλλωστε και η Αθήνα «βουλιάζει», με την Ακρόπολη να δέχεται πάνω από 16.000 επισκέπτες καθημερινά. Ποτέ στο παρελθόν δεν γίνονταν τόσες απευθείας πτήσεις από τις ΗΠΑ, ενώ δεν έχουν τέλος οι διάσημοι του κόσμου που εκθειάζουν την επίσκεψή τους στην Ελλάδα. Μετά δύο χρόνια πανδημίας, το ρεκόρ αφίξεων του 2019 φαίνεται να σπάει: οι προβλέψεις για τον Αύγουστο κάνουν λόγο για πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες την εβδομάδα και οι πανηγυρισμοί ξεκίνησαν, λες και η επιτυχία οφείλεται στις ενέργειές μας. Oλα καλά λοιπόν;

Oχι απαραίτητα. Oπως διαπίστωνε πρόσφατα ο Αλέξης Παπαχελάς, το «πάρτι που ξανάρχισε» συνοδεύεται από σοβαρά προβλήματα: από την ασυγκράτητη ανοικοδόμηση και την αφόρητη κίνηση έως τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης, τη συσσώρευση των σκουπιδιών και την απελπιστική ανεπάρκεια των υποδομών. Παθολογίες, με λίγα λόγια, που σχετίζονται με το φαινόμενο του «υπερτουρισμού». Δεν είναι μόνο η επιβάρυνση των τουριστικών προορισμών, είναι και η αλλοίωση και ενδεχόμενη απαξίωση του τουριστικού προϊόντος και επομένως του brand name της χώρας. Eχουμε να κάνουμε με μια κλασική περίπτωση της «τραγωδίας των κοινών», όπως αποκαλείται η μυωπική υπερεκμετάλλευση των πόρων, που οδηγεί με ακρίβεια στην εξάντλησή τους και την τελική καταστροφή όσων βιοπορίζονται από αυτούς.

Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια εγχώριο. Αφορά τους παγκόσμια δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς. Οι τοπικές αντιδράσεις γιγαντώνονται και έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται περιοριστικά μέτρα, όπως πχ στην Βαρκελώνη και τη Βενετία. Παράλληλα αλλάζει και ο τρόπος διαχείρισης των υποδομών. Ισχύει εδώ ότι και με τα αυτοκίνητα, πως δηλαδή η δίχως όρια ανάπτυξη των υποδομών είναι τελικά αδιέξοδη γιατί οδηγεί στην συνεχή αύξηση της χρήσης τους. Η κατασκευή πχ ενός σύγχρονου αεροδρομίου σε ένα νησί των Κυκλάδων μπορεί να διευκολύνει την μετάβαση σ’ αυτό αλλά πολλαπλασιάζει τους επισκέπτες, επιβαρύνοντας έτσι όλες τις υπόλοιπες υποδομές. Το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι πως η λογική της μεγιστοποίησης των αφίξεων που κυριάρχησε ως τώρα έχει ξεπεραστεί. Οι θριαμβολογίες για τα υψηλά νούμερα των αφίξεων σύντομα θα αποκτήσουν αρνητικό πρόσημο. Περνάμε σε μια διαφορετική λογική που βασίζεται στη διαχείριση και τον ενδεχόμενο περιορισμό του τουριστικού ρεύματος.

Η μεταμόρφωση

Δεν ξέρω αν οι παρατηρήσεις αυτές ακούγονται αλλόκοτες. Γνωρίζω όμως πως ακόμη και αυτές ανήκουν στο χθες. Και αυτό γιατί μπροστά στα μάτια μας συντελείται μια πολύ βαθύτερη μεταμόρφωση του τουριστικού μοντέλου, μια πραγματική αλλαγή παραδείγματος. Στη θέση του μαζικού τουρισμού αναδύεται ένα νέο μοντέλο, που απευθύνεται στα πολύ υψηλά εισοδήματα, ο VIP τουρισμός.

Αυτό το διαπιστώνει κανείς εύκολα επισκεπτόμενος όχι στη Μύκονο, αλλά κάποια νησιά του Αιγαίου με εντελώς διαφορετική φήμη, όπως η Νάξος, η Μήλος ή η Τήνος. Εκεί οι πωλήσεις οικοπέδων γνωρίζουν εκρηκτική άνοδο, όπως και οι τιμές τους. Εκδίδονται χιλιάδες οικοδομικές άδειες και οι βίλες που κατασκευάζονται δεν έχουν καμιά σχέση με τις εξοχικές μεζονέτες και τα συγκροτήματα του πρόσφατου παρελθόντος. Μιλάμε για εντυπωσιακά οικοδομήματα πρωτοποριακής μινιμαλιστικής αισθητικής, υπόσκαφα ανάκτορα και τεράστιες χασιέντες με εντυπωσιακούς κήπους. Τα μεγάλα ελληνικά αρχιτεκτονικά γραφεία έχουν στραφεί σχεδόν αποκλειστικά στην αγορά αυτή, όπου συμμετέχουν και κορυφαίοι Ευρωπαίοι αρχιτέκτονες. Οι πελάτες ανήκουν στην τάξη των πολύ πλούσιων του πλανήτη, άνθρωποι που ζουν στο Παρίσι και την Ζυρίχη, στο Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη. Το φαινόμενο εξαπλώνεται ραγδαία σε ολόκληρο το Αιγαίο, το Ιόνιο και την Πελοπόννησο, ενώ έχει ήδη εμφανιστεί ως και στην ορεινή χώρα, πχ στα Ζαγόρια. Αναπόφευκτα προσαρμόζονται και οι προσφερόμενες υπηρεσίες. Ήδη έχει εμφανιστεί ένα ολόκληρο οικοσύστημα αποτελούμενο από «βίλλα μάνατζερς», ιδιωτικούς σεφ, ανιματέρ, ειδικούς εκπαιδευτές για παιδιά, οδηγούς κλπ, ενώ οι παραδοσιακές ταβέρνες δίνουν την θέση τους σε εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας: το σεβίτσε εκτοπίζει την χωριάτικη σαλάτα. Ως και η γλώσσα αλλάζει καθώς υποχωρεί η ελληνοφωνία.

Πρόκειται για μια εξέλιξη που είναι ορατή στα πρόσφατα στατιστικά στοιχεία. Κατ’ αρχάς αλλάζει η σύνθεση του τουριστικού εισοδήματος. Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, διαπιστώνεται πως η δαπάνη των επισκεπτών από το εξωτερικό έχει φέτος αυξηθεί κατά περίπου 9% σε σχέση με το παρελθόν. Τα ξενοδοχεία 4 και 5 αστέρων και οι βραχυχρόνιες μισθώσεις πολυτελών κατοικιών ευδοκιμούν. Αντίθετα, τα χαμηλότερης κατηγορίας καταλύματα και οι λιγότερο ελκυστικοί προορισμοί εμφανίζουν στασιμότητα. Πρόκειται με άλλα λόγια για μια διαρθρωτική μετατόπιση της ποιότητας του εισερχόμενου τουρισμού προς τα υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια. Αναγνωρίζοντας την τάση αυτή, μεγάλα επενδυτικά funds του εξωτερικού αγοράζουν πυρετωδώς απαξιωμένα και χρεωμένα ξενοδοχειακά ακίνητα για να τα μετατρέψουν σε ξενοδοχεία για επισκέπτες υψηλών εισοδημάτων, ενώ αντίστοιχη εκτίναξη γνωρίζει και η ενοικίαση πολυτελών κατοικιών.

Οι ιδιωτικές πτήσεις

Το πιο σημαντικό ίσως στοιχείο είναι η εντυπωσιακή αύξηση των αφίξεων ιδιωτικών αεροπλάνων. Οι ιδιωτικές πτήσεις τους πρώτους επτά μήνες του 2022 από και προς το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια που διαχειρίζεται η Fraport έχουν αυξηθεί κατά 40% σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα της χρονιάς-ρεκόρ 2019. Στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών το επτάμηνο φέτος πραγματοποιήθηκαν 8.149 τέτοιες πτήσεις έναντι 4.866 το αντίστοιχο διάστημα του 2019, μια αύξηση της τάξης του 67%. Αθροιστικά τα 15 αυτά αεροδρόμια έχουν υποδεχθεί έως τα τέλη Ιουλίου περισσότερες από 14.000 πτήσεις – κατά μέσον όρο τρεις πτήσεις την ώρα κάθε ώρα του εικοσιτετραώρου και κάθε ημέρα της εβδομάδας. Αν συνυπολογίσει κανείς τις ιδιωτικές πτήσεις προς το αεροδρόμιο «Καζαντζάκης» στο Ηράκλειο Κρήτης και σε άλλα αεροδρόμια, όπως της Καλαμάτας, τότε ο αριθμός ανεβαίνει ακόμη περισσότερο, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι ιδιωτικές πτήσεις με ελικόπτερα, οι οποίες μόνο στα Σπάτα ξεπέρασαν τις 2.500 από τις αρχές του έτους. Καθώς η διαθεσιμότητα των αεροδρομίων δεν επαρκεί, αναζητείται χώρος σε στρατιωτικά αεροδρόμια! Πρόκειται κυριολεκτικά για το τζετ σετ.

Ποια είναι η σημασία της εξέλιξης αυτής; Καθώς ο «τουρισμός πολυτελείας» ήταν ένας άπιαστος ώς πρόσφατα στόχος, θα μπορούσε ίσως να πει κανείς πως η εξέλιξη αυτή είναι θετική, ιδίως στον βαθμό που εκτοπίζει τον μαζικό τουρισμό και να υποθέσει πως η νεοπαγής τάξη των ξένων ιδιοκτητών θα πιέσει για υποδομές και υπηρεσίες που να συνάδουν με την αξία των επενδύσεών τους. Αυτοί άλλωστε είναι που κυρίως ζητούν, π.χ. στην Πάρο, να μην επεκταθεί το αεροδρόμιο ώστε να δέχεται πτήσεις τσάρτερ.

Ομως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η βασική συνέπεια της εξέλιξης αυτής είναι η εκτόπιση των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων από τους δημοφιλέστερους προορισμούς. Και αυτό μας αφορά άμεσα.

Η εξέλιξη αυτή έγινε ξεκάθαρη φέτος και δεν οφείλεται απλά στον πληθωρισμό. Οι δημοφιλέστεροι προορισμοί είναι πλέον απαγορευτικοί για τους περισσότερους, καθώς το κόστος της μετακίνησης, της διαμονής και της διατροφής έχει εκτοξευθεί. Ακόμη και το απλό μπάνιο στη θάλασσα έχει εξελιχθεί σε ένα ακριβό καταναλωτικό προϊόν με τη δραματική επέκταση της «κουλτούρας της ξαπλώστρας», που μετατρέπει σταδιακά αλλά μοιραία την ακτογραμμή της χώρας σε ένα ακριβό (και συχνά κακόγουστο) εστιατόριο-κλαμπ. Εύκολα διαπιστώνει κανείς τη μετάβαση από το μαζικό μοντέλο του μπιτσόμπαρου με τη φθηνή ξαπλώστρα είτε σε πολυτελή εστιατόρια-μπαρ με ογκώδη έπιπλα, που θυμίζουν περισσότερο κρεβάτια παρά ξαπλώστρες, είτε σε exclusive παραλίες που συνοδεύονται και από τις αντίστοιχες τιμές. Οι λιγότερο ευκατάστατοι θα μετακινηθούν αναγκαστικά σε πιο προσιτούς (δηλαδή λιγότερο όμορφους) προορισμούς, ενώ όσο επεκτείνεται ο VIP τουρισμός τόσο θα αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που θα χάσουν τη δυνατότητα των διακοπών στη θάλασσα. Η ελληνική ακτογραμμή είναι μεγάλη, αλλά όχι απεριόριστη και επομένως το άθροισμα είναι σε τελική ανάλυση μηδενικό. Πράγματι, τα στοιχεία δείχνουν πως η εκτόξευση των δημοφιλών προορισμών δεν οδήγησε σε αντίστοιχη αύξηση των πιο προσιτών προορισμών και καταλυμάτων.

Συγκριτικό πλεονέκτημα

Ο αντίλογος είναι προφανής: αυτό είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα και καλώς το τιμολογούμε όσο αντέχει η ζήτηση. Και η ζήτηση του τουριστικού μας προϊόντoς είναι δυνητικά τεράστια, ακόμη και αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Μπορεί η Ελλάδα να μην είναι η ομορφότερη χώρα του κόσμου, όπως μας αρέσει να επαναλαμβάνουμε, αλλά δεν είναι αλήθεια πως ο ισχυρισμός αυτός είναι άγονος εθνοκεντρισμός. Ο συνδυασμός τοπίου, θάλασσας και κλίματος που συναντάει κανείς στην Ελλάδα είναι ένα σπάνιο και εξαιρετικά επιθυμητό αγαθό σε έναν πλανήτη με ολοένα αυξανόμενο πλούτο.

Υπάρχει όμως αντίλογος στον αντίλογο αυτό. Από τη μια, ένας τόπος δεν είναι μονάχα το τοπίο. Είναι και οι άνθρωποι και ο πολιτισμός τους. Η μετατροπή μεγάλου τμήματος της χώρας σε προϊόν και η καταστροφή του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος συνιστά καταστροφή. Αφετέρου, το «ελληνικό καλοκαίρι» δεν είναι απλά ένα brand name. Είναι κάτι πολύ παραπάνω, όπως θυμίζει ο Γιώργος Λιάλιος: «Για τους περισσότερους από εμάς, που έτυχε να γεννηθούμε στη συγκεκριμένη γωνιά του πλανήτη, το καλοκαίρι σημαίνει θάλασσα, αμμουδιά. Καθώς τα γυμνά πέλματα βυθίζονται στην καυτή άμμο, προκαλώντας οικεία σε όλους μας ρίγη, το σώμα “γειώνεται” και πάλι με τη γη. Συνδεόμαστε με ό,τι έχουμε μυθοποιήσει από τα παιδικά μας καλοκαίρια». Πράγματι, πόσοι άνθρωποι της γενιάς μου δεν έχουν ζήσει το μοναδικό βίωμα των ατελείωτων διακοπών σε παρθένες παραλίες με ελάχιστο χαρτζιλίκι; Ουσιαστικά, το καλοκαίρι είναι η ίδια μας η ταυτότητα, όπως εύστοχα περιέγραψε ο Αρίστος Δοξιάδης το 2013: «Μερικοί άνθρωποι αγοράζουν το καλοκαίρι και σε μερικούς ανήκει δικαιωματικά. Οι Ελληνες είμαστε στη δεύτερη κατηγορία». Αν για τους πολίτες των δυτικών χωρών, προσθέτει, οι διακοπές είναι μια επιλογή που τους προσφέρει η παγκόσμια τουριστική βιομηχανία, για τους Ελληνες των πόλεων το καλοκαίρι είναι κάτι διαφορετικό: «Δεν είναι υπηρεσία που αγοράζουμε, είναι επιστροφή σε μια δική μας, παράλληλη ζωή. Από παιδιά μαθαίνουμε κάθε χρόνο να γυρνάμε στον χαμένο παράδεισο: στη μαγική αλλά απόλυτα οικεία φύση, σε περιπέτειες χωρίς την απειλή του άγνωστου, στις μικρές καλές εκπλήξεις και την ανεμελιά. Το καλοκαίρι είναι ένα δεύτερο σπίτι. Για πολλούς αυτό ισχύει στην κυριολεξία, χάρη στην εκτεταμένη μικροϊδιοκτησία. Αλλά και οι άλλοι που πηγαίνουν σε ξενοδοχεία ή ενοικιαζόμενα, ξέρουν ακριβώς τι ψάχνουν, παραλία, ψάρεμα, μονοπάτι, ταβέρνα ή beach bar».
Το κόστος

Η περιγραφή αυτή φαντάζει πλέον ξεπερασμένη. Και αυτό γιατί η ιδιαίτερή μας σχέση με το καλοκαίρι, η οποία προέκυψε με την αστικοποίηση της χώρας και μετράει μισό αιώνα, βρίσκεται ήδη σε αποδρομή: δεν κληροδοτούμε στις επόμενες γενιές μόνο ένα τεράστιο χρέος, αλλά και μια Ελλάδα δίχως καλοκαίρι.

Το κόστος δεν είναι μόνο ψυχικό. Έχει και πολύ συγκεκριμένες οικονομικές προεκτάσεις. Η αντικατάσταση ενός πλούσιου ανθρωπογενούς περιβάλλοντος από ένα αποστειρωμένο resort για τους πάμπλουτους του πλανήτη οδηγεί στην απώλεια ενός άλλου, τεράστιου συγκριτικού πλεονεκτήματος που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα για την χώρα. Όπως έχω γράψει στο «Ελληνικό Όνειρο», η ικανότητα μας να προσελκύσουμε καινοτόμους ανθρώπους για να έρθουν να ζήσουν και να δημιουργήσουν στην Ελλάδα εξαρτάται αποκλειστικά από την πρόσβαση τους σε μια μοναδική ποιότητα ζωής, συστατικό μέρος της οποίας αποτελεί το ελληνικό καλοκαίρι. Αν η πρόσβαση αυτή χαθεί, θα χαθεί συγχρόνως και η προοπτική αυτή.

Φοβάμαι πως η εξέλιξη που περιγράφω δεν είναι αναστρέψιμη. Οπως οι πάμπτωχες Κυκλάδες της δεκαετίας του ’50 μετατράπηκαν στην τουριστική βιομηχανία που όλοι γνωρίζουμε, έτσι θα μεταμορφωθούν πολύ σύντομα και σε Μέκκα του VIP τουρισμού. Τι μπορούμε να κάνουμε; Δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για να συζητηθούν οι πιθανές λύσεις. Λύση προφανώς δεν είναι η ρομαντική και ενίοτε υστερική επίκληση ενός παρελθόντος που έχει παρέλθει οριστικά. Η διαχείριση της νέας αυτής συνθήκης απαιτεί στοχευμένες και έξυπνες δημόσιες πολιτικές, κάτι καθόλου εύκολο αλλά σίγουρα όχι αδύνατο. Αυτό όμως προϋποθέτει την πλήρη και συνειδητή αναγνώριση της αλλαγής παραδείγματος που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας.

https://www.kathimerini.gr/society/5620 ... kalokairi/

Το χωρίς καλοκαίρι για τους Έλληνες κτλ είναι φυσικά υπερβολές. Παρ όλα αυτά, παραπάνω περιγράφεται καλά η κατάσταση που επικρατεί στους κορυφαίους προορισμούς στην Ελλάδα πχ Νότιο Αιγαίο.

Η αγορά ακινήτων απο αλλοδαπούς σε συγκεκριμένα μέρη, δημιουργεί νησίδες σχετικής πολυτελείας, σε σύγκριση πάντα με τα ελληνικά δεδομένα, όχι γενικά,
τα οποία μέρη καθιστούνται δύσκολα προσβάσιμα οικονομικά απο τους ΕΛς.

[Προέλλην]

Αιγαίο: Το αρχιπέλαγος του real estate

Εύποροι συνταξιούχοι και επενδυτές από την Ευρώπη εκτοξεύουν τη ζήτηση για ακίνητα στο Αιγαίο

Το καλό κλίμα και οι χαμηλότερες τιμές των ακινήτων στα ελληνικά νησιά, σε σύγκριση με ανταγωνιστικούς προορισμούς ανά την Ευρώπη, έχουν εκτοξεύσει το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών για την ελληνική εξοχική κατοικία.

Η μεγάλη «δεξαμενή» των αγοραστών περιλαμβάνει εύπορους συνταξιούχους που αναζητούν μια δεύτερη κατοικία δίπλα στη θάλασσα και επενδυτές που αναζητούν αποδόσεις ή επιδιώκουν να εξασφαλίσουν, μέσω του καθεστώτος της «χρυσής βίζας», άδεια διαμονής. Οι Ελληνες αγοραστές αποτελούν μειονότητα.

Για τους λόγους αυτούς, που έχουν ως κοινό παρονομαστή την εκρηκτική άνοδο της Ελλάδας ως προορισμού για διακοπές, αλλά και για εργασία από απόσταση, καταγράφεται τα τελευταία χρόνια μια δίχως προηγούμενο κινητικότητα στα κορυφαία παραθεριστικά μέρη της χώρας.

«Δεν έχουμε ξαναδεί τόσο μεγάλο ενθουσιασμό για το Νότιο Αιγαίο στο παρελθόν. Το 2021 οι τιμές αυξήθηκαν κατά περίπου 10%. Νησιά που παρέμεναν κάποτε εκτός ενδιαφέροντος είναι πια περιζήτητα. Για πολλούς η Ελλάδα είναι το συνώνυμο της σταθερότητας εν μέσω της παγκόσμιας αποσταθεροποίησης. Εκτιμούμε, λοιπόν, ότι η ζήτηση και οι τιμές των σπιτιών στο Νότιο Αιγαίο θα αυξηθούν περαιτέρω φέτος», σημειώνει ο διευθύνων σύμβουλος του δικτύου Engel & Völkers Ελλάδας, Γιώργος Πετράς.

«Το ενδιαφέρον για ακίνητα στη Μύκονο, την Πάρο, την Κρήτη, την Πελοπόννησο, αλλά και στην Αθήνα, είναι ιδιαίτερα έντονο από την Αμερική, λόγω βεβαίως και του ότι η εταιρεία μας διαθέτει, εκεί, μακροχρόνια παρουσία. Επίσης, στη Βόρεια Ελλάδα σοβαρό ενδιαφέρον προέρχεται από τη Γερμανία, τη Σουηδία και τη Βουλγαρία», σχολιάζει ο διευθυντής του ψηφιακού μεσιτικού δικτύου eXp Realty, που μετράει λίγους μήνες παρουσίας στην ελληνική αγορά, Νίκος Μανομενίδης.

Υπολογίζεται ότι στα νησιά του Νότιου Αιγαίου, που προσελκύουν το υψηλότερο επενδυτικό ενδιαφέρον, σε σύγκριση με το 2019, οι αγοραπωλησίες ενισχύθηκαν κατά 80%, ενώ η ζήτηση, που καταγράφεται μέσω αιτημάτων στα μεσιτικά δίκτυα, αυξήθηκε κατά 200%.
Οι κορυφαίοι προορισμοί

Κατά την Engel & Völkers, που έχει χαρτογραφήσει την αγορά εξοχικής κατοικίας, τα δέκα νησιά του Νότιου Αιγαίου που προσελκύουν την υψηλότερη ζήτηση είναι η Μύκονος, η Ρόδος, η Πάρος, η Σύρος, η Σύμη, η Σαντορίνη, η Πάτμος, η Νάξος, η Ανδρος και η Τήνος.

Στο νησί των Ανέμων, μία από τις πιο ακριβές βίλες που πούλησε τους τελευταίους δώδεκα μήνες η Engel & Völkers, έναντι τιμήματος 3,85 εκατ. ευρώ βρίσκεται κοντά στο Αγράρι και διαθέτει επιφάνεια 560 τετραγωνικών μέτρων. Επίσης, το μεσιτικό δίκτυο διαθέτει προς πώληση έναντι 7,5 εκατ. ευρώ βίλα σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από τη Χώρα της Μυκόνου. Η υψηλή τιμή της εν λόγω κατοικίας ίσως να δικαιολογείται εάν ληφθεί υπόψη ότι το ακίνητο, εμβαδού 540 τ.μ., διαθέτει επτά υπνοδωμάτια, 18 μέτρων πισίνα, κήπο και θέα στο νησί της Δήλου.

Ευρύτερα, οι υψηλότερες τιμές κατοικιών που βρίσκονται σε καλές τοποθεσίες, και οι μεσίτες προτιμούν να αποκαλούν ως «αποκλειστικά» ακίνητα, βρίσκονται στη Μύκονο και στην Πάρο, και κυμαίνονται, κατά μέσον όρο, από 2 έως 5 εκατ. ευρώ και από 1,5 εκατ. ευρώ έως 3,5 εκατ. ευρώ αντίστοιχα.

Στη Ρόδο, οι ζητούμενες τιμές πώλησης υψηλής ποιότητας παραθαλάσσιων σπιτιών είναι από 1 έως 2,5 εκατ. ευρώ. Αν και οι τιμές αυτές μοιάζουν αστρονομικές, εάν συγκριθούν με τις αντίστοιχες για κατοικίες υψηλών προδιαγραφών σε ευρωπαϊκούς παραθεριστικούς προορισμούς, παραμένουν ανταγωνιστικές, όπως επιμένουν να υπενθυμίζουν επαγγελματίες του κλάδου.

Η πλειονότητα των αγοραστών κατοικίας στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα είναι ξένοι. Σχεδόν ένας στους δύο είναι Γερμανός και ακολουθούν οι Σουηδοί, οι Αυστριακοί και οι Βρετανοί. Οι αγοραστές από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ελλάδα αντιπροσωπεύουν συνολικά το 30% των συναλλαγών.
Υψηλές αποδόσεις

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι αποδόσεις που προσφέρει η εξοχική κατοικία είναι υψηλότερες σε σύγκριση με αυτές που προκύπτουν από τη μακροχρόνια μίσθωση διαμερισμάτων κι έχουν εντείνει το επενδυτικό ενδιαφέρον. Η επιστροφή επί της επένδυσης (ROI) για ακίνητα που ενοικιάζονται τις περισσότερες ημέρες της θερινής περιόδου τοποθετείται στη Μύκονο από 5% έως 10% και κυμαίνεται από 4% έως 7,5% και από 5% έως 8% στην Πάρο και στη Ρόδο αντίστοιχα.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του κτηματομεσιτικού δικτύου Re/max, η εξασφάλιση υπεραξίας μέσω της βραχυχρόνιας μίσθωσης ή ευρύτερα της τουριστικής εκμετάλλευσης επηρεάζει σοβαρά την απόφαση για αγορά εξοχικού, όπως διαπιστώνουν επτά στα δέκα γραφεία της μεσιτικής εταιρείας. Τις υποσχόμενες αποδόσεις της εξοχικής κατοικίας τροφοδοτεί και το γεγονός ότι μέχρι τουλάχιστον το 2016, οι ζητούμενες τιμές βρίσκονταν να υποχωρούν σε ποσοστό έως και 50% από την έναρξη της οικονομικής κρίσης.

Λόγω των ελκυστικών αυτών αποδόσεων, νέοι παίκτες αναζητούν ευκαιρίες στην ελληνική αγορά ακινήτων, ιδίως μετά την πολύ μεγάλη συρρίκνωση των αγοραπωλησιών, μέσω «χρυσής βίζας», από Κινέζους.

Ενδεικτικό της τάσης αυτής είναι το γεγονός ότι η Ινδία, που διαθέτει σημαντικό αριθμό εύρωστων πολιτών, ανήκει στις αγορές όπου όχι μόνον Ελληνες αλλά και ξένοι μεσίτες προσβλέπουν για να πραγματοποιήσουν deals. «Καταγράφεται έντονη κινητικότητα από ξένους μεσίτες που διαθέτουν πηγή ενδιαφερόμενων αγοραστών από την Ινδία», τονίζει ο κ. Μανομενίδης. Η «γέφυρα» με την αγορά της Ινδίας φαίνεται να έχει ήδη πραγματοποιηθεί χάρη στον τουρισμό, καθώς φέτος το ενδιαφέρον για την Ελλάδα και κατ’ επέκταση οι κρατήσεις από Ινδούς τουρίστες έχουν αυξηθεί σημαντικά.

2 έως 5 εκατ. ευρώ κοστίζει μια βίλα στη Μύκονο, ενώ 1,5 έως 3,5 εκατ. είναι η αντίστοιχη τιμή αγοράς στην Πάρο.

Από 1,5 εκατ. ευρώ και άνω τιμολογείται μια παραθεριστική κατοικία στη Σαντορίνη, ενώ στη Ρόδο η τιμή κυμαίνεται από 1 έως 2,5 εκατ. ευρώ.

200% αυξήθηκε η ζήτηση για αγορά κατοικίας στο Νότιο Αιγαίο το 2021, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, ενώ οι αγοραπωλησίες το ίδιο διάστημα παρουσίασαν αύξηση 80%.

https://www.kathimerini.gr/society/5620 ... al-estate/

Oι τιμές που αναφέρει το άρθρο είναι για πολύ μεγάλες βίλες με υπερβολές. Μιά καινούργια προσεγμένη εξοχική κατοικία, με μινιμαλιστική κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, θέα, μεγάλο κήπο ή και κτήμα μαζί, παίρνεις στο Ν. Αιγαίο με 350.000-500.000 Ευρώ.

Γενικά, οι αλλοδαποί μην νομίζετε ότι είναι στην πλειοψηφία τους τύποι σαν τον Τομ Χανκς με τις βίλες εκατομμυρίων, απλά η μέση τάξη της Δύσης. Σε όλες τις μεγάλης πόλεις της Δυσης, ένα αξιοποπρεπές διαμέρισμα ξεκινάει απο το μισό εκατομμύριο ευρώ, ενώ μια μονοκατοικία από το 1 εκατομμύριο ευρώ. Μια βίλα στις Κυκλάδες είναι σαν να αγοράζεις ένα μέσο σπίτι στην Δύση, και φυσικά οι τιμές είναι χαμηλότερες απο διάφορες άλλες περιοχές της Ν. Ευρώπης ή του Ατλαντικού. Το value for money είναι ακόμη και σήμερα εξαιρετικό.

Οι κυκλάδες πάντως ευτύχισαν να μην αλλοιωθεί η παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική, όπως συνέβει με τα τσιμεντένια αίσχη που ξέρουμε απο άλλες εξίσου όμορφες περιοχές. Και αυτό είναι κάτι που μετράει για τον αλλοδαπό αγοραστή. Το καλό επίσης είναι ότι οι αλλοδαποί οργανώνονται σε συλλόγους κτλ, και αναβαθμίζουν πολιτισμικά τα μέρη όπου κατοικούν μαζικά. Πχ. ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, κανουν καταγγελίες για μολυνσεις και αυθαιρεσίες, κτλ.

[vallon]

το πρωί κατά τύχη διάβασα και τα δύο άρθρα που ποστάρησες
και τι μας δείχνουν στην ουσία;

οτι πλέον οι Έλληνες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα αφού μέσα στη χώρα τους θα έρθουν οι λεφτάδες και θα τους διώξουν
πάνε τα ελληνικά νησιά , ξεπουλήθηκαν στους λεφτάδες και εμείς οι αυτόχθονες Έλληνες δυστυχώς προδομένοι και ξεπουλημένοι δεν θα έχουμε καμία τύχη
αυτό είναι το μέλλον που έφεραν οι κυβερνήσεις σαν του μητσοτάκη

[Adminović]

Το πάκτωμα τουριστών στα νησιά ούτε στους ίδιους τους τουρίστες αρέσει.

Πολλοί αποφεύγουν να έρθουν καλοκαίρι στην Ελλάδα γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο, όπως και για την αποφυγή της ζέστης και των υψηλών τιμών.