Τι δώρο σας έκαναν οι γονείς σας όταν περάσατε στο πανεπιστήμιο;

[bizeli]

Εμένα τίποτα.


Θεωρούνταν μια φυσική εξέλιξη ... i suppose
νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο

Nothing to celebrate.


Κι εγώ έτσι το έβλεπα για να είμαι ειλικρινής.
Αλλά βλέπω σήμερα ότι πάει αλλιώς το πράγμα.

Παίρνει ο άλλος καλούς βαθμούς στο λύκειο ... πάμε να σου ψωνίσω λέει η μάνα του.
Δλδ άμα περάσει στο πανεπιστήμιο τι θα του πάρει;
Αυτοκίνητο; Σπίτι;

Μόνο εμένα μου ακούγεται λάθος όλο αυτό;
Σαν το να είσαι καλός μαθητής και να διαβάζεις είναι κάτι εξαγοράσιμο.

Εμένα οι δικοί μου γονείς είχαν μια άλλη φιλοσοφία.
Άμα θες διάβασε. Άμα θες μην διαβάζεις. Μείνε στόκος.
Σε εμάς μη στηρίζεσαι πάντως.

Οπότε διάβαζα για τον εαυτό μου, όχι για να ευχαριστήσω τους γονείς μου ή να έχω κάποιο αντάλλαγμα.

Δεν ξέρω το έβλεπα κι εγώ πιο μακριά.
Ότι όταν τελειώσω το σχολείο πρέπει να έχω τα εφόδια να βρω μια δουλειά κτλ
Με αυτή τη λογική διάβαζα. Δεν είχα άλλη επιλογή.

[bizeli]

Θυμάμαι με το που τελείωσα το σχολείο είχα πιάσει δουλειά σε ένα παπουτσάδικο κι εκείνη την ημέρα περίμενα να βγουν οι βάσεις.
Ψιλοήξερα σε ποια σχολή περνάω αλλά δεν ήξερα σε ποια πόλη.
Που λέτε ήταν μέρα που ήταν ανοιχτή η αγορά και πρωί και απόγευμα, οπότε δεν προλάβαινα να πάω σπίτι στο ενδιάμεσο.
Κάθισα εκεί σε ένα καφέ και περίμενα να περάσει η ώρα να ξαναπάω στη δουλειά.

Κινητό πρέπει να είχα τότε αλλά όχι να έχω και ίντερνετ για να ενημερώνομαι.
Οπότε ήμουν λίγο σε αναμμένα κάρβουνα.


Όταν επισημοποιήθηκαν οι βάσεις ... από την τηλεόραση τα βλέπαμε τότε ... εκείνα τα πέτρινα χρόνια ... με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν περνάς εκεί.
(έντιτ: ψέματα, δεν είχα κινητό, θυμάμαι είχα πει στη δουλειά αν μπορώ να πάρω ένα τηλέφωνο σπίτι μου και θυμάμαι ότι πήρα τηλέφωνο από το σταθερό της δουλειάς και μου είπαν τα νέα, ναι ναι έτσι έγινε τώρα που τα σκέφτομαι καλύτερα)



Το θέμα είναι ότι πέρασα στην πόλη που έμενα έτσι κι αλλιώς οπότε δεν δημιουργήθηκε κάποια αναμπουμπούλα του στυλ ... πάμε να βρούμε σπίτι σε άλλη πόλη κτλ.
Έτσι πέρασε στα ψιλά η "επιτυχία" μου.
Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να πάρω ένα λεωφορείο του ΟΑΣΘ και να πάω να γραφτώ στη σχολή.


Στο μεσοδιάστημα συνέχισα να δουλεύω το καλοκαίρι στο παπουτσάδικο, τον οκτώβρη πήγα γράφθηκα στη σχολή, έμενα στο πατρικό όπως και πριν ... και η ζωή συνεχίστηκε σαν να μην έγινε τίποτα.
Απλά αντί να πηγαίνω σχολείο, πήγαινα πανεπιστήμιο.

[Θανάσης]

ΟΑΣΘ ε; Θεσσαλονίκη.

Και τώρα σχολείο δεν πας;

Πάντως χωρίς πλάκα, και αυτό ενδεχομένως είναι "μπηχτή" και για σένα μπιζέλι, όσοι φίλοι-γνωστοί είχαν την τύχη να πάρουν ένα πτυχίο (ή και χωρίς πτυχίο) και πέρασαν σε μια θέση στο δημόσιο, απλά συνέχισαν στη ζωή τους στο ίδιο μοτίβο που είχαν από το σχολείο, με παρόμοια ξεγνοιασιά. Όπως ένα παιδί ζει την στρωτή ρουτίνα του σχολείο-σπίτι-διάβασμα, κάπως έτσι και οι δημόσιοι υπάλληλοι, μόνο που την αίσθηση ασφάλειας, αντί για τους γονείς, την παρέχει πλέον το κράτος και η μονιμότητα.

Τυχερή.

[Λαχουρένιος]

Ουτε και μενα μου πηραν κατι, και δεν το σκεφτηκα καν οτι το αξιζω.

Θυμαμαι ενα μαλακισμενο που ελεγε στους γονεις του στην 3η λυκειου ''ή θα περασω επαρχια ή θα μου νοικιασετε σπιτι αν περασω Αθηνα''.

Χωρις η ιδια να δουλευει φυσικα

['71]

Δε μου πήραν κάτι γιατί δεν είχαν τα χρήματα.Γενικά πάντως οι περισσότεροι είχαν για δώρο κάποιο αυτοκίνητο δίπλα στις καταθέσεις που τους περίμεναν.Σπάνια βρίσκω άτομο να μην τους πήρε ο πατέρας/παππούς αμάξι όταν πέρασαν σε κάποια σχολή.Πραγματικά τώρα που το σκέφτομαι από όσους είχα γνωστούς τότε ήμουν ένας από τους λίγους που δεν.

[Adminović]

Ένα μεταχειρισμένο Ford Fiesta, ώστε να αρχίσω να οδηγώ (είχα μόλις πάρει και το δίπλωμα οδήγησης).

[Portia]

Το πρωτο μου κινητο τηλεφωνο, το Ericsson GF 788 με το πορτακι.

[Στύγιος]

Μια διευκόλυνση ως προς τα ενοίκια των 3 πρώτων μηνών ,τα οποία τους τα ξεπλήρωσα μετά από μερικούς μήνες μέχρι να βρω παράλληλη εργασία ( είχα μαζεμένα κι από καλοκαιρινές εργασίες). Ήθελα να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος ,επίσης ήταν μια ωραία εποχή που δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα και τα σταθερά είδος εν ανεπαρκεία ή δεν έβγαζες ποτέ γραμμή

[bizeli]

ΟΑΣΘ ε; Θεσσαλονίκη.

Και τώρα σχολείο δεν πας;

Πάντως χωρίς πλάκα, και αυτό ενδεχομένως είναι "μπηχτή" και για σένα μπιζέλι, όσοι φίλοι-γνωστοί είχαν την τύχη να πάρουν ένα πτυχίο (ή και χωρίς πτυχίο) και πέρασαν σε μια θέση στο δημόσιο, απλά συνέχισαν στη ζωή τους στο ίδιο μοτίβο που είχαν από το σχολείο, με παρόμοια ξεγνοιασιά. Όπως ένα παιδί ζει την στρωτή ρουτίνα του σχολείο-σπίτι-διάβασμα, κάπως έτσι και οι δημόσιοι υπάλληλοι, μόνο που την αίσθηση ασφάλειας, αντί για τους γονείς, την παρέχει πλέον το κράτος και η μονιμότητα.

Τυχερή.

Να ξέρεις ότι σε αυτήν την τελειότητα που περιγράφεις παραπάνω ισχύει ότι:
όταν η ζωή σού δίνει... ταυτόχρονα κάτι άλλο σου παίρνει και το αντίστροφο.
Και πολλές φορές αυτό που σου παίρνει είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που σου δίνει.
Οπότε άσε εμένα καλύτερα να ξέρω πόσο τυχερή και ξέγνοιαστη ήμουν στη ζωή μου.

[Θανάσης]

ΟΑΣΘ ε; Θεσσαλονίκη.

Και τώρα σχολείο δεν πας;

Πάντως χωρίς πλάκα, και αυτό ενδεχομένως είναι "μπηχτή" και για σένα μπιζέλι, όσοι φίλοι-γνωστοί είχαν την τύχη να πάρουν ένα πτυχίο (ή και χωρίς πτυχίο) και πέρασαν σε μια θέση στο δημόσιο, απλά συνέχισαν στη ζωή τους στο ίδιο μοτίβο που είχαν από το σχολείο, με παρόμοια ξεγνοιασιά. Όπως ένα παιδί ζει την στρωτή ρουτίνα του σχολείο-σπίτι-διάβασμα, κάπως έτσι και οι δημόσιοι υπάλληλοι, μόνο που την αίσθηση ασφάλειας, αντί για τους γονείς, την παρέχει πλέον το κράτος και η μονιμότητα.

Τυχερή.

Να ξέρεις ότι σε αυτήν την τελειότητα που περιγράφεις παραπάνω ισχύει ότι:
όταν η ζωή σου δίνει... ταυτόχρονα κάτι άλλο σου παίρνει και το αντίστροφο.
Και πολλές φορές αυτό που σου παίρνει είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που σου δίνει.
Οπότε άσε εμένα καλύτερα να ξέρω πόσο τυχερή και ξέγνοιαστη ήμουν στη ζωή μου.

δεν μίλησα για τελειότητα. μίλησα για μια στρωτή ασφαλή ρουτίνα.
και δεν το λέω με εμπάθεια.
και μην το παίρνεις προσωπικά.
γενικά μίλησα.
που ξέρω εγώ για την ζωή σου και τα ζόρια σου; μόνο εσύ τα ξέρεις και τα ζυγίζεις αυτά.