Admin έγραψε:pluton έγραψε:Δεν είναι το ίδιο πράγμα να υποδέχεσαι Έλληνες που διώκονται από τους προαιώνιους εχθρούς, μετά από ένα ατυχή πόλεμο και το ίδιο να δέχεσαι όλη την σάρα και την μάρα της Ασίας και της Αφρικής.
Αυτά που έγραψες για τον Ι Μεταξά δεν με βρίσκουν σύμφωνο, δεν είπε ποτέ τέτοια πράγματα ο ΙΜ για την Μ Ασία, στρατιωτικά μίλησε και νομίζω ότι δεν είχε δίκαιο, το απέδειξαν ήταν γεγονότα ο ΕΣ ήταν σε θέση να προστατέψει την Μ Ασία.
Ο Μεταξάς είπε να μην πάει ο στρατός εκεί.
Άρα, αφήνουμε το πεδίο ελεύθερο στον Κεμαλ και την παρέα του να κάνουν τη δουλίτσα τους.
Όσα ακροβατικά και να κάνεις, η ουσία δεν αλλάζει.
Ναι, οι σούπερ Έλληνες που προτιμούσαν τον "προαιώνιο εχθρό", μη χάσουν την κονόμα.
Στο μεταξύ είχαν μαζευτεί εκεί και πρόσφυγες από αλλά σημεία.
Πόσοι θες να πούμε ότι ήταν; 500.000;
Ο ΙΜ τα είπε αυτά σε εποχή που δεν υπήρχε Κεμάλ (υπό την έννοια που είδαμε).
Έχω ξαναπεί ότι στον μεσοπόλεμο (περίπου 1932) ο ΕΒ και ο ΙΜ έκαναν ένα διάλογο μέσω εφημερίδων (υπάρχει και σχετικό βιβλίο).
Ενας από τους ενδιαφέροντες «διαλόγους» στη νεότερη ελληνική ιστορία αφορά τη διαφωνία του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Ιωάννη Μεταξά το 1915 (για την επιχείρηση των Δαρδανελίων και την έξοδο της Ελλάδας στον Μεγάλο Πόλεμο), στην οποία ενεπλάκη και το ζήτημα της Μικράς Ασίας.
Οι θέσεις του Βενιζέλου ενσωματώθηκαν στα τρία υπομνήματά του προς τον βασιλιά· του Μεταξά, στα δύο υπομνήματά του τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1915.
Τα έγγραφα αυτά αναδεικνύουν την υψηλής ποιότητας ανάλυση και των δύο ανδρών, στις θέσεις των οποίων όμως ενσωματώνονταν διαφορετικές οπτικές. Ο Μεταξάς προέβαλε ένα επιχείρημα το οποίο, έστω και συνδεδεμένο με την πολιτική της ουδετερότητας, θα μπορούσε να αποκληθεί «αμιγώς στρατιωτικό» : υπολόγισε το χειρότερο δυνατό σενάριο (δηλαδή της εισόδου της Βουλγαρίας στον πόλεμο) και βάσει αυτού μέτρησε τις διαθέσιμες στρατιωτικές δυνάμεις και αποτίμησε την αναλογία τους προς τους επιδιωκόμενους στόχους· θεωρούσε ότι η συμμετοχή στην εκστρατεία των Δαρδανελίων θα άφηνε την Ελλάδα με ανεπαρκείς δυνάμεις εναντίον βουλγαρικής εισβολής, ενώ στη Μικρά Ασία δεν υπήρχε σύνορο το οποίο να μπορεί να κρατηθεί στρατιωτικά.
Ο Βενιζέλος, αντίθετα, έθεσε το ευρύτερο ζήτημα των επιλογών που διέθετε η χώρα, με βάση τη διεθνή πολιτική κατάσταση και τους κινδύνους που ανέκυπταν από αυτήν. Στο μυαλό του Βενιζέλου το μείζον ερώτημα αφορούσε την επιλογή της σωστής εμπόλεμης πλευράς· επιλογή που μόνη αυτή θα μπορούσε να διασφαλίσει τα συμφέροντα του Ελληνισμού, συμπεριλαμβανομένου του μικρασιατικού.
....................
Ετσι, τον Μάρτιο του 1921, στις συσκέψεις του Μεταξά με τους ηγέτες του Λαϊκού Κόμματος, αναδείχθηκε όχι μόνον η ανεπάρκεια των ελληνικών δυνάμεων στη Μικρά Ασία, αλλά (κυρίως) η στρατιωτική αδυναμία που προέκυψε λόγω της αποτυχίας να διατηρηθεί η αρχική διεθνής συμμαχία.
Ωστόσο και στο στρατιωτικό πεδίο ο ίδιος ο Μεταξάς, αρνούμενος την αρχιστρατηγία, σημείωσε:
«Το πράγμα θα ήτο διάφορον- προσέθεσα - εάν είχον εις την διάθεσίν μου τον από Νοεμβρίου και πέραν διαρρεύσαντα χρόνον». (είναι το γεγονός για το οποίο ο Γ Βλάχος τον χαρακτήρισε λιποτάκτη)
Έτσι μη ψαρεύεται σε θολά νερά.
.gif "Laughing")
