Ερώτηση για τις νεκρικές παραδόσεις

[Ραν ταν πλαν]

Στην Κρητη οχι μονο τον ξενυχτουσαν, αλλα τον μοιρολογουσαν. Για αλλες περιοχες δεν ξερω. Οσοι ζουσαν σε μεγαλα αστικα κεντρα ισως ειχαν εγκαταλειψει αυτη τη παραοδση.

Και τον πηδούσαν κιόλας. Κυριολεκτικά.
Ο Καζαντζάκης περιγράφει τη σκηνή του πηδήματος του νεκρού στο «Ο Καπετάν Μιχάλης».

[Λαχουρένιος]

Και τον πηδούσαν κιόλας. Κυριολεκτικά.
Ο Καζαντζάκης περιγράφει τη σκηνή του πηδήματος του νεκρού στο «Ο Καπετάν Μιχάλης».

Πηδουσαν οπως λεμε γαμουσαν?

[taliban]

Χαίρετε,

Μήπως ξέρει κανένας εάν συνήθιζαν να ξενυχτώνουν το νεκρό στο σπίτι στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας στις δεκαετίες του 70 και 80;

Στα χωριά έχω ακούσει πως συνήθιζαν να ξενυχτούν το νεκρό πριν τον πάνε εκκλησία, αλλά στις μεγάλες πόλεις δεν είμαι σίγουρος τι γινόταν.

Προσπαθώ να γράφω κάτι για τη δεκαετία του 80 στην Ελλάδα και καλά θα ήταν εάν κάποιος θυμάται το πως γίνονταν οι παραδοσιακές κηδείες στις μεγάλες πόλεις εκεινή την εποχή.

Πολλά ευχαριστώ!

Μαζεύονταν οι συγγενείς και έμεναν ξύπνιοι όλη νύχτα με το καντήλι αναμμένο για τη ψυχή του αποθανών.
Μέχρι και το 2008 γίνονταν... και είμαι σίγουρος πως εξακολουθούν να συμβαίνουν στην επαρχία.

[Ραν ταν πλαν]

Και τον πηδούσαν κιόλας. Κυριολεκτικά.
Ο Καζαντζάκης περιγράφει τη σκηνή του πηδήματος του νεκρού στο «Ο Καπετάν Μιχάλης».

Πηδουσαν οπως λεμε γαμουσαν?

Αμάν το βρόμικο μυαλό σου.
Πηδούσαν ρε όπως λέμε πήδημα εις ύψος ή μήκος. Έβαλαν το φέρετρο στη μέση του δωματίου πάνω στα στρίποδα και όσοι τον ξενυχτούσαν σαλτάριζαν από πάνω του. Δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο;

[Newbie20]

Μακάρι να ήμουν τόσο φιλοσοφικός

Δε χρειάζεσαι φιλοσοφικό υπόβαθρο. Αρκούν βασικές γνώσεις κοινωνιολογίας και μεγάλη παρατηρητικότητα όσων γίνονται στο περιβάλλον σου, που για τους πολλούς περνάνε απαρατήρητα.
Θα βάζεις το ερώτημα, εν είδει κεφαλαίου σε ό,τι γράφεις, και θα το απαντάς μέσω του διαλόγου των ηρώων σου.
Π.χ. μπορείς να αρχίσεις να δουλεύεις πάνω στο γιατί οι ζωντανοί ''κανιβαλίζουν'' εμπορευματικά το νεκρό στις καπιταλιστικές κοινωνίες δίνοντας του όποιες προεκτάσεις εσύ θέλεις και σε όποιο ύφος, ακόμα και κωμικό, ταιριάζει στον τρόπο γραφής σου.

Εσύ έχεις μια σεβαστή μαρξιστική όψη του θέματος, ενώ εγώ είμαι στην φάση του Σοπενχάουερ... θέλω να δείξω με κάποιο απλό τρόπο πως ο θάνατος δεν έχει και πολύ αξία όταν το άτομο περνάει συνεχείς ματαβάσεις και μεταβολισμούς στην ζωή. Στη δική μου όψη το έργο γίνεται πιο εύκολο γιατί βάζω άλλους να μηλούν για το νεκρό, ώστε να καταλάβει κάποιος το πόσες φορές είχε πεθάνει ο άνθρωπος πριν μπει στο φέρετρο

Από τη δική σου οπτική, το δράμα θα μου είταν πολύ πιο δύσκολο, γιατί εκτός των μεταβολισμών του μακαρίτη, θα έπρεπε να δείξω των μεταβολισμό όλων των χαρακτήρων.

Δεν είναι κάτι που δεν γίνεται, απλώς εγώ προτιμώ τον εύκολο δρόμο... ΤΠ, σέβομαι τις ιδέες σου.

[Λαχουρένιος]

Αμάν το βρόμικο μυαλό σου.
Πηδούσαν ρε όπως λέμε πήδημα εις ύψος ή μήκος. Έβαλαν το φέρετρο στη μέση του δωματίου πάνω στα στρίποδα και όσοι τον ξενυχτούσαν σαλτάριζαν από πάνω του. Δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο;

Δεν εχω διαβασει κανενα βιβλιο του

Εσύ έχεις μια σεβαστή μαρξιστική όψη του θέματος, ενώ εγώ είμαι στην φάση του Σοπενχάουερ... θέλω να δείξω με κάποιο απλό τρόπο πως ο θάνατος δεν έχει και πολύ αξία όταν το άτομο περνάει συνεχείς ματαβάσεις και μεταβολισμούς στην ζωή. Στη δική μου όψη το έργο γίνεται πιο εύκολο γιατί βάζω άλλους να μηλούν για το νεκρό, ώστε να καταλάβει κάποιος το πόσες φορές είχε πεθάνει ο άνθρωπος πριν μπει στο φέρετρο

Από τη δική σου οπτική, το δράμα θα μου είταν πολύ πιο δύσκολο, γιατί εκτός των μεταβολισμών του μακαρίτη, θα έπρεπε να δείξω των μεταβολισμό όλων των χαρακτήρων.

Δεν είναι κάτι που δεν γίνεται, απλώς εγώ προτιμώ τον εύκολο δρόμο... ΤΠ, σέβομαι τις ιδέες σου.

Οταν λες ''μεταβολισμο'' μαλλον εννοεις ''μεταβολες''. ''Μεταβολισμο'' λεμε την ενεργεια (θερμιδες) που καταναλωνει ο οργανισμος σε ηρεμια.

Δεν το λεω για να στο παιξω εξυπνος, ξερεις πολυ καλα ελληνικα (καλυτερα απο πολλους ελληνες) απλα το αναφερω για να σε βοηθησω σε περιπτωση που γραφεις καποιο εργο στα ελληνικα.

[Νεφερτίτη]

Πηδούσαν ρε όπως λέμε πήδημα εις ύψος ή μήκος. Έβαλαν το φέρετρο στη μέση του δωματίου πάνω στα στρίποδα και όσοι τον ξενυχτούσαν σαλτάριζαν από πάνω του. Δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο;

Δεν το ξερω αυτο. Μπορει να ειναι κατι τοπικο και οχι σε ολη την Κρητη.

[nemo]

Πηδούσαν ρε όπως λέμε πήδημα εις ύψος ή μήκος. Έβαλαν το φέρετρο στη μέση του δωματίου πάνω στα στρίποδα και όσοι τον ξενυχτούσαν σαλτάριζαν από πάνω του. Δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο;

Δεν το ξερω αυτο. Μπορει να ειναι κατι τοπικο και οχι σε ολη την Κρητη.

για να το λεει ετσι θα το εγραψε αν και εγω δεν το θυμαμαι ...ωραιο βιβλιο παντως και με εκανε να διαβασω ολα τα βιβλια
αλλα η ασκητικη ειναι το πρωτο και μετα ο καπεταν ..δεν κατόρθωσα να τελειωσω το ο χριστος ξανασταυρωνεται
και ενα αλλο με παρομοια γραφη που δεν θυμαμαι τιτλο ..

[Newbie20]

Αυτό το άρθρο πιο κάτω μου φάνηκε πολύ ενημερωτικό, σχετικά με τα έθιμα που επικρατούν τα τελευταία χρόνια.

https://www.kidiesnews.gr/arthrografia/78-tafika-ethima



Ακόμη αναρωτιέμαι, όμως, έαν ο ιερέας χρειάζεται να θυμιάσει το νεκρό τη στιγμή που κάνει το τρισάγιο.... στο Google Images δεν βλέπω ιερείς να θυμιάζουν την ώρα που κάνουν τρισάγιο

[Spark]

*
δίπλα απο το σπίτι μου είναι ένα ισόγειο διαμέρισμα που είναι εγκαταλελειμμένο.
στο διαμέρισμα αυτό πριν χρόνια ζούσαν η κυρά Δέσποινα και ο γιος της ο Χρήστος.
τους θυμάμαι ήταν καλοί άνθρωποι, η κυρά Δέσποινα ήταν φίλη με την μάνα μου τα λέγανε.
έχασε τον άντρα της σε τροχαίο δυστύχημα, έμεινε μόνη με τον γιό της τον Χρήστο.
Ο Χρήστος ήταν καλός άνθρωπος, φρόντισε την μητέρα του μέχρι που αυτή πέθανε απο ασθένεια.
μετά τον θάνατο της ο Χρήστος που ήταν μοναχοπαίδι μαράζωσε. έμεινε μόνος του σε εκείνο το διαμέρισμα και μόνος στον κόσμο. τον έβλεπα που καθόταν σε μια καρέκλα στο μπαλκόνι. σε αυτό το μπαλκόνι όταν ήταν εθνική εορτή ο Χρήστος κρεμούσε ελληνική σημαία. ο Χρήστος είχε την ίδια ηλικία με εμένα, λίγους μήνες διαφορά είχαμε.
αυτό τον έκανε συμπαθή σε εμένα που και εγω δεν έχω αδέρφια, ήταν σαν αδερφός μου..
είχε εγκαταλείψει την προσπάθεια για ζωή, δεν φρόντιζε τον εαυτό του, δεν έτρωγε.
ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που πρόσφερε στον Χρήστο ένα ταπεράκι με φαγητό, μια βόλτα με το αυτοκίνητο στη θάλασσα. μετά δεν τον είδα ξανά. μου είπαν πως πέθανε μόνος του σε εκείνο το διαμέρισμα.
ήταν μια γειτόνισσα που μου είπε "πάει ο άνθρωπος, ήταν άγιος.."
και εγω τον θυμάμαι για καλό άνθρωπο και επειδή τον θυμάμαι με εκτίμηση κρέμασα ελληνική σημαία εκεί στο μπαλκόνι του.
τώρα το διαμέρισμα είναι κλειστό και εγκαταλελειμμένο, σκόνη, χώμα, φύλλα και η άδεια καρέκλα στο μπαλκόνι που καθόταν ο Χρήστος, την κοιτάζω και τον θυμάμαι.

ο Χρήστος είχε μια ξαδέρφη που δεν ερχόταν συχνά, αυτή πρέπει να είναι κληρονόμος του εάν έχει αποδεχτεί την κληρονομιά. αυτή όμως δεν ήρθε ούτε ήρθε άλλος να ανοίξει το διαμέρισμα.
το διαμέρισμα έχει αξία καθώς είναι σε ακριβή περιοχή και είναι περίεργο που δεν έχει πουληθεί ακόμα.
πάνε 3 χρόνια που πέθανε ο Χρήστος και τον βλέπω με την φαντασία μου κάθε φορά που βλέπω την άδεια καρέκλα. σκέφτομαι πως στη θέση του Χρήστου θα μπορούσα να είμαι εγω.
άραγε θα με σκέφτεται κάποιος όταν πεθάνω;

τι θα γίνει στο άδειο σπίτι του Χρήστου;
τι θα γίνει στο δικό μου σπίτι μετά το θάνατο μου; για το δικό μου σπίτι ξέρω, τα έγραψα σε διαθήκη, αποκλήρωσα όλους τους συγγενείς μου και το έγραψα κάπου αλλού.

εις μνήμη του έλληνα Χρήστου..

*
<το βάζω εδώ γιατί έχει σχέση με άνθρωπο που πέθανε, να μην το βάλω αλλού, να μην ανοίξω άλλο θέμα..>