Δίλλημα

[Tokyo]

Αυτα που θα ηθελα να κανω δεν συνάδουν με αυτα που θα θελανε οι γονεις μου. Αν τους το πω, δεν θ αντεξω την πίεση τους να με τρεχουν σε γιατρους κλπ. Εγω σκεφτομουν να παω μερικες φορες για οσο αντεχω, κι ύστερα ας πεθανω. Φοβαμαι τον σωματικό πονο. Αυτο που εισαι ξαπλωμένος στο κρεβατι του νοσοκομείου. Και αυτους τους φριχτούς πόνους που με κρατάνε καθηλωμένη πολλες φορες. Δεν ξερω πως μπορει καποιος να ζει ετσι. Και αν βοηθαει καποιος ψυχολόγος. Το βλεπω ακατορθωτο.

[bizeli]

Μα λες ότι κάτι είναι ακατόρθωτο χωρίς καν να το έχεις προσπαθήσει.
Πώς γίνεται αυτό;
Γενικά κρατάς μια στάση για όλα τα θέματα που σε απασχολούν με το τι "πιστεύεις" εσύ ότι θα γίνει ενώ μπορεί η πραγματικότητα τελικά να σε διαψεύσει ή τέλος πάντων να μην είναι τόσο τραγικά όσο τα βλέπεις.
Μην παραιτείσαι πριν καν το προσπαθήσεις.
Και οι γιατροί για αυτό είναι να σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις τους πόνους σου.

Ακόμα και για την πάθησή σου δίνεις την εντύπωση ότι το ψάχνεις μόνη σου. Διαβάζεις στο ίντερνετ; Δεν ξέρω τι κάνεις.
Πήρες μια πρώτη διάγνωση φαντάζομαι.
Από κει και πέρα συζήτησες με τον γιατρό σου να σου εξηγήσει καλύτερα την κατάστασή σου; Τι επιλογές έχεις; Και ίσως τα πράγματα να είναι περισσότερο αντιμετωπίσιμα από όσο φαντάζεσαι.

Γιατί ξαναλέω δίνεις την εντύπωση ότι το ψάχνεις μόνη σου το θέμα, ίσως και να διάβασες κάτι που σε φόβισε στο ίντερνετ και να έκανες μόνη σου "αυτοδιάγνωση". Πολλοί το κάνουν αυτό και πανικοβάλλονται στο τέλος άδικα.

Συγγνώμη αν κάνω λάθος απλά θέλω να σου πω πάνε σε έναν γιατρό. Μπορεί να κάνεις λάθος που τα βλέπεις τόσο στραβά όλα.

[Tokyo]

Πηγα και μου ειπαν μερικα πραγματα αλλα ολα αυτα μου τα λεγανε οντως με ενα βλεμμα τρομακτικό. Μερικοι γιατροι λενε λιγα οταν τους ρωτας κατι που δεν βοηθαει καθολου. Συν οτι μου ειπε να ξαναπάω άμεσα χωρις να καθυστερώ ουτε λιγες μερες. Ξερω το ιντερνετ κι οτι διαβαζεις δεν ειναι να δινεις τοσο βαση. Απλα αυτα που μου ειπε, συν τα συμπτώματα που εχω με πανικοβάλουν

[bizeli]

Είναι πολύ λογικό μια καινούρια κατάσταση να μας τρομάζει αλλά ο τρόμος μας πολλές φορές μπορεί να παρερμηνεύει την πραγματικότητα και να προσπαθούμε να "πιαστούμε" από το βλέμμα του γιατρού, από το ύφος του, από το πώς μιλάει κτλ για να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει και τι είναι αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Εσύ καλό είναι να κάνεις ό,τι σου λένε οι γιατροί χωρίς να προσπαθείς να ερμηνεύσεις κάτι άλλο από πίσω.


Γενικά καλό είναι να έχουμε έναν γιατρό που να μας εξηγεί την κατάστασή μας, να μας δημιουργεί ασφάλεια και να μην μένουμε στην αβεβαιότητα. Και κάπου εδώ ίσως θα έπρεπε να μπουν στο κάδρο και οι γονείς σου ώστε να φτιάξετε μαζί ένα πλάνο. Μπορεί να ξέρουν και άλλους γιατρούς, να έχουν κάποιο γνωστό πιο ειδικό σε αυτό το θέμα ή να σας συστήσουν κάποιον και να μπεις καλύτερα σε μια σειρά από το να τρέχεις μόνη σου και να πανικοβάλλεσαι.


Τώρα από κει πέρα δεν καταλαβαίνω πώς το θέμα της υγείας σου θα σου δημιουργήσει πρόβλημα με τους γονείς σου για το τι θα κάνεις με τη σχέση σου.
Είναι δύο ανεξάρτητα θέματα το ένα από το άλλο.
Οι γονείς σου θα σε βοηθήσουν στο κομμάτι που αφορά την υγεία σου. Το άλλο είναι δικό σου θέμα. Είσαι ενήλικας.
Δεν χρειάζονται εντάσεις, ούτε πανικός.
Ξεχώρισέ τα αυτά τα δύο θέματα στο μυαλό σου και μην τα συγχέεις.
Μπορείς και να τρέχεις το θέμα της υγείας σου και ταυτόχρονα να δεις τι θα γίνει και με τη σχέση σου.
Δεν καταλαβαίνω γιατί ή το ένα ή το άλλο.

[Tokyo]

Ανεξάρτητα το ενα με το αλλο τα έθεσα σαν ερωτήματα. Γενικοτερα αν θα το πω ή οχι. Και σε ποιους. Οπως και να χει, ευχαριστω πολυ για τις συμβουλές

[bizeli]

Όπως αισθάνεσαι tokyo να κάνεις με γνώμονα πάντα το καλύτερο για την υγεία σου.
Προσωπικά δεν θα ήθελα να ζω κρυφή ζωή για ένα πρόβλημα υγείας ούτε από τους γονείς μου ούτε από τη σχέση μου.
Αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται θα σου σταθούν. Ακόμα και οι φίλοι.
Γενικά μίλα σε κάποιον δικό σου. Σε κάποιον που πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει καλύτερα πώς να χειριστείς την κατάσταση ή έστω και μόνο να σε ακούσει. Μην το τραβάς μόνη σου.

Εύχομαι τα καλύτερα.

[nemo]

να τους το πεις !!! δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα να κρυβεις μια αληθεια

[BaKXOS_Lysios]

Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να λες τέτοια στους οικείους, όμως αυτό εξαρτάται πολύ και από το τι άνθρωποι είναι και τι είδους σχέση έχετε. Τι θα έκανα εγώ: Θα έπαιρνα τουλάχιστον 2-3 διαφορετικές γνώμες ακόμα από διαφορετικούς γιατρούς. Μετά θα έπαιρνα γνώμη από ψυχολόγο για όλους τους προβληματισμούς μου. Το σίγουρο όμως είναι ότι τουλάχιστον ένας έμπιστος από το περιβάλλον πρέπει να γνωρίζει την κατάσταση. Δεν γίνεται να μην το ξέρει κανείς! Αυτό πιστεύω.

[Προέλλην]

Μου ειπαν οτι εχω πνευμονική υπέρταση, κατι μεταξύ καρδιας και πνευμόνων. Και απ οσο ειδα πεθαινει καποιος με αυτο. Γι αυτο και πιστευω οτι δεν γινεται κατι, ίαση δεν υπαρχει. Κανουν μεταμόσχευση αλλα κερδιζεις μονο καμια δεκαετία. Δεν ξερω αν εχω το κουραγιο να τρεχω σε νοσοκομεια και τετοια. Γι αυτο και δεν ξερω αν πρεπει να τους πω ή οχι.

Αυτά στα είπε κάποιος γιατρός υπεύθυνα ή είναι απο προσωπική έρευνα;
Aπ ότι βλέπω υπάρχουν αγωγές, κτλ. Φαίνεται να λαμβάνεις υπόψη σου μόνο το χειρότερο σενάριο. Σίγουρα, ειδικά στην αρχή είναι δύσκολο να διαχειριστεί κανείς τέτοια νέα. Κοίταξε όμως να κρατήσεις την ρουτίνα σου, μίλα με τους γονείς σου, τους φίλους σου, κάνε πράγματα που σου αρέσουν, κοκ, προσπάθησε να επανεισάγεις μια στοιχειώδη κανονικότητα στη ζωή σου.

[BaKXOS_Lysios]

Αυτό είναι κάτι που ήθελα να ρωτήσω κι εγώ, έχεις πνευμονική υπέρταση μόνο ή και κάποια πάθηση στη βαλβίδα της καρδιάς; Δεν είμαι γιατρός, είχα στην οικογένεια άτομο που είχε αυτά τα δύο (+ μεταμόσχευση βαλβιδας στην εφηβεία) και έζησε πολύ και με καλή ποιότητα ζωής, απόλαυσε τη ζωή σε όλα). Δεν έφυγε πάντως από αυτό το λόγο (πνεύμ. υπερταση).