nemo έγραψε:
κανε μου την χαρη και μια φορα να παραγγείλεις βοτκα με κακαο ποτο οχι σκονη!!!
και μετα να μου πεις
Βότκα με κακάο; Τι εννοείς; Τύπου μιλκο;
Ρε συ θες να με πάρουν στο ψιλό;
Υπάρχει τέτοιο πράγμα;

nemo έγραψε:
κανε μου την χαρη και μια φορα να παραγγείλεις βοτκα με κακαο ποτο οχι σκονη!!!
και μετα να μου πεις

bizeli έγραψε:nemo έγραψε:
κανε μου την χαρη και μια φορα να παραγγείλεις βοτκα με κακαο ποτο οχι σκονη!!!
και μετα να μου πεις
Βότκα με κακάο; Τι εννοείς; Τύπου μιλκο;
Ρε συ θες να με πάρουν στο ψιλό;
Υπάρχει τέτοιο πράγμα;


nemo έγραψε:bizeli έγραψε:Βότκα με κακάο; Τι εννοείς; Τύπου μιλκο;
Ρε συ θες να με πάρουν στο ψιλό;
Υπάρχει τέτοιο πράγμα;
αυτοι που ξερουν θα το εχουν το κακαο ειναι σαν το λικερ δοκιμασετο


bizeli έγραψε:Γιατί άμα πίνεις τι αλλάζει;
Ίσα ίσα σε χαλάει περισσότερο.
Προσωπικά εγώ διασκεδάζω με καλή παρέα. Και άμα έχει και καλή μουσική ... σούπερ.
Εγώ θα ρωτήσω το άλλο.
Βασικά πώς κατεβαίνει αυτή η αηδία από το λαρύγγι σας ρε παιδιά;
Το μοναδικό ποτό που ίσως μπορώ να πιω με κάποια ευχαρίστηση είναι η μπύρα και αυτό κάτω από πολλές προϋποθέσεις και αν θα τη πιω και ολόκληρη.
Όσες φορές έχω παραγγείλει κάτι άλλο είναι για να μην παίρνω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια (χυμό, αναψυκτικό)... να πω ότι πήρα ένα ποτό. Αλλά και από αυτό 2-3 γουλιές.
bizeli έγραψε:Και προς υπεράσπισή μου, όλη μου η παρέα είναι μπεκροκανάτες. Παρόλα αυτά, αν κι εγώ πίνω μια κόκα κόλα μόνο, πάντα συμμετέχω στον συνολικό λογαριασμό.

Λαχουρένιος έγραψε:Αυτοι που λες εσυ σκανε ολομοναχοι δηλαδη?


Ραν ταν πλαν έγραψε:Εντελώς. Άντε το πολύ και με καμιά γκόμενα.
Όταν βγαίνεις, βγαίνεις για πάρτη σου και όχι για το κοπάδι που παίζει το ρόλο της ''παρέας''.
Το να βγεις με μπουλούκι το κάνεις μόνο αν πας σε τραπέζωμα (δεξίωση το λένε τώρα) σε κανα γάμο, καμιά βάφτιση ή κηδεία.
Τα μπουλουκια ουτε εμενα μου αρεσουν αλλα ειναι θεμα χαρακτηρα. Αν ο αλλος ειναι πιο κοινωνικος το γουσταρει αυτο.Και μια και το θέμα αφορά τους τσίπηδες των μπαρ κάποτε είχα μια γκόμενα παντρεμένη που βγήκε με την αδερφή της, επίσης παντρεμένη, και το φρέσκο γκόμενο της αδερφής (σόι πήγαινε το βασίλειο) δικηγόρο λέει που πούλαγε και τη σχετική μούρη (κουστουμιά, γραβάτα και κούρσα απαστράπτουσα) και όταν έφτασε η ώρα του λογαριασμού (καμιά σαρανταριά ευρώ) στην αρχή έκανε πως ήταν αλλού και μετά έψαχνε τις τσέπες του μέχρι να βγάλουν οι γκόμενες τα πορτοφόλια τους και να πληρώσουν.
Μόλις βγήκαν έξω από το μαγαζί η αδερφή τον σούταρε πάραυτα όπως έμαθα εκ των υστέρων.

Λαχουρένιος έγραψε:Κακως, αν ημουν στην παρεα σου δε θα το δεχομουν. Δεν γινεται αυτος με την κοκα κολα να πληρωνει το ιδιο μεριδιο με αυτους με τα 3-4 ποτα.

Ραν ταν πλαν έγραψε:Άλλη μια μαλακισμένη παρενέργεια του να βγαίνεις με παρέα πάνω από δύο άτομα.
Μια φορά βγαίνω με ένα σένιο γκομενάκι που είχα τότε και ένα ζευγάρι φίλων της, που πριν καταλήξουμε για το πού θα πάμε το ζεύγος μας έτρεξε σε δυο τρία μαγαζιά που πήγαινε το κλαρίνο γόνατο (από αυτά που κάνουν τις συνεστιάσεις τους οι σύλλογοι των απανταχού βλαχαδερών) αλλά δεν τους έκανα τη χάρη.
Εν τέλει πήγαμε εκεί που γούσταρα παραγγέλνουμε (δλδ το φιλικό ζεύγος έδινε τις παραγγελίες γιατί εγώ είμαι λιγόφαγος και το αίσθημα έκανε δίαιτα) και όταν έρχονται τα πιάτα τι ήταν αυτό ρε παιδιά.
Η φίλη έπεσε με τα μούτρα σε ό,τι έβρισκε και μέσα σε ένα τέταρτο είχε καθαρίσει πιάτα που εγώ και το αίσθημα θα θέλαμε μια βδομάδα να τα φάμε.
Για να μη μακρυγορώ τρώμε (δλδ αυτοί έτρωγαν κι εμείς κοιτάγαμε) πίνουμε, έριξε και το τσιφτετέλι της η φίλη και ζητάμε μετά από τρεις ώρες και κάτι λογαριασμό.
Φτάνει η λυπητερή και το ζεύγος αφού αρχικά κοίταξε το πιατάκι με το λογαριασμό σαν να ήταν νάρκη ανακάλυψε ξαφνικά ότι το ταβάνι του μαγαζιού είχε μεγάλο ενδιαφέρον και έδωσε όλη την προσοχή του ειδικά σε κάτι γύψινα λουλούδια με τα οποία ήταν διακοσμημένο.
Κατάλαβα τι έπαιζε παίρνω το λογαριασμό και πάω στην κουζίνα να πληρώσω (όντας γνωστός στο κατάστημα).
Γυρίζοντας (σίγουρα κάτι είχε διαμειφθεί μεταξύ του φιλικού ζεύγους) ο φίλος μου τείνει την χείρα (στην οποία κρατούσε εν είδει μασουριού άγνωστο χρηματικό ποσό) λέγοντας μου ότι επιμένει να πάρω το μερίδιο τους.
Δεν πειράζει φιλαράκι του λέω κερασμένα αλλά μετά την κλωτσιά που έφαγα υπογείως από το αίσθημα αναθεώρησα την άποψη μου και πήρα το χρήμα.
Τέλειωσε επιτέλους ο χαβαλές αποχαιρετηθήκαμε εγκαρδίως απόξω από το μαγαζί (με την αμοιβαία υπόσχεση να ξαναβρεθούμε) και στο αυτοκίνητο μου λέει το αίσθημα για κοίτα ρε τι σου έδωσε.
Στο πρώτο φανάρι βγάζω το μασουράκι μετράω και ήταν ρε παιδιά το ένα τρίτο στο λιγότερο του συνόλου των εξόδων της κοινής μας εξόδου,
Δεν ξαναβρεθήκαμε.
